Met de nieuwe 2022 Honda ADV350 motorscooter zet de grootste motorfabrikant ter wereld een stoerdere versie van de Forza 350 neer. De technische verschillen zijn niet zo groot, alleen de voorvork is echt anders, maar het adventure-uiterlijk is wel sterk afwijkend van de -wat saaie- Forza. 

De ADV350 is daarmee een slimme zet, want de X-ADV 750, de grotere versie van deze ADV350, was in 2021 de bestverkochte motor van Honda binnen Europa, terwijl concurrent Vespa vorig jaar enorm scoorde met de GTS300. Als je die twee dingen combineert is het potentieel voor deze motorscooter dus enorm. 

Adventure?

Over zowel de ADV350 als de X-ADV kunnen we over het “adv” deel, als afkorting van adventure, duidelijk zijn; die naam gaat puur over het uiterlijk, want de daadwerkelijke offroadcapaciteit van zowel de X-ADV als deze nieuwe ADV350 zijn minimaal. Niet dat het niet kan, maar in feite kan dat met alles waar wielen onder zitten. Tijdens de hele persintroductie rijden we dan ook één keer een onverhard stukje van 100 meter op en neer, puur voor de foto.

Kwaliteit

Dan blijft er dus een middenklasse motorscooter met een stoer uiterlijk over. Een Honda wel te verstaan, wat de technische hoogwaardigheid toch wel onderstreept; het Japanse merk is bijna nooit op technische fouten te betrappen. De ADV350 ziet er vanaf dichtbij dan ook prachtig gebouwd uit, alles klopt qua materiaal en kwaliteit. Het LCD_dashboard valt misschien een beetje tegen en de connectiviteit ervan straalt ook niet enorm 2022 uit, maar verder is de ADV350 een hoogwaardige, zeer complete motorscooter, inclusief ABS en (goed werkende) traction control als veilig vangnet.

Honda-gevoel

Qua zithouding heeft Honda het ook al zo goed gedaan, want het -niet al te hoge- zadel zit echt prima. Het opstaande randje achter je billen is bij veel scooters te ver of te dichtbij, maar voor de testrijder van 1.86 m zit het op de ADV350 precies goed. Dat geldt ook voor de hoogte van het stuur en de bediening; het bekende Honda-gevoel is er direct. Qua ruimte voor de voeten is het iets minder luxe, de ruimte is wat beperkt voor een maatje 46, waarbij de ‘tunnel’ in het midden ook wel aan de brede kant is.

Verstelbare ruit

De verstelbare ruit heeft een soepele bediening met twee knoppen, die je alleen wel allebei tegelijk uit moet trekken. Dat betekent dat je de hoogte ook rijdend kunt verstellen, maar dat moet dan wel met losse handen rijden. Dat is niet ideaal, maar ook niet vaak nodig, want in de hoge stand heb je eigenlijk alleen maar meer herrie op je helm en wat lichte turbulentie. Jammer, maar gewoon in de lage stand laten dus. Dan maar iets minder windbescherming, maar wel rust aan je hoofd.

Eencilinder

Motorisch is de 350 natuurlijk geen krachtpatser van het 750-kaliber, maar vreemd genoeg merk je daar alleen echt wat van als je een auto wil gaan inhalen op een tweebaansweg. Dan zou je misschien nèt even wat meer drive willen hebben, maar in alle andere situaties doet het 330 cc eencilinder werkelijk alles wat je zou willen, en zelfs nog meer. 

In de stad ben je altijd als eerste weg bij het verkeerslicht, op de snelweg is 140 moeiteloos te halen en op de Siciliaanse bergwegen gaat het altijd hard zat, als je maar genoeg bochtensnelheid weet te houden. Indrukwekkend hoe goed een dergelijk eencilinder motorblok eigenlijk alle vormen van inzet zo goed afdekt. En dat alles heel vloeiend en trillingsvrij, met een gemiddeld verbruik van 1 op 22 bij een zéér (!) vlotte testrit. Knap.

Door het verkeer wringen

Sturen gaat, zoals dat hoort bij een scooter, moeiteloos. Een kwestie van mikken en gasgeven, zo simpel kan gemotoriseerd vervoer zijn. Het eerste deel van de dag rijden we met de -niet al te fraaie- topkoffer, daarna merken we dat de lichte scooter nog beter stuurt zonder die extra bagageruimte. Dan stuurt hij niet alleen wat neutraler, maar wring je hem ook nòg makkelijker tussen het verkeer heen, waardoor je nòg sneller door de stad komt. Dan mis je dus wel die extra ruimte, maar de meeste helmen kan je toch onder het zadel opbergen, al geldt dat niet voor alle modellen. Zo kon de Arai Tour X motorhelm, volgens de Honda-folder de juiste keuze qua bijpassende adventure-looks, er helaas niet in, maar één normale integraalhelm met een tweede jethelm wel.

Niet gauw te lossen

Buiten de stad is er snelheid genoeg, al behaal je die natuurlijk niet zo makkelijk als met een grotere motor. Maar toch, met iets slimmer rijden krijg je er al snel lol in om in de bochten het gas half aan te houden, waardoor de snelheid erin blijft en je heel aardig mee kan komen met een groepje motorrijders. Daarin zal je met je lichte motorscooter binnen die groep niet snel de meeste bewondering scoren qua materiaal, maar met een beetje kwiek sturen kan je die status best verhogen, want snel kwijtraken doen ze je ook weer niet.

Comfort

De blokbanden vallen daarbij zeker niet tegen, al zou je misschien in winterse omstandigheden eerder voor normale scooterbanden gaan; het blokprofiel is er immers puur voor de looks. De vering deed, met die lange ‘offroad’ veerwegen, vooraf misschien vooral veel deining verwachten, maar dat blijkt juist helemaal niet zo; de vering is comfortabel maar toch zeker niet te slap, alleen hele scherpe hobbels of gaten komen goed door, maar verder is de Showa-vering prima.

Matige remmen

Omdat de motor zo lekker loopt, gaat het al snel best hard. Ook dwars door de chaos van een stad op Sicilië, waar op elke kruising nog steeds het recht van de brutaalste geldt. Dan valt vooral de voorrem wat tegen, de enkele schijf moet continu geholpen worden door de achterrem, die dan weer wat vlot in de ABS schiet. Na een tijdje lukt het wel om de juist combinatie van voor- en achterrem te vinden, maar eigenlijk is de voorrem nèt niet goed genoeg.

Conclusie

We durven met gemak te stellen dat er op de korte- en middellange afstand geen snellere vervoersmethode is dan een middenklasse motorscooter, waarbij de ADV350 dat ook nog eens op hoog niveau doet. Minpunten zijn de matige voorrem en de hoge stand van de ruit, pluspunten de geweldige afwerking, prima zithouding, adequate wegligging, fijne motor en toch ook wel dat adventure-uiterlijk. Daar komt bij dat, onder de streep, je in Nederland feitelijk niet meer nodig hebt dan deze motorscooter van 7500 euro (6000 ex. BTW voor de ZZP-ers). Echt niet.

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Zep Gori, Ciro Meggiolaro. Video: Dom, Chris, Rowan, Joe. Video edit: Reno @ VanDijkMedia