Zoals bij elke model heeft KTM nu ook van de 390-serie een adventure-versie gemaakt; de 390 Adventure dus, die -na best lang wachten- dan eindelijk toch naast de Duke 390 en RC390 komt. Op de stickers ontbreekt elke “Made in” aanduiding, maar ook deze lichte KTM wordt gebouwd in India. Logisch, want juist daar en in de rest van Azië is dit natuurlijk een superslim model, waarmee je zowel in de stad als op onverharde wegen heel goed uit de voeten kan. 

Wat als eerste opvalt is de complete afwerking van de 390. Bijna alles ziet er echt keurig uit, waarbij KTM qua uitrustingsniveau een lange neus maakt naar veel Japanse merken. Ze bewijzen met deze 390 namelijk dat je voor 7300 euro wèl een TFT-kleurendashboard kan krijgen, wèl de stickers in de plastic kuipdelen kan inbakken (in plaats van ze er los opplakken zonder laklaag), wèl verstelbare rem- en koppelingshendels kan monteren, wèl een schitterend gevormde LED-koplamp kan bieden, wèl instelbare vering en ook nog eens wèl traction control en bochten-ABS met offroad-stand standaard kan laten zijn. 

Als je dan op zoek gaat naar het deel waarop het budget is bespaard, dan kom je uit bij de niet al te fraaie uitlaatdemper en héél misschien een wat minder mooie slangklem ofzo, maar zowel afwerking als uitrusting zijn verder van een hoog niveau. Juist daardoor valt dan ook de rommelige situatie op het stuur op, juist het deel waar je als bestuurder het meest van ziet. Veel losse kabels, veel bandjes om die vast te maken en een overvloed aan boutjes, samen met de bedieningselementen, losse spiegels en losse handkapbevestiging, die bij andere motoren vaak in één element geïntegreerd zijn. Dit alles maakt het op die plek een drukke bedoening.

Waar de motor er vanaf de zijkant qua vormgeving nog best als een “hoge” adventure uitziet, verdwijnt dat direct als je op de 390 gaat zitten. Het zadel voelt zo laag aan dat we de 85,5 cm. maar nagemeten hebben (klopt!), en je komt zelfs nog minder makkelijk bij de grond doordat het nogal breed is. De zithoogte is er dus wel, maar verder is de Adventure vooral laag. Het stuur zit laag, de voetsteunen zitten laag en ook de tank is zo laag dat je er niet met je bovenbenen tegenaan kan staan, zoals dat kan op grotere adventures. Zelfs het ruitje staat in de hoge stand best laag. Het biedt dan ook niet enorm veel bescherming, al is het goed uit te houden qua geluid. Eigenlijk denk je meestal eerder op een hoge Duke 390 naked bike met langere veerwegen te zitten, dan op een lage adventure.

De eencilinder start heel makkelijk en klinkt amper, maar dat verandert als we wat meer gas geven, al is de roffel uiterst beschaafd. Dat de KTM een 390 eencilinder heeft is nogal afwijkend, want de Japanse concurrentie gebruikt voor haar 300’s en 400’s juist tweecilinders. Verschil is vooral dat je de eencilinder iets netter op toeren moet houden, al pakt hij ook onderuit best netjes op, als je maar niet te laag in de toeren komt in de hogere versnellingen. Daarbij zijn er wel wat trillingen over het hele toerengebied, maar dat hoort bij de eencilinder. Verder trekt het 373 cc motorblok leuk en speels op, al zit de power -in vergelijking met een twin- in een smal toerengebied tussen de 7000 en 10000 toeren. Als je dat weet aan te houden, is de KTM echt erg vlot in het verkeer en je rijdt er prima ruim boven de 130 mee, maar je moet dus wat netter, of misschien wel ‘beter’ kunnen motorrijden om er alles uit te halen.

Tenminste, dat zou je doen als onze 390 niet zó nieuw is, dat bij 6100 toeren de bewegende toerenbalk op het fraaie TFT-kleurenscherm als een wilde gaat knipperen. Uiterst irritant, vooral ’s avonds, omdat het echt fel is. Gevolg: de eerste 1000 kilometer is het 118 max zonder knipperen of volle kracht met een rode stroboscoop in je blikveld. Afgezien daarvan is het dashboard echt keurig, met alles goed afleesbaar en zelfs een koppeling met je telefoon, al vraag ik me af wat het nut ervan is dat ik al rijdend zie dat ik gebeld wordt, iets wat via de nog wat ruwe My KTM-app binnenkomt.

Op de Continental TKC 70’s (met groot “Deutsche Technik” erop, maar made in Korea) stuurt de KTM prima, al gaat vooral het moment van insturen niet het meest soepel. Als je er niet mee off-the-road gaat, wat voor 99% van de kopers in Europa zal gelden, zou je dan ook voor een meer straatgerichte band kunnen gaan, al zien de Conti’s er wel stoer uit en bieden ze wel genoeg grip, ook als het regent. We gingen voor de foto’s toch even offroad, wat best goed kan omdat de motor ook lekker licht is, maar dan zouden spaakwielen toch iets handiger zijn. Qua offroadcapaciteiten zijn we in Nederland snel klaar, daar zijn maar een paar ongeasfalteerde wegen en in het zachte zand daarbuiten is de 390 snel klaar door teveel gewicht met te weinig motorvermogen.

Op het asfalt biedt de KTM vooral heel ongecompliceerd rijplezier. Alles gaat gewoon makkelijk: wegrijden, sturen, accelereren en remmen scoren allemaal een ruime voldoende. Op alle wegen doet de 390 alles helemaal goed, alleen op de snelweg wordt het grote voorwiel wat licht, mischien wel door de ver inzakkende achterkant. Door de makkelijk verstelbare voorvering (al rijdend!) wat harder te draaien wordt dat al beter, en meer veervoorspanning achter helpt ook wat, maar qua wegligging en comfort is dat het enige zwakke punt, een knappe prestatie op een motorfiets in deze prijsklasse.

Enig echt minpunt is de optionele quickshifter op de matige versnellingsbak, die werkt alleen bij hoge toeren soepel genoeg. Je kunt altijd met de quickshifter schakelen, maar het voelt dan niet alsof je de bak 100.000 kilometer heel gaat houden. Overigens kan dit, net als de lastig vindbare neutraalstand, deels komen door de nieuwheid van ons testexemplaar, maar een quickshifter op een eencilinder blijft sowieso een lastige combinatie. Oftewel: die optie hoef je niet aan te vinken om een zeer prima rijdende mini-adventure te hebben.

Conclusie
Alles bij elkaar genomen is de 2020 KTM 390 Adventure een zeer overtuigende lichte motorfiets, met vooral een afwerking en uitrusting die de lat in het hele 300/400-segment hoger legt. Ondanks het uiterlijk is het niet echt een allroad of adventure zoals we die in Europa kennen, maar voor dagelijks verkeer is de KTM zeer geschikt, misschien zelfs nog meer als daar nog een stukje onverharde weg in zit. Enige echt minpunt is de versnellingsbak, terwijl er, vooral door de luxe uitrusting en leuke rijeigenschappen, volop pluspunten zijn. Daardoor zullen beginnende motorrijders aan de 390 Adventure een zeer leuke motor hebben voor langere afstanden en reizen, waarmee dit een ideale eerste stap in de motorwereld kan zijn.

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Reno @ VanDijkMedia

Uitrusting: Helm: Arai; Pak: Rev’it. Laarzen & handschoenen: Alpinestars 

Technische gegevens 2020 KTM 390 Adventure

{jcomments on}