Bij de introductie van de gloednieuwe Harley-Davidson Pan America 1250 waren we zwaar onder de indruk van de nieuwe adventure van het Amerikaanse cultmerk. Nu de eerste indrukken wat zijn gezakt, is het tijd om eens te kijken hoe deze nieuwkomer nu echt rijdt als je hem dagelijks gebruikt. Vandaar rijden we de komende maanden met deze “langeduurtest”, waarbij Harley-Davidson ons een motor meegaf die al 10.240 kilometer op de teller heeft. Geen makkelijke kilometers ook, want bij de meeste testen wordt er stevig doorgereden.
Als opening besluiten we er gelijk goed voor te gaan: we willen naar de legendarische Bol d’Or endurance race, op het klassieke Circuit Paul Ricard in het zuiden van Frankrijk. Toevallig is ‘onze’ motor uitgerust met een paar serieuze schijnwerpers, samen met de koplamp (onder) en bochtenverlichting (boven), zouden we zo mee kunnen doen aan de 24 Uurs-race daar! De heenweg doen we in drie gejaagde etappes: eerst naar de Ardennen voor een andere test, dan aan het einde van die testdag nog 600 kilometer Frankrijk in, dan een paar uurtjes slapen om het laatste stuk te doen, met als afsluiter de beroemde DN8-slingerweg naar het circuit. Terug is het plan nog iets woester: in één ruk 1300 kilometer naar huis. Dat lukt, ondanks heftige tegenwerking van Franse en Belgische wegwerkers, die hele snelwegen afsluiten en dan op de onmleidingsroutes ook aan het werk gaan, zodat de files enorm worden.
Even door de zure appel heen bijten; hier een overzicht van de kleinste zaken die opvielen in een dikke 2600 kilometer in één lang weekend.
En toch, alle bovengenoemde zaken zijn details. Juist die details geven BMW en KTM nu nog een forse voorsprong, maar de basis van de Pan America deugt enorm goed. Het sterke en leuke motorblok, de prima zithouding, het goede zadel, de fijne ruit, het klopt allemaal enorm goed en dat helpt flink om relatief comfortabel lange afstanden af te leggen, zoals bewezen in onze eigen “24 Uur naar de Bol d’Or en terug”. Het blijft een formidabele prestatie die HD hier neerzet, want al die kleine dingen zijn kleine dingen, terwijl de grote dingen dus prima voor elkaar zijn. Nu hopen dat het Harley gaat lukken om die details snel op het volgende niveau te krijgen, dan konden ze wel eens heel snel nog véél dichter in de buurt van de “Grote Jongens” komen.
Het zadel is groot, breed en zacht. Hierdoor biedt het meer dan voldoende comfort om het lang uit te houden, waarbij er voldoende ruimte overblijft om te gaan verzitten. Hierbij is de afstand tot de voetsteunen en het stuur voor mijn 1,83 ook erg prettig. Door het brede zadel en hoge zadel is de voetjes aan de grond zetten echter wel een uitdaging. Gelukkig blijkt het ‘Adaptive Ride Height’ systeem hiervoor een uitkomst! Bij het remmen tot een volledige stop, zakt de Pan American keurig omlaag. Hierdoor kan er makkelijk één voet stevig op de grond staan. Bij contact aan zakt het systeem ook in, waardoor opstappen ook makkelijker gaat.
Wat minder vertrouwen geeft, zijn de bizar brede zijkoffers. Voor woon-werk verkeer en de daarbij behorende files, zijn de koffers simpelweg gewoon te breed. Het systeem om de koffers te bevestigen is gelukkig redelijk eenvoudig, dus koffers eraf en de schuur in. Een rugtasje voor het lunchpakketje werkt ook gewoon prima.
