Met de komst van Beeline moet navigeren voor motorrijders volledig veranderen. Geen kaart meer, geen 3D beeld op een groot scherm, maar alleen nog maar een pijltje. Een revolutionaire aanpak van iets wat vaak te moeilijk wordt gemaakt, dat lijkt een geweldige stap vooruit. Maar is het daadwerkelijk zó simpel te maken? Op basis van Google Maps en GPS belooft Beeline dat navigeren niet méér hoeft te zijn dan een pijl die je in de juiste richting wijst. Voor degene die roept dat de Beeline er hetzelfde uitziet als de (niet meer geleverde) TomTom Vio scooternavigatie: dat klopt, maar dan alleen qua vorm. Want die Vio was in feite een heel kleine TomTommetje met een kaart, terwijl de Beeline helemaal geen kaart of kaartachtig beeld laat zien, maar dus alleen die pijl. Nou is Beeline met ditzelfde systeem succesvol als navigatie voor fietsers, maar de vraag is dan of het op de motorfiets toch niet veel gecompliceerder is?

De verkoop van de revolutionaire “satnav” begint via Kickstarter al in juni 2018, waarop het wel tot september 2019 duurt voor we de Beeline in huis hebben. Dan blijkt pas hoe klein en licht de Beeline Moto daadwerkelijk is: een doorsnede van maar 5 centimeter en een gewicht van enkele grammen. Doordat je maar zo weinig substantie hebt, lijkt het lastig om te geloven dat onze plastic-versie waterdicht is, maar dat wordt toch gegarandeerd. De bescheiden afmetingen en het lage gewicht veranderen ook direct de manier van bevestigen; de op verzoek bijgeleverde bal voor een Ram-mount blijkt nogal overdreven, een elastiek of klittenband moet ook prima kunnen. De “Universal Strap Mount” lijkt ideaal, maar moet bij onze “backers-versie” alsnog voor zo’n 25 euro worden bijbesteld, da’s dan weer best duur voor een plastic friemeltje en een paar elastiekjes. Maar, deze wordt wel standaard beloofd in de versies die je vanaf nu koopt. Afgezien daarvan klik je de Beeline heel makkelijk op en af: draaien, klik, klaar, motorrijden maar. Een snoer is er niet, opladen moet 30 uur rijden opleveren, waarna je via de bijgeleverde adapter in een uur weer net zo lang vooruit zou moeten kunnen.

Opladen (oppassen; er zijn twee standen op de oplader maar er is er maar eentje die werkt), app op de Android (of iOS) telefoon installeren, pairen en de rest wijst zich vanzelf. We hadden nog wat moeite om de app te laten werken op het scherm, maar na wat geklooi in de instellingen lukt dat alsnog. En dan inderdaad: alleen een pijltje. Of nee, naast en in dat pijltje toch weer meer info: de volgende afslag, rotonde of andere koerswijziging wordt uiterst summier vooraf gemeld, met een aftellen van meters. Dus “in” de pijl zit nogal wat info. Daarnaast geeft een stip aan de zijkant aan of de volgende bocht links of rechts zal gaan en is er zelfs nog een soort voortgangsmetertje helemaal bovenaan. Het is dus een versimpelde manier van navigeren, waarmee de Beeline zich volledig onderscheidt van alle andere systemen, of het moet het bekende bolletje-pijltje roadbook op papier zijn, wat dan weer digitaal gemaakt is in een systeem als Tripy. Ook een GPX route kan je heel makkelijk in de app importeren, met alle routepunten keurig overgenomen in de Google Map engine. Ook hier dus: geen moeilijk gedoe, geen keuzemenu en geen eindeloze opties, gewoon je doel invoeren, pijl volgen en klaar. Je zou qua instellingen ook nog kunnen kiezen voor een soort kompasachtige route naar je bestemming, maar dat lijkt dan vooral op “kortste route” met wat meer keuzevrijheid. Net zo leuk als “eerste links, tweede rechts” als vakantieroute, maar dan met een vooraf bepaald einddoel. Omdat het schermpje zo klein is, gebeurt alles in die app. Bestemming zoeken in de Google Maps interface, aantikken en klaar, meer te kiezen is er niet. De gekozen route verbaasde ons dan wel eens; niet altijd wordt door de Beeline de meest logische route gekozen. Daarbij is hij ook nog wel eens eigenwijs, als je toch voor een andere route kiest, zorgt herberekenen nèt te lang voor opdrachten om om te keren. Dan kom je er ook altijd wel, maar regelmatig is de route toch niet zoals je die normaal zou rijden.

