Na de Ninja H2R voor op het circuit en de H2 voor op de openbare weg, komt Kawasaki nu voor modeljaar 2018 met een nieuwe versie van de machine met het buizenframe en de supercharger, deze keer in de vorm van de H2 SX sporttouring motorfiets. Kawasaki zelf noemt het een sportieve toermotor, gezien vorm en functie zien wij de H2 SX vooral als moderne versie van het supertoursegment van Hayabusa, Blackbird en -uit eigen huis- de ZZR1400. 

Autobahn 
Voor een motorfiets die met de interne slogan “Fastest Sport Tourer on the Autobahn” werd ontwikkeld, is de Portugese testroute een bijzondere keuze; we knokken ons vooral door druk verkeer en over korte, bochtige wegen, waar de machtige H2 SX zich juist niet op zijn best voelt en als het (heel even) wat harder kan, vooral graag wijd loopt. In korte bochten voelt de machine vooral lang en zwaar aan, waarbij het natte asfalt en de fonkelnieuwe, 180 mm brede, Bridgestone S21 achterband niet echt helpen bij het opbouwen van vertrouwen. Kwiek, snel bochtenwerk zal ook later op de dag niet het grootste pluspunt van de grote H2 worden, want het is flink werken om hem door krappe bochten te sleuren. Maar; de beloning na elke bocht is een -liefst lang- recht stuk, waar de supercharger weer los kan gaan. De aan/uit gasreactie is daarbij qua “aan” prima voor elkaar, maar de “uit” is zo abrupt dat het niet altijd even fijn is. Om dat volledig goed te maken is er juist daarbij -in de hogere toeren- wel heel goed de “chirp” van de aflaatklep te horen als je stopt met gas geven, heel bijzonder en zeker cool!

Qua afwerking is ook deze Kawasaki weer helemaal super. Geen losse kabeltjes, prachtige lak en een luxe uitstraling, als statussymbool maakt de H2 SX direct indruk. Er is zelfs een mooie enkelzijdige swingarm met schitterend achterwiel. Het is misschien zonde dat je eerst door de knieën moet om die onder de rechterkoffer en de uitlaat te zien, maar qua techniek en engineering is dit het niveau zoals dat moet zijn bij een motor in deze prijsklasse. Daarbij valt de SX door design en die enkele koplamp ook flink op, het woeste uiterlijk is absoluut een blikvanger.

Harder
Heel clichématig, en in lijn met het uiterlijk en de specificaties, wordt het al snel veel leuker als de rechte stukken langer en de bochten ruimer worden. Alles gaat makkelijker als het wat harder kan. De bak met quickshifter en blipper, die niet echt ideaal werken als er zachtjes gereden moet worden, is nu super. Het motorblok met die waanzinnige supercharger erin; pas als het hard gaat valt alles perfect op zijn plaats en wil je alleen maar meer ruimte en snelheid. Dan wordt de druk op je polsen nog minder en geniet je van de explosieve versnelling boven de 6000 toeren, die echt woest is. Maar dan woest+, namelijk plus de supercharger. 

200 pk toermotor
Aan de 1000cc viercilinder met 200 pk en 137 Nm kunnen we wel drie hoofdstukken wijden. Want eenmaal boven de 7000 toeren gaat de H2 er met haar supercharger zó hard aan sleuren, dat de Traction Control al snel extra werk heeft. Door dat extreem dikke vermogen bovenin voelt het soms onderin even aan alsof het heel nog even duurt voor hij het doet. Dat is (waarschijnlijk) niet echt zo, maar in verhouding met die idiote power in de hogere toeren, is al het andere relatief matig. Als je ècht enorme haast hebt, houd je de toerenteller tussen de 9.000 toeren en het rode gebied, maar dan zit je op een echte Autobahn al heel snel op de 299 km/u die de teller maximaal aangeeft. De langere eerste drie versnelling zijn daarbij prima gekozen. De grote doeltreffendheid van deze versnellingsbak, gecombineerd met quickshifter en uit-de-wind zithouding, zullen in Nederland héél snel voor problemen rondom het behoud van het rijbewijs zorgen. In Duitsland zal het vooral mooi spelen met Porsches andere rappe vierwielers worden, iets wat in het hele conceptverhaal van Kawasaki ook het richtpunt voor deze H2 SX was. Die missie is dus volledig geslaagd.