Tijdens de woon-werk ritten blijkt dat Harley-Davidson met de Pan American 1250 Special met name inzet op comfort. De vering is zacht en soepel, waardoor alle kuilen, hobbels en richels worden glad gestreken. Geen faux sportief gevoel die de meeste Adventure motoren meekrijgen. Toch hoeft bij klaverbladen en fly-overs de cruise control er niet direct af. In lange doordraaiers blijkt de Pan American juist verassend stabiel en koersvast. Op een bochtige weg diep, hard inremmen en vroeg op het gas is er echter niet bij, de 1250 Special is beter in zijn element bij vloeiende lijnen. Hierdoor kan er alsnog een redelijk vlot tempo aangehouden worden, waarbij ook het motorblok bijzonder goed is. Vanuit zeer laag in de toeren pakt de 1250 soepel op, waarbij de vermogensopbouw prettig linear is.
Wat jammer genoeg afbreuk doet aan het comfort is de brute wijze waarop de cruise control oppakt. Vanaf 100 naar 120 kilometer per uur schiet de Harley-Davidson vooruit. Daarbij zijn er meer kleine dingen die wat afbreuk doen aan het geheel. Zo laten de rubbertjes rondom de knoppen van de (optionele) verstralers al los. De overige knoppen voelen daarnaast bij het indrukken nogal fragiel. Verder is de koppeling veel te kort en het aangrijppunt te abrupt. Waarbij het sommige momenten ook lijkt alsof de versnelling fysiek door een weerstand heen geduwd moet worden.
Al met al ontstaat er zo een redelijk lijstje met punten die afbreuk doen aan de zeer goede basis van de Harley-Davidson Pan American 1250 Special. Want dat laatste is zeker het gevoel dat overblijft na een kleine week rijden; Het is bijzonder dat Harley-Davidson bij een eerste model in het Adventure segment zo’n fijne motorfiets neerzet!
Het tweede deel van de langeduurtest is echter vooralsnog ook het laatste. “Onze” Harley-Davidson Pan American 1250 Special staat namelijk ter reparatie bij de importeur. Volgens Harley-Davidson Nederland is de oliedruksensor kapot, wat dan wel samenvalt met overmatig olieverbruik. Doordat dit specifieke onderdeel niet voorradig is en door de onderdelencrisis ook voorlopig niet wordt, lijkt het er niet op dat de Pan American binnenkort verder getest kan worden, aldus Harley-Davidson Benelux.
Het begon er mee dat er tijdens het rijden het olielampje oplichtte. Direct stoppen, even wachten en uit de meting met de handige peilstok blijkt dat de Pan American 1250 Special volledig droog staat! Bijvullen met de voorgeschreven olie dan maar. Na een kleine 50 kilometer springt het olielampje echter opnieuw aan. Volgens het peilstokje zit er inderdaad alweer te weinig olie in. Nu is echter ook motorstoringslampje gaan branden. Na meerdere keren bovenstaande actie herhaald te hebben, maar naar Official Dealer Motorsaloon in Amersfoort gereden. Deze Harley-Davidson dealer heeft naast een prettige service ook uitstekende koffie.
Gelukkig maar, want het probleem blijkt inderdaad niet zo eenvoudig op te lossen. Na enkele uren komt het slechte nieuws: Op dit moment niet te repareren. Daarnaast word aangegeven dat er iets te veel olie in zat. Vreemd, want de peilstok is keurig aangehouden. Het lijkt er dan ook op dat de peilstok, die heel handig twee kanten heeft waarvan één voor meting op de zijstandaard, juist in die laatste stand niet correct meet. Als de Amersfoortse dealer gelijk heeft, hadden we in plaats van de uiteindelijk bijgevulde 1,0 liter maar 0,8 liter moeten bijvullen, wat nog steeds extreem veel is, nadat de motorfiets 3431 kilometer eerder is opgehaald. We zouden het onszelf kwalijk kunnen nemen niet eerder het oliepeil gecontroleerd te hebben, maar eigenlijk is dat bij nieuwe, moderne motoren na 3500 kilometer simpelweg nooit nodig geweest.