Het basisidee klopt helemaal: aan een pijl zou je eigenlijk genoeg moeten hebben. Toch hebben de makers zich daartoe niet kunnen beperken, er is toch nog meer informatie noodzakelijk, die dan ook wordt weergegeven. Blijkbaar is dat nodig, maar het haalt de basis van het concept toch een beetje onderuit; je moet niet alleen op de omgekeerde V letten, maar ook op de rest van de info, waardoor het eigenlijk allemaal nèt wat teveel afleidt van het rijden. Daar komt bij dat de bewegingen op het kleine schermpje nogal onrustig zijn. Het aftellen van de afstand gaat al met horten en stoten, wat het lastig maakt om rustig te zien over hoeveel tijd er actie van je verwacht wordt. Dan komt de koerswijziging dichterbij en gaat het los. Eerst staat de pijl gewoon vooruit en waarschuwt het witte bolletje aan zijkant dat je links of rechts moet, maar dan beweegt het hele plaatje nogal abrupt opzij als je dichterbij komt, waarbij dan ook andere tekens veranderen, waardoor het beeld dwars staat en door de wat te snelle bewegingen alles nogal chaotisch overkomt. Veel informatie tegelijk, met maar weinig parameters. Het kan, maar het is gewoon wat lastiger dan gewoon navigeren met een beeldschermpje. Daarbij zou een fel lichtje handig zijn, zodat het systeem je met een flits zou kunnen aangeven dat er iets te doen is binnenkort, nu kijk je meer op het ronde apparaatje dan goed voor je rijplezier is. Het blijft altijd allemaal goed zichtbaar, zowel in zonlicht als met de backlight in het donker, al zou die backlight ook wel vanzelf aan mogen gaan als je het apparaatje aanzet, nu moet je wachten tot je de app aan hebt gezet.

Vooral in de stad is het daardoor nog niet zo eenvoudig om naar een punt in een woonwijk te rijden. Bij teveel bochten en straten zou je liever even stoppen en gewoon op je telefoon de route bekijken. Als je verkeerd rijdt wordt de pijl doorzichtig en kan je kiezen tussen herberekenen of terug naar de route, al kan je dit ook van te voren als keuze instellen. Het lukt allemaal wel, maar eigenlijk heb je voor meer ingewikkelde situaties te weinig informatie. Ongeveer zoals je bij een ingewikkelde kruising op je normale navigatie al zit te kijken, om te zien hoe het nou precies in elkaar zit, dat gebeurt je nu om de vijf minuten als je in een stad of dorp rijdt, op zoek naar een adres. Lange stukken buitenaf, of zelfs doorgaande wegen door de bebouwde kom, dat gaat allemaal best eenvoudig, want de pijl wijst lekker naar voren en de stip op de zijkant blijft bovernaan staan, niks aan de hand dus. Wel even op de getalletjes in de V blijven letten, want die tellen af naar de volgende situatie. We kwamen altijd op onze bestemming aan, maar niet altijd op tijd.

Conclusie
En toch is de omgekeerde V slim verzonnen. Meer heb je eigenlijk niet nodig, vooral als je lekker in het buitengebied aan het rijden bent en geen haast hebt. Het is wel wat meer opletten dan op een gewone navigatie, waarbij je ook de gesproken aanwijzingen mist, maar als je het juist wat simpeler wil hebben, is dit een prima oplossing. Het voordeel van Beeline zit vooral in de handzaamheid van het systeem, wat je inderdaad zo in je broekzak steekt. Nadeel is dan wel weer dat je met weinig informatie moet werken. Het is met een “volledig” navigatiesysteem soms al best lastig om te zien welke opeenvolgende afslagen je op een verkeersknooppunt moet nemen, met de Beeline wordt dat al veel sneller een uitdaging. Geen stem in je oor, geen wegnummers, geen straatnamen, geen rijstrookhulp, geen plaatje, geen stadsnaam of afslagnummer. Leuk als je van puzzelen houdt, dus zeker een leuk idee voor puzzelritten, klassiekerrally’s en motorrijders op zoek naar avontuur. Dat de Beeline het prima doet bij fietsers, is dan ook zeer makkelijk voor te stellen, maar eigenlijk is het moderne verkeer dermate gecompliceerd, dat je als motorrijder toch al gauw meer informatie nodig hebt. De Beeline blijkt dan ook zeker geen vervanger van de Garmins en TomToms van deze wereld, maar vooral een handig, klein, goedkoop (168 euro) en vooral simpel alternatief voor praktisch navigeren naar een bestemming, als die maar niet te vaak in een grote stad ligt.

