De Ducati 959 Panigale is het kleine broertje van de 1299 Panigale. En zoals dat gaat met kleine broertjes worden ze steeds groter en groter. Zo ook de 959, die om precies te zijn 57cc meer inhoud heeft dan zijn voorganger, de 899. Het verschil in cilinderinhoud is ook meteen het grootste verschil vergeleken met de voorloper van de 2016 Paginale 959. Met de komst van de Panigale 959 zegt Ducati zelf een pure sportmotor te hebben geproduceerd voor zowel straat- als circuitgebruik. De nieuwste Ducati sportmotor lijkt op het eerste gezicht niet veel anders dan de 899, toch blijken er behoorlijk wat verschillen te zijn. Door de grotere cilinderinhoud is het vermogen ook toegenomen, de V-twin levert in plaats van 148 pk bij 10.750 toeren nu 157 pk bij 10.500 toeren en het koppel is gegroeid van 99 Nm naar 107,4 Nm bij 9.000 toeren. Daarnaast heeft de 959 een slipperclutch, dit in tegenstelling tot zijn voorganger en dankzij die slipperclutch word de motor meer geschikt voor écht sportief gebuik. Naast deze inwendige veranderingen zijn er ook aan het design een aantal dingen veranderd, zo heeft de 959 een bredere voorkant, grotere luchtinlaten, het kontje van de 1299, een hoger windscherm en de zeer ‘opvallende’, dubbele Euro-4 uitlaat. Voor de Amerikaanse markt is het uitlaatsysteem van de Panigale 959 anders dan de Nederlandse versie. Ducati heeft voor de Europese markt vervangende Akrapovič dempers en zelfs een compleet uitlaatsysteem dat, net zoals de Amerikaanse versie, in de onderkuip verwerkt zit.
Zodra je op de 959 stapt voel je gelijk dat je op een Ducati stapt. De motor is rank, zit erg sportief en is duidelijk ontworpen voor de sportieve gebruiker. Ondanks de sportieve zit voelt het allemaal wel erg natuurlijk aan en heb je niet overdreven veel druk op je polsen. De voetsteunen zitten relatief laag, wat er voor zorgt dat je knieën niet in een te extreme hoek gebogen worden en het zadel voelt in eerste instantie comfortabel aan. Bij het starten van de motor mist toch wel echt de diepe Ducati roffel, de Euro-4 uitlaat zorgt hierbij voor een wel erg beschaafd geluid. Tijdens de eerste meters voelt de motor gelijk vertrouwd aan, de hydraulisch bediende koppeling doseert goed en de motor schakelt trefzeker, hierbij werkt de quickshifter -alleen tijdens opschakelen- ook erg goed en schakelt het geheel feilloos. Gelukkig klinkt er door je oordoppen heen toch een bekend maar wel beschaafd Ducati geluid, iets minder zwaar dan we gewend zijn, maar het klinkt al een stuk beter dan het (gebrek aan) geluid tijdens het stationair toerental. De vernieuwde voetsteunen geven veel grip, waardoor je geen moment het idee hebt dat je voet van de step af zal glijden. Wel valt gelijk op dat zodra je sportiever gaat rijden, het zadel erg glad is en je bij het aanremmen van de bochten tegen de tank gedrukt wordt. Het zadel loopt namelijk aan de achterkant vrij steil naar boven, waardoor achterop je zadel blijven zitten nogal een opgave is. Het zicht op je dashboard is goed, hierbij had de versnellingsindicator wel groter in beeld mogen staan, zodat er duidelijker afgelezen kan worden in welke versnelling je rijdt. Het zicht in de spiegels is voldoende en de de knoppen op beide stuurhelften zijn goed te bedienen. Het ruitje mag dan wel hoger zijn dan zijn voorganger, hij blijft erg laag en geeft alleen voldoende bescherming als je met je kin plat op de tank ligt. Het uitklappen van de zijstandaard is erg lastig. Deze zit onder de voetsteun verwerkt en is daardoor erg lastig te bedienen met racelaarzen aan.
De motorfiets is qua elektronica voorzien van instelbare traction control (DTC), engine brake control (EBC) en Bosch ABS. Daarnaast kan je kiezen voor drie verschillende mappings, namelijk Race, Sport en Wet, deze mappings kun je instellen naar eigen keuze. De eerste sessie word verreden met de Sport mapping, hier wordt gelijk duidelijk dat deze mapping echt voor straat gebruik is. Het ABS aan de voorkant grijpt enorm snel in bij hard remmen en de gasrespons is voor op het circuit echt aan de luie kant. Nadat de mapping is aangepast naar Race verandert de 959 opeens van sportieve straatfiets tot een echte circuitmotor. De gasrespons is gelijk veel feller, waarbij je bij iedere bocht die je uitkomt het gas vol open draait, daarnaast grijpt het ABS enkel nog in als je echt te laat bent met remmen en je de Brembo’s te zwaar belast. Door het prachtige weer op het Ricardo Tormo circuit in Valencia hebben we de wet mapping niet kunnen testen. In deze setting grijpt de elektronica nog sneller in en is de felheid van de gasrespons nog minder dan in de sport stand. We hebben wel de mogelijkheid gehad om met een volledig aangeklede 959 te rijden met o.a. Akrapovič dempers en de daarbij behorende (speciale) mapping, de motor loopt hiermee nog beter door zijn toeren, waardoor je in sommige bochten zelfs een versnelling hoger uitkomt. Op deze motor zat tevens een hogere ruit, deze gaf veel meer windbescherming dan de originele uitvoering en zou absoluut je eerste aankoop voor deze Ducati moeten zijn.