Voorlopig betekent dit het einde van de langeduurtest, er wordt nog gekeken of er door Harley-Davidson een nieuwe ingezet wordt. De importeur laat weten dat olieverbruik een onbekend fenomeen is bij de momenteel actieve Pan Americans, maar vanuit dealers bereiken ons berichten dat er toch wel sprake kan zijn van verhoogd olieverbruik. Wel is er eerder bij een andere persdemo een oliedruksensor kapot gegaan, aldus een woordvoerder van de importeur in Nederland.
Uiteindelijk betekent dit toch dat de Pan America niet meer bij ons terugkomt. Volgens de importeur was de oliedruksensor niet op korte termijn leverbaar. Het is wat het is. Later is de sensor er alsnog gekomen, de betrokken motor rijdt weer. OK, het zat allemaal niet mee, misschien was het achteraf niet de slimste zet om een flink ‘afgeragde’ persdemo aan ons mee te geven, maar hier houdt het dus wat dit exemplaar betreft wel op.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen! We halen bij Big Rivers Harley-Davidson in Heteren een gloednieuwe Pan America 1250 op! Enig verschil met de vorige (naast dat hij helemaal nieuw is) is dat hij geen Adaptive Ride Height heeft. Met 42 kilometer op de teller rijden we, bij een paar graden vorst, weg bij de dealer.
Wat een verschil, een nieuwe Pan America of de gebruikte exemplaren waar we mee reden! De koppeling is nu prima en alles gaat erg soepel en ziet er keurig uit; deze rijdt gewoon veel lekkerder dan de ‘oude’! Dit bevestigt nog wel eens dat het vorige exemplaar echt een zwaar leven had gehad bij de verschillende persintroducties, waar springen (en vallen) aan de orde van de dag was. Wat gelijk opvalt is dat de motor best hoog is, ondanks mijn 1.86 meter kan ik mijn hielen niet op de grond zetten. Van de Adaptive Ride Height vond ik het vooral lastig dat je niet kon zien wat hij nou precies deed, plus dat je dat niet zelf kon bepalen. Maar, deze hoogte laat misschien achteraf zien dat die ARH stiekem beter was dan ik dacht, want die forse zadelhoogte was me bij het vorige exemplaar (met ARH) nooit opgevallen.
Accu & vorst + geen goede combi
Net zo blij als we zijn met de nieuwe motor, zo baalt Arjan als hij de PanAm één nachtdienst buiten laat staan, terwijl het een paar graden vriest. De volgende ochtend blijkt de accu het namelijk al opgegeven te hebben, zodat de ANWB ervoor moet zorgen dat hij thuis komt. Na een belletje komt de bus van de dealer voor. Helaas blijkt de accu overleden, terwijl duidelijk wordt dat de accu wel een zwak punt is voor de met elektronica volgeladen Harley; we zijn niet de eerst die dit overkomt. Ook bij eigenaren van de nieuwe Sportster S, met hetzelfde blok, blijkt de accu nog wat (te) zwak. Harley werkt aan een oplossing, wij gaan door met een nieuwe accu en een makkelijk aansluitbare acculader in de aluminium zijkoffer en het advies die volop te gebruiken.
Ondanks het akkefietje met de accu is het fijn de Pan American weer terug te hebben. Het blijft verbazen hoe goed de basis van Harley-Davidson’s eerste All-Road is. Het blok is soepel en trekt eigenlijk vanuit ieder toerental goed door, zonder al te grote trillingen. Merkbaar is wel dat het blok het meest prettig loopt vanaf 4000 toeren per minuut. Dan is er meer dan voldoende koppel en zijn de trillingen nagenoeg verdwenen. Op de snelweg voelt de 1250 zich daarbij ook uitstekend thuis. Het zadel is echt heel comfortabel; groot, breed en niet te zacht. Er is voldoende ruimte om te gaan verzitten, maar op ritten van meer dan een uur blijkt dit nog niet nodig. Demping en vering doen het op de snelweg ook uitstekend. Deze lijken in eerste instantie misschien wat zacht, maar filteren in de praktijk alle hobbels, kuilen en brugverbindingen goed weg. Zonder dat de Harley-Davidson daarbij extreem gaat deinen. Boven op dit komt ook nog eens dat de windbescherming erg goed is. Er is wel wat herrie rondom helm, maar geen vervelend gebulder of turbulentie.
