Het uiterlijk is volledig verantwoordelijk voor de aantrekkingskracht van de nieuwe MV Agusta Superveloce 800. Het is feitelijk wel zo dat de machine, op die fraaie buitenkant na, amper afwijkt van de F3 800, de ook al zo strak uitziende driecilinder supersport, die al langer meegaat. Echter, door het geheel er zo fraai uit te laten zien, is er uiteindelijk sprake van veel meer dan een bekende basis en een nieuwe ombouwkit. De Superveloce heeft een dermate kloppen neo-klassiek uiterlijk wat bij elk ander merk als ‘gemaakt’ ervaren zou kunnen worden, maar op de MV Agusta past het geheel helemaal.

Omdat deze Superveloce alleen qua uiterlijk afwijkt van de F3, is het logisch dat we dan ook langer bij de buitenkant stilstaan. We kijken naar de leren band over de tank, de bar-end spiegels, de driedubbele uitlaat naast het enkelzijdig opgehangen achterwiel, de klassieke MV-kleurstelling, de fraaie afwerking van onderdelen en het oog voor detail, wat zo ver gaat als een MV Agusta logo in de passagiersvoetsteunen. Echt, de MV is schitterend. Qua technische afwerking is het voor 99% perfect, maar toch is de bevestiging van de kuipdelen niet 100% superstrak en zien we, in de beste Italiaanse traditie, zomaar ergens een elektrisch kabeltje uitsteken en ontbreken ook de trekbandjes om het prachtige, goudkleurige buizenframe niet. Ook zijn de totale buitenmaten wat Italiaans, met een Nederlandse testrijder erop lijkt de motor nogal klein. 

Uitrusting
Qua houding is de Superveloce niet de extreme supersport die je misschien zou verwachten, als i het absoluut geen kwieke toerfiets. Het stuur zit relatief dichtbij, waarbij de plaats van de stuurhelften en voetsteunen toch voor een redelijk ontspannen rijpositie zorgen. Voor een supersport dan. Daarbij is er opvallend goed zicht in de spiegels op het einde van de stuurhelften, terwijl ook het fraaie TFT-kleurendashboard mooi in beeld valt. Op dat dashboard de enorme elektronische instelbaarheid die MV al heel lang biedt: 8 standen traction control, 2 standen ABS en 4 mappings, waarvan één zelf instelbaar. Voor de wat oudere motorrijders is een +2 bril daarbij wel nodig, de aanduidingen van de -onder het rijden instelbare- settings, onderaan het dashboard, zijn erg klein. Alles is redelijk intuïtief bedienbaar met maar één knop, waardoor de twee enorme knoppen voor de cruisecontrol, op de rechterstuurhelft, een beetje uit de toon vallen.

Rauwe driecilinder
Vanaf het moment van starten totdat je de motor weer afzet is het geluid een belangrijke factor van de hele beleving. De driecilinder loopt en klinkt vooral erg rauw, met een rafeltje waardoor je de neiging blijft houden om het oliepeil te checken. Nergens voor nodig, dit is juist wat MV Agusta zo afwijkend van de rest maakt, maar wel iets om aan te wennen. Vooral als het gas opengaat wordt het geluid nog veel mooier, tot een soort hese snerp in de hoge toeren. Wie daarvan houdt zou wel eens snel moeten zijn, eind dit jaar komt de Euro5 homologatie, waarbij de 800 stiller zal moeten worden. Bedenk dan dat je die prachtige driedubbele uitlaat niet wil vervangen door een aftermarktetpijp, en je begrijp dat je het zal moeten doen met wat er dan verkocht gaat worden.

Op toeren
De middenklasser trekt moeiteloos uit de lage toeren, de 800cc driecilinder loopt onderin véél makkelijker dan een 600 supersport uit Japan. Eenmaal bij 6000 toeren komt het grote spektakel, waarbij acceleratie en geluid héél hard stijgen, waarbij je kan doortrekken tot een enorme 13.500 toeren. Dat vraagt om enige dwang, omdat je gevoelsmatig al veel eerder op zou schakelen, omdat je qua trekkracht denkt op een 1000 te zitten. Indrukwekkend, maar ook bijzonder dat de 800 triple zó exact het midden tussen een supersport en een superbike weet aan te houden. Al zal het voor de meeste motorrijders aanvoelen als een blok dat wel flink op toeren gehouden moet worden, in vergelijking met de 1000’s en 1200’s waarop we in Nederland zo graag rijden.

Quickshifter
De versnellingsbak is heel duidelijk maar niet zo soepel, waarbij de quickshifter zowel op- als neer goed werkt. Vooral als je hem heel even de tijd geeft; eerst licht drukken op de versnellingspook, dan pas harder; zo werkt hij ook bij lage toerentallen echt keurig, met een mooi beetje tussengas bij terugschakelen. Daarbij helpt de briljante voorrem continu om de exact gewenste snelheid aan te houden, met een héél klein beetje druk van één vinger vertraagt de Superveloce al extreem hard, maar altijd ultraprecies, een briljant setje Brembo’s voor deze motorfiets.

Hard en snel
Qua vering is de combinatie van de Marzocchi voorvork en de ZF (zelfde fabriek als Sachs) schokdemper heel prettig. Sportief hard, natuurlijk, maar ook zeker niet oncomfortabel. Daarbij is de nadruk meer gelegd op rechtuitstabiliteit dan supersnel insturen. Dat zorgt ervoor dat je het meeste plezier hebt in lange, snelle bochten, waarbij het volledig naleven van de snelheidswetgeving al gauw lastig wordt. Onderhuids is en blijft de Superveloce daarmee een supersport, een soort motorfiets die niet gemaakt is voor rustig toeren door korte bochtjes, maar meer gericht op hard en snel motorrijden.

Supersport
De Pirelli Rosso Corsa’s zijn zeker niet neo-klassiek, maar van een zéér sportieve soort. Ze geven geweldig veel grip en fijne stuurprecisie, maar het ontbreken van profiel op de buitenste vier centimeter maakt dat je nog minder graag in regen wil komen te rijden. Niet meer dan normaal voor ervaren supersportrijders, maar misschien een nieuwe ervaring voor bezitters die puur op het uiterlijk afkomen. Iets wat misschien een beetje voor de hele Superveloce 800 geldt: laat je niet foppen door het neo-klassieke uiterlijk, dit is gewoon een zeer snelle, zeer sportieve motor, waar je misschien op het circuit wel het meeste plezier mee zou kunnen hebben.

Conclusie
Het uiterlijk van de MV Agusta Superveloce 800 is allesbepalend: als je het mooi vindt (en dat vond eigenlijk iedereen die de motorfiets zag) en dan de prachtige details van dichtbij gaat bekijken, ben je zo verkocht. De F3 motorfiets die daaronder zit, is een kwalitatief zeer sterke machine, met daarbij het voordeel dat hij zo al langer gemaakt wordt en dus op een technisch hoog niveau is gekomen. Oftewel; los van elkaar zijn uiterlijk en rijeigenschappen geweldig. Punt is wel dat het samenvoegen van een retro-klassieker en een ultramoderne supersport niet voor iedereen de juiste combinatie van uitstraling en rijeigenschappen zal zijn. Maar voor de kleine doelgroep die juist wèl een klassiek gelijnde, moderne supersport zoekt, is er eigenlijk geen enkele concurrentie.

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Reno @Van Dijk Media

Technische gegevens 2020 MV Agusta Superveloce 800