Eigenlijk lijkt het verhaal achter de nieuwe 2022 Honda NT1100 heel simpel, want in feite is het een Africa Twin 1100, maar dan met een puur op asfalt gericht chassis en een ander uiterlijk. Maar, zoals altijd is ook nu de praktijk toch veel interessanter dan de theorie, want het is Honda duidelijk gelukt er véél meer dan dat van te maken.
De NT1100 is daarmee als crossover echt een eigen model geworden, al is de vergelijking met de “AT1100” natuurlijk nooit ver weg. Toch zijn meer modellen die een rol spelen in de aanloop van dit Honda-model. Aan de buitenkant is het direct duidelijk dat dit een echt tourmodel is, waarmee Honda nu ein-de-lijk een soort opvolger heeft voor de ST1300 Pan European. De kuip is strak en mooi afgewerkt en de verlichting doet denken aan de X-ADV ‘offroadscooter’ (op de foto in het rood). De smalle koffers (waar geen helm in past) en de naamstelling verwijzen dan weer naar de NT700V Deauville; die hele praktische woon-werkmotorfiets die een supersaai uiterlijk met superslimme mobiliteit combineerde.
Volledige uitrusting
De nieuwe NT is veel minder voorzien van overdadig kuipwerk dan de Deauville, maar blinkt nog niet uit in opwindend design, met ook nog eens alleen zwart, grijs en wit als mogelijke kleurstellingen. De kuip is niet helemaal om het blok gebouwd, maar biedt goede windbescherming voor de berijder. Verder zijn er speciale winddeflectoren voor voeten en handen, waarvan de laatste wel mooi doorzichtig zijn, maar die niet aanvoelen of ze daar na 10 jaar nog zo mooi zullen zitten. De uitrusting is verder enorm volledig, met handvatverwarming en smalle kofferset standaard, maar ook een middenbok, USB/ACC laadstekkers en zelfs cruise control, waarmee de NT1100 zich gelijk als ideale woon-werkmotor afficheert.
Wel maar soms niet verstelbare ruit
Opgestapt zie je direct twee grote pluspunten van de nieuwe NT1100. Als eerste is er de grote ruit, die in vijf standen verstelbaar is. Die werkt erg, goed door in de hoogste stand veel windbescherming zonder al te veel turbulentie te bieden. Flink minpunt is wel dat Honda, voorzichtig als altijd, uit veiligheidsoogpunt probeert om het onmogelijk te maken die ruit onder het rijden te verstellen. Dat gaat natuurlijk toch, maar vooral terug omhoog is dan een kwestie van staand op de motor over de ruit heen grijpen, je hand in het gat steken en dan de boel omhoog wrikken. Zo werkt die überbemoeizuchtige veiligheid juist tegengesteld en laat Honda een kans liggen.
Dashboard
Tweede plus is het dashboard. In dezelfde overdaad aan “Honda policy” moet je ELKE keer dat je de motor start, eerst OK op het prachtige touchscreen-dashboard geven, om te bevestigen dat je heel keurig gaat rijden en het handboekje gelezen heb. Wat in ons geval overigens beide niet waar was. Maar, zoals gezegd is dat dashboard erg mooi en zeer compleet, met Apple Carplay en Android Auto, waardoor je zelf kan bepalen wat je in beeld krijgt. Dit in tegenstelling tot al die motorfabrikanten die proberen je hun eigen, altijd minder goed werkende, navigatie op te dringen. Als je het TFT-scherm gebruikt voor een app, zit eronder nog een tweede LCD-dashboard voor de belangrijkste waarden, een ideale set-up die we al kennen van de Africa Twin. Verder zijn er extreem veel instelbare functies binnen 5 rijdermodi, 3 standen voor de HSTC traction control en instelbare motorrem en mappings. Zo hoort dat op een motorfiets in 2022, Honda scoort hiermee enorm veel extra punten.
DCT geen keuze
Dan is er natuurlijk weer de optionele DCT, het automatische schakelsysteem waar Honda maar op blijft pushen. Over die computergestuurde versnellingsbak zijn de meningen enorm verdeeld, maar wij hadden geen keuze: alle testmotoren waren ermee uitgerust. Volgens Honda zijn er sinds 2009 al 200.000 motoren met DCT verkocht, dus er zijn zeker blijkbaar veel fans, maar we hadden zelf liever de keuze gehad, want voor het 10 kilo wegende systeem zouden wij niks bijbetalen, maar uit de cijfers blijkt dat een kwestie van smaak. Het systeem met twee koppelingen is overigens technisch briljant in 95% van alle schakelacties, maar je zou je ook kunnen afvragen wat de winst is als dat in 5% niet zo is. De keuze van DCT kunnen we ons vooral voorstellen als je elke dag tussen Utrecht en Den Haag woon-werkverkeer rijdt, waarschijnlijk is de score dan 99%. Op de uitdagende bergwegen in de omgeving van Tarragona blijft 100% controle door een gewone versnellingsbak met quickshifter zodoende toch onze favoriet, al kwam de meest sportieve S3-stand van DCT aardig in de buurt.