Wel zijn er wat punten die opvallen en in sommige gevallen zelfs irritant zijn. Ten eerste wordt de Adaptive Ride Height echt gemist. Het systeem klinkt in eerste instantie als een oplossing voor een probleem dat niet bestaat, maar de Pan American blijkt zonder ARH opeens serieus hoog! Natte wegen en gladde voorsoorteerpijlen zijn niet echt prettig als alleen het puntje van de laars de grond kan raken, en ik ben echt niet klein ofzo. Het zadel in de lagere stand klikken is welliswaar 30 seconden werk, maar dit heeft weer negatief effect op de comfortabele kniehoek. Toch rijden wij nu met het zadel in de lage stand. Twee voordelen: Voetjes bij de grond en meer het gevoel ‘in de motor’ te zitten. Dat laatste maakt met name ‘sportief’ rijden wat meer mogelijk.
Ander punt is dat de handvatverwarming zichzelf na elke start uitschakelt en toch niet helemaal volstaat bij temperaturen onder het vriespunt. Na een uurtje snelwegrijden krijgt de koude wind toch vat op de vingers. Dit is eventueel te verhelpen door de handkappen wat anders af te stellen, dus binnenkort hier meer eens mee aan de gang, maar punt is wel dat die vast zitten aan het hele armatuur en dus niet zomaar makkelijk te draaien zijn.
Ronduit vervelend is echter de bochtverlichting, zoals Iwan al eerder aangaf. Bij lange flauwe doordraaiers heeft deze neiging om aan-uit te flikkeren. Auto’s krijgen het idee dat je aan seinen bent om er langs te mogen. Qua hoogte schijnt de verlichting ook precies in de binnenspiegel. Dit heeft wel eens wat chagrijnige gebaren tot gevolg. Je zou denken dat dit softwarematig op te lossen is, maar blijkbaar gebeurt dat (nog) niet.
Eveneens vervelend is de gasopname. Bij het rijden met een dun streepje gas, is de gasopname namelijk erg onvoorspelbaar. De ene keer stuift de Harley ervandoor om de daaropvolgende keer simpelweg niet boven het stationaire toerental uit te komen. Dus niet de in te calculeren uit/aan reactie, waar andere merken soms last van hebben, maar een onvoorspelbare. Het is bijna alsof het 1250 blok bij een klein beetje gas twijfelt wat nu de bedoeling is. Dat lijkt overigens wel iets beter te worden als het blok goed is warm gereden.
Toch blijft ondanks bovenstaande zaken, de Harley-Davidson Pan American 1250 een zeer fijne motor. Zithouding klopt, windbescherming is uitstekend, snelwegkilometers zijn zeer comfortabel en op bochtige wegen kun je nog aardig doortrappen. Daarbovenop komt ook nog eens het, naar mijn mening, ijzersterke design. Wie in de markt is voor een grote adventure of allroad, moet daarom eigenlijk ook gewoon eens op de Pan American stappen.
Bij het overnemen van de PanAm van Arjan, viel me al op dat hij nogal naar benzine rook. Dat kon kloppen, want er was wat gemorst bij het tanken, aldus de vorige testrijder. Echter, na een paar weken deed hij dat nog steeds, vooral na het starten. Bij de lokale dealer ontdekten ze dat er rondom de tankdop wat benzine weg kan lopen als je heel lomp dure benzine over de tank laat lopen, waarna dat ergens opgevangen wordt, maar dat kon het na al die tijd niet meer zijn. Hmmm.
