De nieuwe Pirelli Angel Scooter en Diablo Rosso Scooter zijn logisch qua naamgeving; de Angel diagonaalband is er voor het bravere werk, onder lichtere scooters die voor wereldwijd massatransport gebouwd zijn. De Diablo (duivel) Rosso is als radiaalband juist gemaakt voor de grotere maxiscooters die als een snelle motorfiets bereden kunnen worden, meestal in Europa. Om het ingewikkeld te maken klopt de beschrijving niet 100%; er wordt ook een radiaalversie van de Angel en een diagonaalversie van de Diablo gemaakt voor niches in de wereldwijde scootermarkt. Voor het eerst sinds 1995 komt Pirelli met nieuwe scooterbanden als opvolgers voor de goedkope SL en de meer prestatiegerichte Diablo Scooter. Beide soorten scooterbanden verschillen enorm van elkaar, wat de simultane presentatie wat ingewikkeld maakt. We rijden er daarnaast alleen mee op Pirelli’s eigen testbaan, dus geen real-life straatgebruik.

De Angel Scooter is een competitief geprijsde band voor een enorme markt, daarom zijn er ook ongelooflijk veel verschillende maten voor alle verschillende scooters die er wereldwijd rondrijden. De belangrijkste ontwikkelpunten waren daarbij comfort, prestaties op een nat wegdek en stuureigenschappen in de stad. Om dat te bereiken zijn er nu “dampening dots” (kleine gaatjes die beweging en dus warmte in de band veroorzaken), veel silica in de compound en een multiradius vorm. 
De Diablo Rosso Scooter is daarentegen ontwikkeld voor sportieve stuureigenschappen, veel grip en consistente prestaties tijdens de hele gebruikstermijn. Hiervoor noemt Pirelli vooral de multi-compound van de achterband als belangrijkste factor; de compound van de zijkanten is anders dan die in het midden met een verdeling van 40-20-40 procent van de bandbreedte. Ook hier is er qua vorm voor een multiradius gekozen, waarover later meer. Beide banden moeten sneller warm worden maar ook op lagere temperatuur meer grip bieden.

Angel op de testbaan
In de praktijk komt het erop neer dat de Angels onder de goedkopere, kleinere scooters terechtkomen. Op het eigen testcircuit van Pirelli in de omgeving van Milaan rijden we met de Peugeot Tweet 125, de Piaggio Beverly, Vespa GTS125, Honda SH150i en de Piaggio MP3 500, wat de velgmaat laat variëren van 13 tot 16 inch. Met de Vespa beginnen we met een indrukwekkende remproef op de natte testbaan: zo hard mogelijk (80 km/u) aan komen rijden en dan beide remmen in één keer volledig inknijpen. De Vespa blijft ongelooflijk strak als de snelheid net zo ongelooflijk snel vermindert, de combinatie van maar één remschijf, een prima ABS en de nieuwe Pirelli Angel Scooter is zéér indrukwekkend bij deze kletsnatte remproef.

Ook op het “wet handling” testparcours zijn de Angel Scooterbanden heel goed. Onder de Honda SH150i sturen ze uiterst neutraal en met vertrouwen over de drijfnatte baan. Alleen bij het uitaccelereren van de laatste bocht voor het rechte stukje zit er veel beweging in de scooter, de combinatie van staand water, gas geven en een niet al te strakke vering zorgen daar steeds weer voor een angstig momentje. Dan weer de lange eerste bocht doorrollen gaat keurig en vertrouwenwekkend, en ook de chicane gaat prima op de nieuwe banden die –  in bijvoorbeeld Azië – onder de miljoenen scooters daar moeten komen.

Als we met de Peugeot Tweet en de Piaggio MP3 daarna het droge circuitdeel op mogen wordt het helemaal leuk. Vooral op de erg lichte Tweets komt in de groep snel wat puberaal rijgedrag los, waarbij de banden tot op volle hellingshoek getest worden. De Pirelli Angel blijkt dan zoveel aan grip te geven, dat de scooter zelf altijd de beperkende factor wordt. De maximale hellingshoek is bereikt als de grondspeling op is, meestal omdat een standaard of stepje in het asfalt begint te krassen. Daarbij rolt de scooter opvallende neutraal van links naar rechts. Door de zogenaamde “multi-radius” van de band zou afrollen sneller moeten gaan naar mate de hellingshoek groter wordt, maar we hadden eigenlijk het idee dat dit op de Angel juist uiterst gelijkmatig en dus heel voorspelbaar gaat. Al snel gaat het allemaal veel te hard voor de lichte scooters. Dit ligt nooit aan de banden maar altijd aan de scooters, die hier duidelijk niet voor gemaakt zijn. Opvallendste opgever is de Piaggio MP3 driewieler; de zogenaamde traction control werkt puur op de combinatie van hellingshoek en gasstand. Hierdoor wordt het motorblok continu afgeknepen, terwijl de Pirelli’s nog meer dan genoeg grip bieden.

Diablo Rosso op de testbaan
De Diablo Rossi Scooter is eigenlijk gewoon een Diablo Rossi 3 in scooterformaat, aldus Pirelli. Onder de BMW C650GT blijkt dat op de testbaan voor “Dry Handling” te kloppen. De grote scooters gaan al heel snel heel hard rond, totdat ook hier de (beperkte) grondspeling op is en de slijtnokken onder de scooters continu over het asfalt trekken. Opvallend genoeg is hier de “multi-radius” wel goed te merken; hoe meer hellingshoek, hoe makkelijker hij nog meer naar de zijkant van de band wil.

De remmentest op de natte baan is nog wat spannender, omdat de BMW C650GT wel 120 km/uur loopt voor het rempunt aangegeven wordt en de Diablo Angel Scooter veel minder profiel heeft dan de Angel. Maar ook hier is de combinatie van een goed werkend ABS en de nieuwe Pirelli’s bizar sterk, binnen een zeer korte afstand staat de zware scooter met dubbele remschijven stil, al is er meer beweging dan bij de Vespa op de Angel. Op het natte circuit gaat ook al zo vertrouwenwekkend. De grote scooter wordt steeds sneller over de korte baan gejaagd, al maakt het feit dat de sproeininstallatie zo nu en dan harde stralen op de testrijders afvuurt het er niet makkelijker op. Remmen durven we na de ABS-test opeens veel later en harder, de lange rechterbocht gaat ook steeds harder. Langzaam maar zeker bouwen de nieuwe banden zoveel vertrouwen op, dat de ‘regenstand’ in het hoofd van de bestuurder er bijna afgaat. Alleen in de ene omhooglopende bocht met negatieve verkanting blijft het en kwestie van heel beheerst met het gas omgaan, verder is het overal net alsof het water er niet is. Zelfs in die laatste bocht waar de Angel onder een Honda het duidelijk minder goed deed.

Conclusie
Zowel de Pirelli Angel Scooter als de Diablo Rosso Scooter maken een uiterst sterke indruk tijdens deze introductie onder gecontroleerde omstandigheden. Vooral op de natte delen van de testbaan verbaasden ze regelmatig met hun indrukwekkende grip. Beiden banden zijn wel onvergelijkbaar met elkaar; de Angel Scooter is de gemoedelijke alleskunner, de Diablo Rosso de sportieve band voor motorrijders die op een scooter zitten. Daarnaast lieten de natte remmentesten zien hoe ongelooflijk veel rechtuitgrip er is. Op het droge circuit werd al snel duidelijk dat beide Pirelli’s meer aankunnen dan de motorscooters, waarbij het wel afwachten is of die fantastische grip niet ten koste gaat van de levensduur.