Koffers
Het is mooi om te zien dat Kawasaki zich bij deze motorfiets niet achter vage smoesjes heeft verschuild. Waar alle andere fabrikanten waarschuwingsstickers in de kofferset plakken, dat je met originele merkkoffers niet harder dan 130 km/u mag op een motor die 250 km/u loopt, daar zegt Kawasaki dat je gewoon voluit kan. Jammer is dan wel weer dat die perfect passende- en lekker ruime kofferset niet standaard is, zelfs niet op de SE-versie. Die Special Edition is overigens wel echt dé machine om te hebben, vooral het zéér complete TFT-kleurenscherm maakt indruk met afleesbare zaken als remdruk, supercharge-boost en hellingshoek, maar ook de al genoemde launch control en quickshifter, alsmede de middenbok, handvatverwarming, gepolijste wielen en cornering lights zijn de moeite waard. Maar: voor die 3000 euro extra hadden de koffers van € 850,-  er ook echt nog wel bij gemogen.

Remmen
De remdruk aflezen kan dus wel, maar is in de praktijk lastig want als je de radiale remklauwen op de enorme schijven laat aangrijpen, gebeurt er wel heel wat. Bij de koude, natte ochtendrit maken de remmen amper indruk, maar bij de remproef op het bijna droge circuit van Estoril des te meer. Twee vingers is genoeg om heel snel te vertragen, waarbij er wel veel beweging in de motor ontstaat. Dit omdat de hele machine zich het liefst voorbij de voorvork wil wringen, waarbij gebruik van de blipper om terug te schakelen ook nog eens voor wat onrust aan de achterkant zorgt. Voelt woest aan, maar niks aan de hand, de lange, zware motorfiets vertraagt gewoon prima en geeft je daarmee met al die beweging nog een extra kick ook.

Tourmotor
De SX-versie heeft een prima ruit en al even goede windbescherming, wat gekoppeld aan een redelijk onstpannen zithouding en veel ruimte voor de berijder, van de H2 een prima sporttour-motorfiets maakt. OK, de vering is wat meer sport dan toer, maar waarschijnlijk is juist die keuze de belangrijkste reden om een H2 in plaats van een RT te kopen. Na een paar uur rijden bedenk je je vooral dat echte toerders volledig rechtop willen zitten en echt sportievelingen veel verder voorover. Dat maakt deze H2 SX een beetje lastig te beoordelen, want praktische zaken en verstandige keuzes staan nogal ver verwijderd van de aanschaf van welke H2 dan ook. Op de vraag waarom een sportieve toermotor van Launch Control is voorzien, antwoord de Japanse Project Leader breed lachend “because it’s a Kawasaki”.

Conclusie
De 2018 Kawasaki H2 SX is een sensationele, kwalitatief zeer hoogwaardige motorfiets. Je zou je kunnen afvragen wat je er nou precies mee aan moet, maar dat is voor potentiële kopers een vraag die net zo dom is als de vraag waarom er launch control op zit: omdat het kan dus. Daarbij zijn er vast wel semi-serieuze redenen te vinden om leuke gimmicks als de supercharger en launch control te rationaliseren. Qua beoordeling verklapt het concept de antwoorden volledig: deze lange, extreem snelle machine is niet gemaakt voor priegelige bergweggetjes of druk stadsverkeer, maar is wel het ultieme wapen voor lange afstanden die je razendsnel maar toch comfortabel wil afleggen.

 Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie Kawasaki (Double Red, Ula Serra e.a.). Video: GSP Media. Edit: Overtake Media

Technische gegevens 2018 Kawasaki Ninja H2 SX & SE

 Bonusvideo: onboard op Estoril handling track & performance test 

{snippet YTVideoP7MlPZwfEQI}