Toevallig werd het ook tijd voor de 1600 km/1000 mijl beurt, dus is de motor netjes opgehaald. In de werkplaats werden twee mogelijke schuldigen ontdekt: de ontluchtingsslang die bij het balhoofd omlaag loopt, of een iets lekkende knelkoppeling in de brandstofleiding. Dat laatste lijkt dan het meest logische, maar helaas was de levertijd daarvoor een week. Alles bij elkaar zijn we de motor veel langer kwijt, het benodigde onderdeel blijkt lastig leverbaar.
De Pan American van Harley-Davidson is zeker geen 13 in één dozijn. Hij heeft absoluut de uitstraling van een Harley-Davidson en het leuke is dat het écht een nieuw model is. Geen doorontwikkeling van een model die er al in de jaren 90 was maar echt nieuw. Dat men nieuwsgierig is naar deze motor blijkt wel als je ergens staat te tanken. Iedereen kijkt er naar, het is dus zeker geen motor om anoniem mee door het leven te kunnen gaan.
Bij het opstappen merk je meteen dat de Pan American een hoge motor is. Zeker met de gemonteerde zijkoffers is het opstappen voor iemand met mijn lengte (1.83m) bijna een circusact. Eenmaal op het zadel dan voelt deze erg goed aan, ook na anderhalf uur rijden blijft het zitten op de Harley geen straf. Het TFT scherm is overzichtelijk en geeft weer wat je nodig hebt. De motor had een nachtje aan de meegeleverde druppellader gelegen en bij het starten ging het blok ook vlot rond en sloeg snel aan. Als ik na een paar honderd meter even de koppeling inknijp slaat de motor af, de motor loopt in een koude toestand vrij laag stationair. Dit is tijdens dat ik de Harley-Davidson had een paar keer voorgekomen en alleen bij een lage (lees: 5 graden) buitentemperatuur. Toen de temperaturen omhoog gingen is dit niet meer voorgevallen.
Tijdens de reis naar huis geeft de motor tot tweemaal toe een foutmelding aan. Motor uitgezet, even later weer gestart en weg melding. Opvallend is dat de accuspanning na een half uur rijden erg laag was en de startmotor duidelijk moeite had met het rondslingeren van het blok. Best vreemd, de laadspanning van de motor is volgens het scherm toch 14,2 volt en dat is voldoende. Verder waren er naast de handvatverwarming geen andere stroomverbruikers ingezet zoals mislampen o.i.d. Ik heb de laadspanning laten doormeten bij een motorzaak met een multimeter maar deze klopte gewoon. Wat niet klopte is de accuspanning bij het starten, deze zakt tot onder de 8 volt weg en dat is zeer laag. Vermoeden is dan ook dat de accu wat onder bemeten is voor deze motor.
Omdat ik nu toch aan het zeuren ben; er zijn er een paar puntjes die mij vrij snel begonnen te irriteren. Als je het ruitje op de hoogste stand zet is er wat speling in het mechanisme waardoor de ruit heen en weer gaat. Ook storend is de grootlicht schakelaar. Daar ga je erg makkelijk per ongeluk tegenaan waardoor ik meerdere keren onbedoeld het grote licht aan had gezet. De jiffy is wat lastig uit te zetten met wat grotere motorlaarzen, het lipje is nét een beetje te smal daarvoor. En het laatste punt van kritiek is de lak. Dit jaar is er niet héél erg veel pekel gestrooid maar toch is dat terug te zien op de motor, vooral bij de demper zie je zogenaamde ‘pekelschade’. Dat is wel erg snel voor een motor met deze kilometerstand.
