Voor Husqvarna en moederbedrijf KTM is de 2021 Husqvarna Svartpilen 125 een zeer belangrijk model. De markt voor 125’s is in Nederland misschien niet zo groot, maar daarbuiten is hij enorm, dus moet ook Husqvarna zich daar laten zien. Elk nieuw Husqvarna-model brengt wel weer de vraag wat KTM nou eigenlijk van plan is met het voormalig Zweedse merk.

OK, ze verkopen een hele range offroadmodellen, maar iedereen weet dat dit in feite witte KTM’s zijn. Daarnaast werd steeds aangekondigd dat ‘Husky’ ècht een eigen merk zou worden, maar daarna duurde het veel te lang voor de eerste Svartpilens en Vitpilens eindelijk productieklaar waren, waarna het ook weer lang stil werd vanuit Mattighofen. Mogelijk komt de -weer zo lang beloofde- Norden allroad er ook nog, maar het blijft onduidelijk welke richting het merk nou echt gaat inslaan en hoe serieus ze het nou allemaal menen qua eigen richting.

Basisidee was steeds wel dat de Husqvarna’s een nieuw publiek moeten aanspreken. Misschien is het mogelijk dat in de markten waar 125’s niet aan te slepen zijn, de Svartpilen zo een erg leuk “Young & Trendy” buitenbeentje in het aanbod van praktische transportmiddelen kan worden. In de presentatievideo is er dan ook een hoofdrol voor een pittige jonge vrouw, die met een skateboard op haar rug gebonden de ‘urban’ lifestyle leeft. Wat die marketing betreft klopt het bij Husqvarna altijd; als er iemand dat ‘urban’ gevoel zou kunnen claimen zijn zij het wel, maar dan zouden ze qua modelaanbod nog wel wat harder moeten doortrekken.

Svartpilen = Duke
Op de technische basis van de KTM Duke 125 breidt men nu het totale aanbod uit, al zijn de verschillen tussen die Duke 125 en de Svartpilen 125 in feite niet groot. Belangrijkste reden om een Svartpilen te kopen is dan ook het uiterlijk of het merkimago, vandaar de lange aanloop hierover in dit artikel. Als je de neo-retro scramblerlook interessant vindt, weet je dat de technische onderbouwing de bewezen kwaliteit van de lichte KTM is, met daarbij nog een factor: die van KTM’s grootaandeelhouder Bajaj uit India, waar deze motoren gebouwd worden. Oftewel: de techniek van deze motor is al lang beschikbaar, dan blijft alleen het opvallende uiterlijk nog als keuzefactor over.

Als bouwpakket is de Svartpilen samengesteld uit bekende onderdelen. Zo zijn frame, swingarm, wielen en banden exact gelijk aan die van de 401-versie van hetzelfde merk, waarbij de WP-vering wordt betiteld als “gelijkwaardig”. De basis van die 401 is dan weer de 390 Duke van KTM, waardoor KTM (als onderdeel van wat nu Pierer Mobility heet), het maximale uit één technisch platform haalt. Die bekende basis biedt een bekende zithouding, die achter een stoer aanvoelende stuurpositie redelijk ontspannen rechtop is, met de benen niet heel ver opgetrokken vanaf een niet al te hoog zadel.

Afwerking
Mocht er door de fabricage in India misschien lichte twijfel ontstaan over de bouwkwaliteit en afwerking, dan is die volledig overbodig. De ‘Husky’ ziet er superstrak uit, met een zeer mooie bouwkwaliteit en hoge graad van afwerking en oog voor details. Kijken naar slordigheden is echt zoeken, al zou je de wat raar loshangende gaskabel of de wat raar uitziende, matzwarte uitlaattrommel in de achterbrug kunnen noemen, maar dan doe je echt je best om wat te vinden. Over die uitlaattrommel: eigenlijk wordt dat weer goedgemaakt door de zeer mooi uitziende uitlaatdemper erachter, die elke vervangingsuitlaat gelijk overbodig maakt.

De uitrusting is wel erg basic voor een motorfiets die gericht wordt op de digitale generatie, wat zich misschien net wat teveel weerspiegelt in de ronde LCD-schijf van het dashboard. Dat weerspiegelen is daarbij ook nog letterlijk te nemen, wat de zichtbaarheid niet bevordert. Op dat dashboard staat alle noodzakelijke info in beeld, maar je moet wel goede ogen hebben om alles te kunnen zien en het geheel komt niet heel modern over. Ter vergelijk: de KTM 125 Duke heeft voor exact hetzelfde geld wel een TFT-kleurendashboard. Op een 125cc van 5800 euro zijn zaken als traction control en mappings overbodig. Wel schermt de Husqvarna met een Supermoto-stand, wat in de praktijk betekent dat het Bosch-ABS op het achterwiel uitgeschakeld kan worden. Mooi luxe detail is wel de verlichting achter de knoppen op het stuur, wat weer mooi aansluit bij de LED-verlichting rondom.

