Het heeft even geduurd voor de 2021 Yamaha R7 naar Europa kwam, maar is nu het nieuwe platformmodel er eigenlijk voor modeljaar 2022, waarvan de technische basis qua 689 cc tweecilinder en buizenframe grotendeels gelijk is aan die van de MT-07 en in (iets) mindere mate aan de Tracer 7 en Ténéré 700. Yamaha doet het in haar enthousiasme vaak voorkomen of dit een volledig nieuw ontwikkeld model is, maar dat zit toch anders in elkaar, in feite is dit bijna een MT-07 met een racekuip. 

Yamaha claimt motorische aanpassingen ten opzichte van de MT-07, maar in feite gaat dat amper op. Inlaattraject en uitlaat zijn volgens de makers anders, maar dat scheelt zo weinig, dat de opgave van het maximumvermogen van 73,4 pk (54 kW) en een maximumkoppel van 67 Nm exact, tot achter de komma aan toe, gelijk is aan dat van de MT-07. Wel hebben ze “een iets kleinere reductiefactor van de secundaire set tandwielen”, waarmee ze één tandje minder op het achterste kettingwiel bedoelen; de slimste (en goedkoopste) truc om meer topsnelheid uit elke motorfiets te halen, in ruil voor minder acceleratie. Gevolg is wel dat de R7 dik over de 200 loopt, al heb je dan wel een heel lang recht stuk nodig.

Bekend materiaal

Yamaha verstevigde volgens eigen zeggen ook het buizenframe met een extra aluminium plaat over het frame bij de swingarmophanging, maar die aluminium afdekkap blijkt daar toch meer voor de sier te zitten, eventuele verstevigende werking lijkt minimaal. Wel kreeg de R7 met een andere kroonplaat een iets scherpere balhoofdhoek van 23,4 i.p.v. 24,5 en (daardoor) een 5 mm kortere wielbasis. De R7 weegt 188 kilo in plaats van de 184 van MT07, terwijl die ook 1 liter meer brandstof meevoert dan de 13 liter in de R7. Verder zijn er iets andere vering, Brembo remcilinders, een hoger subframe en clipons in plaats van een stuur.

Goed nieuws

Is het slecht nieuws dat er feitelijk niet superveel anders is dan bij de MT-07? Nee, zeker niet, want uitgangspunt was altijd een niet te gecompliceerde sportieve motor, met vooral een acceptabele prijs. Precies wat we nodig hebben, na jarenlang vooral meer computers en bizarre prijzen voor supersports en superbikes. Yamaha investeerde dus vooral in de kuip, KYB upsidedown voorvork, AVICS radiale remklauwen en een assist- en slipperkoppeling. Inderdaad, alles wat je zou willen verbeteren als je van een straatmotor een circuitmotor maakt. Dat Yamaha LCD-dashboards blijft aanbieden scheelt ook vast in de prijs, maar dat wordt ondertussen een beetje een raar verhaal, zeker omdat je er op de R7 vooral amper wat op ziet.

Prachtig uiterlijk

Dat alles is verstopt onder een geweldig goed gelukt uiterlijk, de R7 ziet er werkelijk schitterend uit, zowel in matdonkerblauw/lichterblauw als in de rood/wit combinatie, de zwarte versie oogt wat saaier. Het lijkt logisch dat er in de nabije toekomst ook een R7M komt, al dan niet voorzien van SP-vering en vooral met de indrukwekkende grijs/zwarte kleurstelling, die wordt in Azië zelfs al voor 155cc motoren gebruikt. Maar, ook nu al ziet de R7 er uit als een echter supersport, met de M-vormige luchtinlaat, strakke kuip, coole verlichting en openingen in de achterkant naast het zadel. Met een R7 ga je zeker indruk maken, waarbij niemand hoeft te weten dat hij 74 PK heeft.

Klein

De zithouding is voor langere mensen een beetje aan de krappe kant. Met 1.86 m. voelt het aan of je -hoog opgetrokken- knieën vlakbij je op de naar binnen geplaatste clipons zitten. Ook de ruimte achter de ruit kan pas volledig benut kan worden als je helemaal naar achteren schuift. Die ruit is overigens heel erg fijn, niet zo idioot klein als op de R1 en daardoor prima om -plat met je helm op de tank- achter te liggen. Eenmaal gewend aan de zithouding, is eigenlijk alles vooral heel simpel: gasgeven, remmen, schakelen, meer hoef je niet te doen; gewoon lekker motorrijden dus zonder eerst allerlei elektronica in te moeten stellen.