Verder is er eigenlijk niets te klagen over de Harley-Davidson. De motorrijdt uitstekend en ook het stuurgedrag is erg goed. Het tweecilinder blok klinkt dan niet als een Harley maar heeft meer dan genoeg vermogen om flink de beest uit te hangen en de remmerij is goed genoeg om alles weer te temmen. De koppeling vraagt wat gewenning, die vind ik wat gevoelloos maar naar een paar ritjes is dat ook geen issue meer. De grote koffers komen uit de fabriek van het Duitse SW Motech en die zijn uitstekend. Mooi het HD logo erin gestanst en super praktisch. Ook als je langer op de motor zit blijft het zadel comfortabel aanvoelen en de windbescherming is goed.
Omdat de Harley-Davidson zo goed rijdt krijgt bij mij een hele dikke voldoende maar het accuverhaal vind ik wel een dingetje. Het is best knullig dat je een motor die zo nieuw is ’s nachts aan de druppellader moet doen anders heb je twee dagen later een uitdaging. Zou je twee maanden niet rijden dan is het te begrijpen maar dit niet. Maar ondanks dit, toch een hele dikke voldoende!
Als Touratech accessoires voor je motor maakt, weet je als merk dat je toch al geaccepteerd wordt in de wereld van de adventuremotoren. Het aanbod is nog beperkt, we kregen de koplampbeschermer en uitlaatbeschermer opgestuurd. Montage is een eitje, waarbij blijkt dat de topkuip van de Pan America wel héél eenvoudig, zonder gereedschap, los te maken is. Touratech heeft daar dan ook een slot ervoor klaar staan, maar die hadden we er niet bij. Tegelijktertijd hebben we met ducktape de bochtenverlichting afgeplakt. Ziet er niet eens slecht uit en stopt in het donker de (terechte) irritatie bij automobilisten voor je, die het veel te nerveuze licht steeds achter zich zien knipperen. Dan maar een lompe oplossing: met zwarte ducktape plakken we de hele bochtenverlichting af. Ziet er niet eens slecht uit trouwens.
Tijdens een trip door Duitsland bewijst de PanAm zich wel weer als prima reismotor, al hebben we de te brede kofferset thuisgelaten. Tas achterop en rijden maar, genieten van het prettige blok, de prima stuureigenschappen en de goede zithouding.
De nieuwe Touratech accessoires vallen bij het ophalen van de Harley-Davidson direct in het oog. Met name de koplambeschermer maakt het front van de Pan American echt af. Hetzelfde geldt voor de uitlaatbeschermer, die er zeker van veraf stoer uitziet. Van dichtbij blijkt de bevestiging echter te bestaand uit een best wel knullig uitziend slangenklemmetje. Zonde, want de uitlaatbeschermer staat de Harley uitstekend.
In tegenstelling tot vorige keren is de Pan American door mij nu niet puur ingezet als woon-werk motor, maar zijn er ook verschillende plezierritjes mee gereden. Niet tussen de file door hoeven, betekend ook koffers lekker laten zitten. Ja ze maken de Harley-Davidson lomp breed, maar daar tegenover staat ook dat er een hoop in past. De stad in en helm, motorjas, motorbroek en laarzen de koffer in en normale kleding en schoenen eruit. Even een kleine boodschap halen, ook geen enkel punt. Op deze manier wordt de Pan American vaker gepakt dan vooraf bedacht. Wees er echter wel op voorbereid dat drukke plekken ook betekenen; vaak aangesproken worden. Van motorrijders tot niet motorrijders, iedereen ziet dat de Pan-American iets bijzonders is. Motorrijders zijn met name benieuwd ‘of het wat is’. Terwijl niet motorrijders juist willen weten wat het is. In beide gevallen een mooi moment om te vertellen dat de Harley-Davidson toch echt wel heel goed rijdt, waarbij met name het soepele blok en strakke stuurkarakter opvallen.
