Bij de introductie-test van de Kawasaki ZX-10R op het circuit van Doha, Qatar, blijkt al snel dat de nieuwste superbike vooral gemaakt is voor één ding: circuitgebruik. Waar Kawasaki de afgelopen jaren de machine maakte waarmee iedereen naar, maar niet op het circuit wilde rijden is er nu duidelijk gekozen voor een richting waarmee het verloren gebied in de superbikes terug veroverd kan worden. Belangrijkste cijfers zijn 200 voor het aantal pk’s en 198 voor het rijklare gewicht. Een extreme pk/gewichtsverhouding, die door een groot aantal elektronische systemen beheerst moet worden.

De lijst van elektronica begint met S-KTRC, de supersport-versie van het traction-control systeem zoals dat al in de GTR1400 te vinden is. Kawasaki claimt dat het systeem vooruit denkt, dus aan de hand van een groot aantal parameters bepaalt wat er zeer waarschijnlijk gaat gebeuren. Waar andere Traction Control systemen meestal alleen wielsnelheid aan de voor- en achterzijde vergelijken en pas ingrijpen als het eigenlijk al mis gaat,, heeft de ZX-10R veel meer input, zoals de gasstand en de mate van acceleratie. Dit zorgt ervoor dat het systeem problemen kan “voorspellen” en daardoor al eerder en subtieler in kan grijpen. Verder zijn er drie “power modes”, de standen low, middle en full spreken voor zich, al is het wel zo dat de “middle” stand zichzelf aanpast aan veranderende omstandigheden en dan zelfstandig een “snellere” mapping kan kiezen. Optioneel kan er gekozen worden voor KIBS, het sportieve ABS systeem van Kawasaki. Dit is niet bedoeld voor races op zeer hoog niveau, maar wel voor circuitdagen met een systeem waarmee je maar 3 kilo extra gewicht toevoegt. Over gewicht gesproken, dit is met 198 kilo rijklaar zeer laag, al is in vergelijking met het vorige model wel 2 kilo op de accu bespaard, dat is wel heel makkelijk.

Verder zijn alle moderne items aanwezig, van een slipper clutch tot radiale remklauwen en rempomp, een Showa Big Piston Fork (BPF) voorvork en natuurlijk een compleet nieuw frame.  Als je de lijst van must-have voor een 2011 superbike doorneemt is er eigenlijk niks meer te verzinnen wat je niet op de Next Ninja aantreft, of het moet een quickshifter zijn. Feit is dat we alleen het circuit rijden, de vraag of een dergelijk pakket ook op straat nog zin heeft blijft dus onbeantwoord. Dat circuit is gelijk wel een heftige baan, die we naast een paar dagsessies ook nog met kunstlicht berijden, een eerste keer voor iedereen die geen WK-ervaring heeft. Tom Sykes en Joan Lascorz hebben die ervaring wel, vrolijk wheeliënd en overal speels driftend laten ze zien hoe het moet.

Al na de eerste ronden voel je vooral de soepele gasaanname en de mooi doseerbare manier waarop de 200 pk’s erin komen. Nergens heb je het idee dat hij hapert of problemen geeft, op het gas gaan is reuze gemakkelijk. Het eerste model waarmee we rijden heeft aan het eind van elke sessie last van minder wordende remmen, een tweede exemplaar blijft strakker remmen, al heeft de ZX-10R niet de extreme stopkracht van sommige andere superbikes. Om dan gelijk de wat mindere punten maar genoemd te hebben: de versnellingsbak is niet super, vooral op het rechte stuk heeft hij wel een hele duidelijke tik nodig, vooral als je zonder koppeling opschakelt. Bij terugschakelen gaat alles probleemloos, daarbij helpt de slipperclutch prima, alleen een heel licht trillen in het koppelingshendel verraadt hierbij dat de koppeling aan het werk is.

Heel speciaal is de “zelfdenkende” wheeliecontrol. Kom je een bocht uit dan houdt hij heel beschaafd de voorzijde laag, niet lomp en abrupt zoals bij de BMW S1000RR. Als je je daar over verbaast en opeens een stoot gas geeft om te zien of het helemaal niet kan, tilt hij keurig het voorwiel op voor een beheersbare wheelie. Het systeem berekent dus of het een gewenste wheelie of een ongewenste is. Net zo opwindend is het echte eindschot. Kom je eenmaal boven de 11.000 toeren dan komt er nog een ouderwetse trap onder je kont uit, daaronder is er dan wel weer voelbaar minder power aanwezig. Later op de testdag, als er al veel harder gereden wordt, bewijst het Traction Control systeem steeds meer zijn waarde. Als na een sessie blijkt dat de BT003 banden wel heel erg opgereden blijken te zijn is het bijna vreemd hoe goed en met veel feedback de achterkant probleemloos door elke bocht bleef komen.

Qua vering en demping is de ZX-10R prachtig in balans. Stabiel maar toch makkelijk instuurbaar, eenvoudig op een strakke lijn te sturen maar toch nooit te losjes. Daarbij waren de speciale BT016’s ook voorbeeldig, al hingen vooral bij hoge temperaturen de vellen er wel heel gauw bij. Daarbij is ook de windbescherming redelijk, voor zover je dat dan van een circuitmotor kunt verwachten. De ruit, die wel erg makkelijk lijkt te buigen, blijft ook op hoge snelheid mooi stabiel, daarachter zit je ruim genoeg voor een motor in deze categorie. Op de tweede dag konden we met het KIBS (ABS) rijden, het complete systeem brengt maar 3 kilo extra gewicht en hoeft daarom dus niet achterwege gelaten te worden. Kawasaki geeft zelf al aan dat KIBS niet voor racegebruik is, maar eventueel wel voor circuitdagen. Het systeem werkt best vloeiend, je voelt alleen een lichte pulsering in het remhendel. Kawasaki heeft alleen wel gelijk dat het niet voor circuitgebruik gemaakt is, al is het een kwestie van smaak of dat sowieso op circuitmotoren zou moeten zitten. Daar de meeste tijd op straat gereden zal worden is ABS daarvoor zeker een aanrader. Enig echt groot nadeel daarvan is dat het systeem niet uitschakelbaar is.

Conclusie:
Kawasaki geeft zelf aan dat de BMW S1000RR de concurrent is waar ze zich op richten. Qua vermogen is te betwijfelen of ze sterker zijn dan de Duitser, qua verfijning en beheersbaarheid winnen ze het overtuigend, iets waar vooral tijdens circuitdagen plezier van te hebben is. Waar vooraf wat twijfel overheerste of al die elektronische hulpmiddelen niet teveel de controle overnemen is nu duidelijk dat dit absoluut niet aan de orde is. Sterker, vooral het S-KTRC traction-control systeem is zeer overtuigend aanwezig. Ook de wheeliecontrol is een voorbeeld van de gelukte missie om de ECU besluiten te laten nemen of zaken wel of niet gewenst zijn. Het lijkt erop alsof het Kawasaki voor 2011 gelukt is de ZX-10R weer bovenaan in het superbike-segment te krijgen, al hebben ze daarvoor wel een 100% keuze voor het circuit moeten maken.