Met de gloednieuwe 2019 BMW S1000RR reden we al op de circuits van Estoril en Jerez, al was dat beide keren maar kort door overvloedige regen. Héél erg indrukwekkend, maar feitelijk is en blijft de S1000RR een straatmotor, maar dan met 207 PK bij een rijklaar gewicht van minder dan 200 kilo. Daarom reden we een week met de BMW op de openbare weg. Ondanks leveringsproblemen voor klanten krijgen we de witte M-versie als testmotor mee. Die M-kleurstelling is met zeer ruime voorsprong mooier dan de standaardkleur rood, wat BMW op het gemene af uitbuit: die kleurstelling is er alleen bij de M-versie, die ook voorzien moet worden van extreem dure carbon wielen. Oftewel: voor een mooie kleur moet je gelijk de duurste versie kopen.

Motorblok
Over één ding kunnen we kort zijn: de S1000RR was en blijft een sensationele superbike. Acceleratie, tussensprints en topsnelheid zijn zo extreem, dat het een utopie lijkt dat de verkeersregels ermee na te leven zouden zijn. In de eerste versnelling binnen 3 seconden ruim over de 100, doorschakelen bij 150 naar 2, weer die enorme versnelling, bij 280 is er nog ruim over maar vinden we het -op de snelweg- genoeg. Net zo indrukwekkend is echter het soepele gemak waarmee dit allemaal gebeurt. Vanaf zeer lage toeren tot extreem hoge snelheid, zonder ook maar één hikje of onregelmatigheid, op elk toerental is er inzetbaar vermogen vanuit de viercilinder. Enige echt minpunt zijn de trillingen die over een best breed toerental op de stuurhelften doorkomen. Vooral bij langdurig 130 rijden in ze zesde versnelling met 6000 toeren, zijn de vibraties op de rechter stuurhelft goed voor een slapende wijsvinger. Maar, ook bij accelereren naar een hoger toerental voel je die vibraties erg goed.

Elektronische systemen
Het dashboard en de bijbehorende elektronica is dermate uitgebreid, dat een paar uurtjes studie geen kwaad kunnen, aangevuld met ettelijke testsessies. Buiten de voorkeuzes Dynamic, Road, Rain en Race zijn er als extra nog drie “Race Pro” modes, die volledig zelf instelbaar zijn. Dat “volledig” gaat erg ver: van motorrem tot traction control en van de elektronisch regelbare vering tot gasreactie. Erg gaaf allemaal, maar eigenlijk zouden we liever kleine aanpassingen kunnen doen aan de standaardmodes. Voordeel daarvan zou zijn dat we die ook naar hartenlust kunnen wisselen, waar vanuit de Race Pro modes niet rijdend naar (bijvoorbeeld) Rain terug is te schakelen.
Schakelen gaat eenvoudig, eigenlijk heb je de (wat gevoelloze) koppeling alleen nodig bij wegrijden uit stilstand, daarna zijn er de quickshifter voor opschakelen en een autoblipper voor terug. De quickshifter werkt feilloos voor opschakelen, maar de iets nieuwere techniek van de blipper, het systeem waarmee je terug kunt schakelen zonder de koppeling te bedienen, is nog niet volledig foutloos. De mate van “plof” is weliswaar elektronisch in te stellen, maar de accuratesse van het systeem niet.

Sturen
Sturen gaat als het spreekwoordelijk scheermes. Hard insturen gaat simpel, een strakke lijn aanhouden ook. Op zeer hoge snelheid is er aan de voorkant wat onbalans, maar daar spelen de rugzak en niet volledig platliggen ook een rol. Overigens, met de elektronisch instelbare vering is dit ook weg te poetsen, maar we hadden eenvoudigweg niet genoeg tijd om dit aan te leren èn te testen. Overigens geldt hiervoor ook: de snelheden waarover we praten zijn zéér illegaal, maar onafwendbaar op een dergelijke machine met een leeg stuk snelweg voor je. Zonder moraliserend te willen zijn: op de S1000RR is het praktisch amper mogelijk niet te hard te rijden.

Straatgebruik
Het dagelijkse gebruiksgemak is echt knap behouden. Ondanks de kleine afmeting en sportieve opbouw, is de zithouding prima en ook in langzaam verkeer goed vol te houden. De windbescherming stelt niet enorm veel voor, maar is aan de andere kant zeker beter dan bij sommige andere superbike- en supersportmodellen. Daarbij zijn de elektronische systemen goed schakelbaar en is er met een gekoppelde mobiele telefoon veel functioneel gebruiksgemak. Op onze testmotor zat ook nog handvatverwarming en cruise control, waarmee deze supersportieve motorfiets eigenlijk prima was voor gebruik op de Nederlandse wegen. Op dat vlak verbaasde de S1000RR flink: waar je zou denken dat een dergelijke superbike volledig waardeloos is in de dagelijkse omgang, is de S1000 absoluut inzetbaar als vervoermiddel.

Conclusie:
De S1000RR is de overtreffende trap van extreem. Opmerkingen over “te snel voor de straat” zijn er al sinds de uitvinding van de motorfiets, dus overbodig. Deze Superbike is perfect afgewerkt en vooral in de (dure) M-kleurstelling een schitterende motor, die qua “normale” gebruiksfuncties opvallend hoog scoort. Afgezien daarvan is het motorblok de belangrijkste reden van aankoop van een S1000RR; de overtreffende trap van gemakkelijk maar extreem, in een zeer goed beheersbaar chassis, voorzien van een verbluffend uitgebreid elektronisch systeem. De vibraties zijn een duidelijk minpunt, net als de grove werking van de blipper, maar als geheel is de nieuwe 2019 BMW Motorrad S1000RR op dit moment één van de twee meest vooruitstrevende superbikes van dit moment.

 Link: Test 2019 BMW S1000RR Deel I: circuit

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Damon Teerink/Henk Teerink