Helaas zijn er ook mindere punten aan de Harley-Davidson. Zoals Marco en ook Iwan al eerder hebben aangegeven. Met name de storingsmeldingen op het dashboard zijn zeer vervelend, waarbij het ook niet echt veel vertrouwen geeft of alles wel werkt zoals zou moeten. Tijdens de testperiode heb ik zelfs een keer gehad dat het volledig scherm simpelweg vastliep. Geen toerenteller, geen kilometerteller en geen reactie op de bedieningsknoppen. Even herstarten lostte dit probleem wel op, helaas was ik wel alle tripgegevens kwijt, omdat die meters weer vrolijk op 0 stonden. Ander punt betreft de afwerking. Dit is over de gehele lijn genomen zeker goed te nemen. Juist daardoor vallen andere dingen extra op. Zo begint het rubber van de schakelaar van de mistverlichting los te laten, evenals het plaatje van de typeaanduiding op de tank. Bijzonder, omdat dit bij de vorige Pan American die we mee hadden ook al het geval was.
Toch heeft het TFT-display ook zijn meerwaarde. Via de app is het mogelijk een route aan te maken of navigatie instructies in te geven. Door koppeling met de telefoon verschijnen de instructies dan in grote TFT-display. Dat niet alleen, de route is zelfs te volgen op een kaart wat het rijden een stuk eenvoudiger maakt. Het rijden zelf kan ook niet genoeg benadrukt worden. De Harley-Davidson rijdt echt heel erg goed. Ook op bochtige wegen valt de Pan American niet door de mand. Het blok is zeer soepel en bovenin de toeren geeft het blok nog net wat extra’s. Hard rijden gaat daardoor heel gemakkelijk. Sturen gaat daarbij ook uitstekend. Ondanks het hoge gewicht zijn snelle links-rechts combinaties geen enkel probleem, waarbij het ook zeer eenvoudig is de Harley net even wat platter de bocht in te drukken. Dit alles zonder nerveus te worden, want ook in lange doordraaiers weet de Pan American de gekozen lijn goed vast te houden, ondanks het soms slechte wegdek. Het comfortabele zadel, uitstekende windbescherming en prettige zithouding, maken van de Harley-Davidson dan ook een zeer prettige motor. Ondanks de slordigheden in de afwerking en de matige elektronica blijft het feit wel dat de Pan American een zeer veelzijdige en fijne motorfiets is, die je, eenmaal in je garage, vaker zult pakken dan eerder gedacht.
{gallery}/getest/langeduurtesten/Harley-Davidson_Pan_American_1250_special/6/{/gallery}
Uiteindelijk reden we met drie verschillende Pan America’s bijna 10.000 kilometer. Héél kort samengevat zijn we onder de indruk van de ijzersterke basis, maar zijn er een paar makkelijk aanwijsbare missers, die na langere tijd gaan irriteren. Uiteindelijk kunnen we iedereen aanraden om een proefrit met de “PanAm” te maken als je in de markt bent voor een grote adventuremotore, maar je niet dezelfde machine als de hele straat wil hebben.
Bijkomend adventure is dan dat je bij een ander soort dealer op bezoek moet gaan; een bezoek aan de Harley-dealer is echt een andere beleving dan de gemiddelde multibrand motorzaak. Andersom zal het voor hen ook nog even wennen blijven aan de -kritische- klanten die in dit segment een motor kopen.
Terug naar de basis: het motorblok, rijwielgedeelte, stuureigenschappen en zithouding brengen de Pan America direct op een hoog niveau. Een indrukwekkende entree in de adventuremarkt, waarmee ze gelijk stevig in het spoor van vaste waarden als de BMW GS en consorten duiken. Om ècht op dat niveau mee te doen, moet Harley snel wat doen aan de opvallende tekortkomingen: de te lichte accu (en daaraan gerelateerde elektronische issues), de snel ‘happende’ koppeling, die gevaarlijk irritante bochtenverlichting, de knullige zijstandaard en de veel te brede montage van de koffers.
Eén ding is zeker: we gaan de Pan America missen. Altijd goed voor een fijn dagje sturen, prima voor 1300 kilometer in één dag en, afgezien van die beginnersfoutjes, absoluut een zéér indrukwekkende aanwinst voor het adventure segment.