Update 17 november 2020: Second Opinion

Na de Beeline ontvangen te hebben en er een half jaar gebruik van te maken is het tijd voor een update. Zoals in de test eerder al aangegeven komt de Beeline met een eigen adapter voor het opladen. Deze adapter heeft wat weg van de adapters die smartwatches soms gebruikten. Het draai-klik systeem is heel eenvoudig, alleen is het wel zaak de pinnetjes goed uit te lijnen, anders gebeurt er dus niets. De oplader voelt daarnaast niet heel solide aan. Dit komt doordat het gewicht gevoelsmatig wat aan de lage kant is en het plastic voelt ook niet erg stevig. Ook het snoertje is irritant kort, waardoor de Beeline aan de oplader los in de lucht bungelt of je net het geluk moet hebben dat er iets van een tafeltje dicht bij een stopcontact staat.

De Beeline zelf maakt ondanks de plastic behuizing een zeer solide indruk. Ideaal is de klem met rubber bandjes die snel en makkelijk om het stuur van een motor is vast te zetten. Dat er meerdere van deze klemmetjes zijn meegeleverd, is handig maar niet nodig. Mocht er gewisseld worden van motor, is het namelijk letterlijk 30 seconden werk om de klem over te zetten. De eerste keer is er wel wat vrees dat de klemming niet voldoende is, maar alles blijft keurig zitten en er zijn ook geen verschuivingen.

Voor iemand die gewend is enkel te navigeren via gesproken instructies vanuit de koppeling van telefoon met headset, is de Beeline een hele verademing. Via de app de route instellen, eventueel met wat opties zoals geen veerpontjes en snelweg vermijden en rijden maar. Het kleine schermpje geeft alle informatie die nodig is duidelijk en prettig weer. Een paar honderd meter voor het afslaan begint de grote pijl al een aantal graden van richting te veranderen om aan te geven of er links of rechts afgeslagen moet worden. Hierdoor kan er eventueel nog tijdig van rijbaan gewisseld of de verkeerssituatie opgenomen worden. Eenmaal bij de afslag aan gekomen flitst er wel van alles voorbij in het scherm. De te rijden meters gaan met sprongen achteruit, waarbij de pijl plots 45 graden draait. De Beeline rekent de bocht zelf ook nog mee als afslaan, waardoor er met nog 40 á 50 meter te gaan nog geen nieuwe instructie in beeld verschijnt. Dit komt pas nadat de bocht volledig genomen is. In het begin is dit erg wennen, waardoor zeker in woonwijken nog al eens een straat gemist wordt, omdat je denkt nog 50 meter verder en dus de volgende straat in te moeten. Na een paar keer gebruiken went dit echter snel, waardoor je hiermee niet meer de mist in gaat.

Met de knopjes aan de zijkant kan tijdens de rit nog geschakeld worden naar verschillende ‘dashboards’. Hier is tijd, afgelegde afstand, GPS snelheid en achtergrondverlichting in te zien. Daarnaast kan de rit ook gereden worden zonder dat de telefoon gekoppeld is. Wanneer de route geladen is in de Beeline, kan de bluetooth verbinding van de telefoon uit, of verbroken worden. Wat dan weer gunstig is voor de accuduur van de telefoon. Herberekenen van routes is dan echter niet meer mogelijk.

Al met al is de Beeline goed te gebruiken als enige navigatie voor de motor. Hierbij moet je echter wel enkele concessies doen ten opzichte van de gevestigde orde. Ook bijvoorbeeld in het laden van GPX-routes. Dit kan maar tot maximaal 4 MB aan informatie, waardoor grote vakantietochten in meerdere losse dagen of zelfs dagdelen opgeknipt moeten worden als aparte bestanden. Zo is het eigenlijk met de hele Beeline. Goed in te zetten voor dagelijks gebruik en zelfs meer dan dat, maar toch zijn er zaken die je misschien gaat missen. Kun je hier echter mee leven, of zoek je iets wat avontuurlijker aanvoelt dan een Garmin of TomTom, is de Beeline zeker gezien de prijs een goed alternatief.

Tekst: Iwan van der Valk. Second Opinion: Arjan Hordijk

{jcomments on}