Straat

Op straat is de R7 echt een fijne machine, met dat zalige motorblok zoals we dat dus al langer kennen. Keurig onderin vanuit de laagste toeren, flink eraan trekkend vanaf zo’n 5000 toeren en dan in één streep door naar het rode gebied op de toerenteller. Daarbij voel je in lage toeren trillingen op het stuur en bij hoge toeren op de stepjes, maar dat is niet al te sterk aanwezig.

De voorvork mist demping, waardoor vooral bij aanremmen nogal wat beweging ontstaat. Het wordt wel wat beter met meer ingaande demping op de linkervorkpoot en en uitgaande demping op de rechter, maar het blijft wat onrust geven bij remmen. Qua comfort is de vering overigens prima en het houdt de Yamaha erg stabiel, ook in lange doorlopende bochten. De remmen missen wat initiële bite, maar remmen daarna wel goed door en ook schakelen gaat soepel en netjes. De R7 is een MT-07 met kuip, en zo rijdt het ook: beheersbaar maar pittig, voorspelbaar maar spannend; de ‘CP2’ blijft een wonderformule.

Circuit

Op het circuit blijkt de R7 ook al zo makkelijk hanteerbaar. Natuurlijk, 74 PK is niet veel, maar het maakt het wel leuk om op een uitdagend baantje als het Andalucia Circuit toch zo hard mogelijk te gaan. In circuitsettings blijkt de voorvork opeens extreem veel beter, we vragen voor de zekerheid zelfs na of het binnenwerk wel standaard is, zo goed past de vering nu bij zijn taak op strak asfalt. Ook de remmen komen beter tot hun recht, doordat je toch niet zo keihard op bochten komt aanknallen. Belangrijkste eigenschap van de R7 is wel dat het lijkt alsof alles kan. Laat insturen, vroeg insturen, strakke lijnen aanhouden, corrigeren in bochten, steeds vroeger het gas volledig opendraaien: het kan allemaal. De (jammer genoeg) optionele quickshifter werkt goed, maar de ontbrekende blipper zou ook terugschakelen nog leuker maken. Hulde ook voor de Bridgestone R11 banden, die veel meer grip geven dan je eigenlijk nodig hebt.

Supertwin

Op een circuit als Andalucia is het echt genieten met de R7, al zal je op ‘grote’ circuits als (bijvoorbeeld) het TT-Circuit in Assen wel merken dat èchte supersports en superbikes véél harder gaan, vooral qua acceleratie. Dat neemt niet weg dat je op deze supertwin heel veel kan leren, waarbij je er ook nog eens een leuke, praktische straatmotor aan hebt. Daarnaast duiken er naast de wat meer tourgerichte Kawasaki Ninja 650, CBR650R, Suzuki SV650 nu deze sportievere Yamaha R7 en ook de Aprilia RS660 en een Triumph 660 op, waardoor het voor de hand ligt dat de Supertwins wel eens een populaire klasse kunnen worden. Of anders, Yamaha Motor Benelux belooft in 2023 met een R7 Cup te gaan komen!

Conclusie

Voor onder de 10.000 euro zou dit echt de ideale instapmotor voor sportieve, jonge motorrijders zijn, maar jammer genoeg gaat Yamaha daar in Nederland 300 euro overheen, plus 160 euro voor de quickshifter. Afgezien daarvan; de 2021 Yamaha R7 is in feite een MT-07 met clipons en een kuip, maar dat maakt het wel degelijk tot een erg leuke, toegankelijke en ongecompliceerde supertwin, en dat was nou net de bedoeling. Het is absoluut géén supersport zoals we die tot nu toe kennen, maar wel een veelzijdige sportmotor met een mooi motorblok, prima uitrusting, fijne rijeigenschappen en vooral een schitterend, supersportief uiterlijk. 

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Yamaha (Jonathan Godin e.a.)

Technische gegevens 2022 Yamaha R7