22 knoppen
Keerzijde van al die prachtig werkende elektronica is wel dat er in totaal 22 (!) knoppen op de linker- en rechterstuurhelft nodig zijn om een NT met DCT te bedienen. Kijkend naar die hele knoppenwinkel zijn er wel 4 verschillende knoppensets met een up/down functie, dat moet toch eenvoudiger kunnen. Daarbij blijft Honda ook nog koppig vasthouden aan de omgekeerde posities van de knipperlichten- en claxonknop, met als gevolg veel onbedoeld toeteren en (te) vaak niet op tijd richting aangeven. Iets wat de door Honda zo nagestreefde verkeersveiligheid niet echt bevordert. Uiteindelijk is het elektronische pakket dus van zéér hoog niveau, maar zal je wel even moeten wennen voor je alles weet te bedienen.
Motorblok
Motorisch is de 1084 cc paralleltwin gelijk aan de AT1100, al claimt Honda aanpassingen aan injectie en in- en uitlaat. De 270-graden paralleltwin pakt soms iets scherp op vanaf gesloten gas, maar is verder heel erg soepel en extreem voorspelbaar. Dat alles met een koppelcurve die aan de ene kant niet extreem opwindend is, maar aan de andere kant dus vooral uiterst voorspelbaar en vertrouwenwekkend. Dat betekent dat er vanaf 2000 toeren al voldoende trekkracht is, waarna er vanaf 5000 op zeer beheerste wijze nog wat bijkomt, om dan na 8500 weer keurig af te bouwen. Daarbij zijn er trillingen te voelen, maar die worden nooit hinderlijk. Het blok trekt daarbij serieus hard en heeft altijd volop vermogen klaarstaan, wat dan op een zeer beheersbare manier wordt ingebracht.
Geweldige overgang
Basis van de hele ombouw van AT naar NT is natuurlijk het rijwielgedeelte. Daarover kunnen we kort zijn; die overgang is waanzinnig goed geslaagd en de hele operatie meer dan waard. Op de aangepaste Showa vering en de ‘gewone’ 17 inch wielen met Metzeler Roadtec 01’s, stuurt de NT1100 echt ongelooflijk makkelijk, scherp en stabiel. Achter de snelle voorrijder, die op een Africa Twin enorm zijn best doet, zie je precies waar de winst ligt; in veel beter en stabieler aanremmen, veel korter insturen, veel strakker de lijn van de bocht volgen en veel harder de bocht uitkomen. Het is bijna ongelooflijk hoe de -toch wat brave- NT1100 op een bergroute makkelijk verandert in een bochtenknaller waarvan je makkelijk zo hard gaat dat je de stepjes aan de grond rijdt. De NT110 onderscheidt zich dan doordat hij enorm veel vertrouwen geeft, waarbij het hele nieuwe pakket van motor/vering/remmen/banden voortreffelijk samenwerkt en ultra-voorspelbaar is. Op deze Honda kan je héél wat van die stoere Adventures het leven zuur maken als de bochten opduiken. Sterker nog, ze hebben (heel logisch) het nakijken als je van gelijk rijdersniveau bent.
Conclusie
Bij de overgang van Africa Twin naar NT1100 heeft Honda de opwindende uitstraling grotendeels ingeruild voor de praktische saaiheid die we eerder bij NT-modellen hebben gezien. Verschil is nu dat onder deze wat brave ‘maxi-Deauville’ een zéér capabele straatmotorfiets zit, voorzien van alle huidige elektronica, plus nog véél meer praktische extra’s. Het motorblok loopt daarbij geweldig en de besturing is fenomenaal. Inderdaad, veel beter dan op die grote adventure-wielen met blokbanden. Die focus maakt de NT1100 een verstandige keuze, waarmee je als forens heel goed van A naar B komt. Bonus is dan dat je in je vriendenclub al die enorme adventures, met hun lange veerwegen en stoere offroadbanden, het nakijken kan geven op een bergpas, zolang die maar geasfalteerd is.
Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Felix Romero, Zep Gori, Ciro Meggiolaro. Video: Chris & Dom Read-Jones, Joe Dick, Rowan Muskin. Video edit: Reno @ VanDijkMedia.
Technische gegevens 2022 Honda NT1100
Motortype | Vloeistofgekoelde viertakt paralleltwin, unicam 8 kleppen, 270° krukas. |
Boring x slag | 92mm x 81,5mm |
Cilinderinhoud | 1084cc |
Compressieverhouding | 10,1:1 |
Max. vermogen | 102 pk (75 kW) bij 7500 tpm |
Max. koppel | 104 Nm bij 6250 tpm |
Koppeling | Natte meerplaatskoppeling |
Eindoverbrenging | Ketting |
Remmen voor | Radiaal gemonteerde vierzuigerremklauw, dubbele zwevende 310 mm remschijven |
Remmen achter | Enkelzuigerklauw, enkele 256 mm remschijf |
Voorvering | Showa 43 mm SFF-BP voorvork met instelbare voorspanning, 150 mm veerweg |
Achtervering | Aluminium swingarm, Pro-Link, Showa schokdemper; inst. voorspanning, 150 mm veerweg |
Voorband | 120/70R17 M/C (58W) METZELER? |
Achterband | 180/55R17 M/C (73W) |
Balhoofdhoek | 26,5° |
Afmetingen (L×W×H) | 2240 x 865 x 1360 mm |
Frame type | Semi dubbel wiegframe |
Rijklaargewicht | 238Kg |
Zithoogte | 820mm |
Naloop | 108mm |
Wielbasis | 1535mm |
Tankinhoud | 20,4 liter |
Instrumenten | 6,5 inch TFT-touchscreen & secundaire LCD -meter |
Kleuren | Matte Iridium Grey Metallic, Pearl Glare White en Graphite Black |
Prijs Nederland (2021) | € 16.399,- |