Dat Suzuki voor modeljaar de in 2012 afgeschreven SV650 terugbrengt in haar line-up, kan op veel verschillende manieren worden gezien. Voor de historie van het model verwijzen we kortheidshalve naar de Wikipedia-pagina. Feit is dat de al in 1999 geïntroduceerde middenklasser terugkeert in een markt waar de concurrentie rondom de prijs van 7300,- euro flink is toegenomen. Als voorsprong is de SV al wel EURO4 goedgekeurd, wat mooi is maar inhoudt dat alle concurrenten op afzienbare termijn met vernieuwde modellen moeten komen, wat het voor de Suzuki best wel eens lastig zou kunnen maken. 

Bij de technische presentatie maakt de 2016 Suzuki SV650 namelijk geen enorme indruk. Ondanks het nieuwe kontje, dat erg sterk lijkt op de FZ-modellen van Yamaha, ziet de SV er slordig uit. Met de technische afwerking van de onderdelen is (op de lasnaden van het frame na) weinig mis, maar het uiterlijk van de naked bike wordt niet beter van de slangen en draden die overal uit het blok komen. De wat breder geworden radiateur en de niet onder de lak zittende stickers versterken die rommelige indruk van de uiterlijke afwerking. De nieuwe SV is geen stoere naked of hip retro-model, maar ziet er ook zeker niet modern uit. In een dealershowroom zal hij potentiële kopers van een Yamaha MT-07, Honda CB650 of Kawasaki ER-6 dan ook héél moeilijk kunnen overtuigen.

Eenmaal opgestapt valt direct de zeer neutrale zithouding op. De knieën moeten bij wat langere motorrijders misschien wat omhoog, maar verder zit de SV ideaal en blijkt het zadel je wel wat naar voren te laten schuiven, maar ook na langere afstanden zit je prima op de klein ogende SV. Suzuki zelf roemt de smalle bouw van blok en tank, maar dat zal alleen berijd(st)ers vanaf 1.60 m. opvallen en helpen, omdat ze makkelijker bij de grond kunnen komen. Het dashboard zit wat laag in beeld maar de toerenteller is redelijk goed af te lezen en ook de versnellingsindicator komt keurig in beeld. Het geheel is alleen niet heel erg modern en wat grijzig door de LCD-aanduiding, hier laat Suzuki de kans liggen om de SV ècht te moderniseren. Remhendel, koppelingshendel, achterrem en versnellingspookje zitten perfect op zijn plek.

Pas als er op de 1-push startknop wordt gedrukt, komt de sterkste kant van de SV650 in beeld: het 647 cc V-twin motorblok. Dat begint al met het makkelijk wegrijden met “Low RPM Assist”, een systeem waardoor beginnende rijders minder snel de motor laten afslaan bij wegrijden, doordat het toerental dan omhoog gehouden wordt. Dan de stad door, waar de klein V-twin misschien een klein beetje minder rustig is dan de concurrentie met paralleltwins, maar eenmaal buiten de stad is het altijd feest. Hij trilt soms wat, maar bij elk toerental, vanaf bijna helemaal gesloten gas tot de toerenbegrenzer rond de 11.000 toeren, er is altijd power op voorraad. Vanaf nul loopt de V-twin keurig weg, vanaf 3000 gaat het al echt harder en bij 6000 komt er nog wat extra vermogen bij, allemaal op een heel opwindende manier. Ongelooflijk hoe leuk dit blok is, al hadden we dat kunnen weten van de vorige SV, waarmee het verschil minimaal lijkt.

Schakelen gaat ook super, al kwamen er wel een paar valse neutraalstanden voorbij tussen 1 en 2, mogelijk een gevolg van slordig schakelen maar het overkwam ons op andere middenklassers niet. Qua wegligging scoort de SV een meer dan ruime voldoende. De achterkant is qua veervoorspanning door de techneuten al op de een-na-hoogste stand gezet, dat is twee standen hoger dan standaard en dit werkt prima. Insturen gaat in de eerst beweging niet supersnel, maar op de extreem bochtige bergweggetjes rondom Tossa del Mar kunnen we toch op indrukwekkend hoge snelheid door de bochten omdat de motorfiets wel heel duidelijk en voorspelbaar reageert, waarbij de prima presterende Dunlop Qualifiers al snel oprullen alsof ze een circuitdag achter de rug hebben. Ook eenmaal in de bocht zelf is de Suzuki voorspelbaar en duidelijk, waarbij het erg prettig is dat je met gas de snelheid zo goed kan bepalen; de combinatie van motorrem en makkelijk van elke toerental optrekken maakt dat je je helemaal op het sturen kunt richten. De nieuwe stepjes raken niet eens zo snel het asfalt, maar in mooie overzichtelijk lange bochten hoor je ze toch al regelmatig schrapen, al is dat wel bij overdreven hoge snelheid. Minpuntje daarbij is dat de opvallend lange ‘antennes’ onder de voetsteunen niet los vervangbaar zijn, de hele steun lijkt er dan af te moeten.

Enige echte minpunt van de 2016-versie van de SV650 is de Tokico-voorrem. Die is ronduit slecht en trekt daardoor de rest van de motor wat omlaag, vooral als je bovengemiddeld hard wil rijden. Bij gewone snelheden is er overigens weinig aan de hand, maar als het hard gaat wordt dit al snel een beperkende factor. En hard gaat het al gauw, want dat waanzinnig leuke motorblok blijft steeds uitnodigen om zo hard mogelijk op het gas de bocht uit te roffelen.

Conclusie
Je kunt allerlei verhalen houden over de noodgedwongen terugkeer van de SV en zeggen dat hij eigenlijk maar heel weinig verschilt van de laatste versie voor de modelpauze. Allemaal waar, maar feit is dat de Suzuki SV650 nog steeds gebaseerd is op het leukste motorblok in deze klasse. Dat de Suzuki qua uiterlijk zeer waarschijnlijk niet de eerste keuze in de showroom zal zijn, is geheel logisch maar niet terecht. Motorrijders die minder geven om de looks, kiezen na een proefrit ter vergelijking met veel concurrenten vast voor de SV650, waarvan dan de slappe voorrem dan het enige echte minpunt is. Het V-twin motorblok van de 2016 Suzuki SV650 is ècht meer dan de moeite waard en maakt van de Suzuki de rijdersmotor, waar de concurrenten goed uitziende vervoermiddelen verkopen.

Tekst: Iwan van der Valk / Fotografie Suzuki

Technische gegevens 2016 Suzuki SV650