Als enige echte ‘extra’ heeft de Svartpilen een soort bagagerekje op de tank. Als je die niet zo mooi vindt, kan die er wel af, maar dan blijven er wel vier gaten over, al is daar vast wel een dopje voor te vinden. Verder valt de zijwaartse bevestiging van de kentekenplaat op, al ziet die constructie daarvan er lomp en zwaar uit. De traditionele kentekenhanger uit het aanbod van officiële accessoires zou wel eens een mooiere optie kunnen zijn.

Banden
Om het uiterlijk te versterken heeft de Svartpilen noppenbanden, of eigenlijk blokbanden, van Pirelli op de 17-inch spaakwielen gezet. Deze Scorpion Rally STR’s doen het opvallend goed op het warme asfalt in de omgeving van Barcelona, al is het heel goed mogelijk dat dit flink anders wordt als het regent. Logisch bekeken zijn de blokbanden niet de ideale keuze, maar het oog wil ook wat. Daarbij komt dat een keuze voor de Svartpilen dus waarschijnlijk volledig op basis van het uiterlijk is gedaan, waardoor je de bandenkeuze als uiterlijk detail vast ook waardeert.

Moeiteloos motorblok
De moderne 125cc eencilinder is bijna onopvallend aanwezig. Natuurlijk, met 15 PK en 12 Newtonmeter is het geen krachtpatser, maar voor een A1-rijbewijs biedt het wel veel kans op rijplezier. Dit omdat hij vanaf de laagste 2000 toeren tot de toerenbegrenzer bij 11.000 moeiteloos oppakt, zonde hikje of stootje. Erg fijn is daarbij dat de motorrem ook heel soepel is, waardoor beginnende motorrijders gewoon in elke versnelling alles kunnen doen, zonder opeens te schrikken van een bokkig remmend motorblok, zoals dat bij grotere eencilinders en tweecilinders soms wel het geval is. Feitelijk wil je dan het liefst rond de 7000 toeren verblijven, waardoor je flink blijft schakelen in de prettige zesversnellingsbak. Het werkt allemaal zonder bijzonderheden; gasgeven, snelheid minderen en schakelen gaat moeiteloos en voorspelbaar.

De lichte Svartpilen trekt leuk op, en wie eenmaal flink door blijft trekken (en bij het schakelen de juiste keuzes maakt), kan een snelheid boven de 110 bereiken. Daarbij wil het soms nog wel eens lonen niet in de zesde (of zelfs in de vijfde) versnelling te komen, maar 130 op de snelweg is echt een stap te ver. Op een binnenweg 80 rijden kan prima, terwijl je in de stad bij elke stoplichtsprint mee kan doen, al moet je dan wel flink gassen om de lichte motorscooters bij te houden. Remmen gaat dan weer verbazingwekkend goed met die ene Bybre-schijf aan de voorkant, terwijl ook de achterrem goed doseerbaar is.

Comfort 
Qua comfort weet de kleine Husqvarna toch te imponeren. Zowel in de stad als op de kronkelroutes daarbuiten, biedt de Svartpilen zowel comfort als redelijk scherp stuurgedrag, met ook nog eens stabiliteit als het wat harder gaat. In stadse gaten in het Spaanse asfalt slaat de vering misschien wel eens door, maar alles bij elkaar zetten de onverstelbare WP-veerelementen het geheel erg goed neer. Als er een plek is waar deze 125 beter is dan veel concurrenten, dan is het bij de vering.

Conclusie

Uiteindelijk is de Svartpilen 125 precies geworden wat KTM ermee bedoelt: een bewezen technisch pakket voor een handig stadsvervoermiddel, maar dan verpakt in een hip jasje. Niks meer, niks minder. Gevolg daarvan is dat je niet direct kiest voor de bijzondere rijeigenschappen of onderscheidende features, maar puur voor één ding: het uiterlijk en het merkimago. Als dat je aanspreekt, koop je aan de 2021 Husqvarna Svartpilen 125 een handig en zuinig vervoermiddel, zonder echte minpunten en een hip uiterlijk als pluspunt, waarmee je tussen je achttiende en eenentwintigste serieus indruk gaat maken. 

Tekst: Iwan van der Valk Fotografie: Sebas, Marco, Eros, Luca (Full Factory Pirates Inc.), Testmotor. 

Technische gegevens 2021 Husqvarna Motorcycles Svartpilen 125