De Brembo monobloc remklauwen aan de voorkant doen hun werk perfect, ze zijn erg goed doseerbaar en geven een goede feedback waarbij je goed aanvoelt wat je remmen en de voorkant van de motor doen. Bij hard aannemen en terugschakelen werkt ook de slipperclutch erg goed en grijpt hij in waar nodig. De Brembo achterrem doet wat hij moet doen als achterrem en doseert goed. De Showa vering voelde in eerste instantie aan de voorkant slap, week en gaf weinig feedback. Pas na wat aanpassingen aan de demping klopte het geheel. Zowel de voorvork als de achterschokbreker zijn volledig instelbaar. De feedback van deze Panigale werd een stuk beter en de motor liep ook niet meer wijd tijdens accelereren. De apex halen in de krappe bochten is ook absoluut geen probleem voor deze Ducati. De machine stuurt als een mes en is enorm wendbaar door de snelle chicane van het circuit van Valencia. Wel moet eerlijk vermeld worden dat we tijdens deze test op Pirelli Diablo Supercorsa SC2 banden reden, en niet op de Diablo Rosso Corsa banden waar de 959 standaard op wordt geleverd. Doordat de voetsteunen relatief laag gepositioneerd zijn is de grondspeling wel beperkt. Op het moment dat er serieuze hellinghoeken werden behaald kwam zo af en toe de teen van de laars aan de grond, dit zal bij straatgebruik niet snel gebeuren maar op het circuit wel.
Qua vermogen blijft de 959 natuurlijk het kleine broertje van de 1199 en 1299. Het topvermogen van 157pk is indrukwekkend, maar het koppel en het vermogen bij lage toeren zijn aanzienlijk minder dan dat van zijn grote broers en dat is logisch. Ten opzichte van de 899 levert de 959 8% meer koppel vanaf 5.000 toeren. Dit is een leuk gegeven, maar pas vanaf 8.000 toeren is er écht iemand thuis en komt de Superquadro krachtbron volledig tot leven. Bij 11.000 houdt het echter op en is het een kwestie van weer opschakelen naar de volgende versnelling, de quickshifter werkt hier feilloos voor alleen is het jammer dat deze alleen geschikt is om op te schakelen. Op het bochtige circuit van Valencia presteert de Panigale 959 uitstekend, het wendbare karakter van de Ducati in samenwerking met de goed werkende remmen en (na aanpassingen) dito vering zorgen ervoor dat het geheel met vlag en wimpel slaagt.
Conclusie
De 2016 Ducati 959 Panigale is absoluut een allemansvriend en is zeer toegankelijk voor iedere rijder die van sportief rijden houdt. Ducati heeft zeker een motorfiets gemaakt die zowel voor straat als circuit gebruik goed te hanteren is en voor iedereen een uitdaging heeft. De motor is voorzien van de hedendaagse elektronica, goede vering en voldoende vermogen en koppel. Het feit dat de motor Euro-4 gehomologeerd is doet wel afbreuk op zijn looks, de Amerikaanse versie ziet er een stuk strakker uit. Verder schiet de windbescherming wat tekort, had de versnellingsindicator wat groter mogen zijn en is de zijstandaard lastig te bedienen maar verder is de 2016 Ducati Panigale 959 een uitstekend compromis tussen straat- en circuitmotor. De 2016 Ducati Panigale is verkrijgbaar in rood en in het wit. De motor kost €18.490,- in de rode uitvoering en voor de witte versie moet €200,- meer worden afgerekend.
Tekst: Ilja Pokorny – Beeld: Ducati
Type motor | Superquadro: L-twin, 4-kleppen per cilinder |
Cilinder inhoud | 955 cm3 (100 x 60.8 mm) |
Maximaal vermogen | 157 pk (115.5kW) @ 10.500 tpm |
Maximaal koppel | 107.4 Nm @ 9.000 tpm |
Versnellingen | 6 versnellingen met Ducati Quick Shifter (DQS) |
Koppeling | Hydraulisch bediende natte koppeling, slipperclutch |
Frame | Aluminium monocoque frame |
Banden, voor | 120/70 ZR17 (Pirelli Diablo Rosso Corsa) |
Banden, achter | 180/60 ZR17 (Pirelli Diablo Rosso Corsa) |
Remmen, voor | Dubbele 320mm zwevende schijven, Brembo M4.32 monoblock remklauwen, |
4 zuigers, radiale rempomp en Bosch ABS | |
Remmen, achter | 245mm schijf, 2 zuigers en Bosch ABS |
Vering, voor | Volledig instelbare 43 mm Showa BPF voorvork |
Vering, achter | Asymmetrisch geplaatste, volledig instelbare Sachs schokbreker |
Totale lengte | 2.056 mm |
Totale breedte | 745 mm |
Totale hoogte | 1.115 mm |
Zithoogte | 830 mm |
Wielbasis | 1.431 mm |
Tankinhoud | 17 liter |
Drooggewicht | 176kg |
Rijklaar gewicht | 200kg |
Prijs | €18.490 (€200,- meerprijs voor de witte uitvoering) |