De Forty Eight is het laatste Sportster-model van Harley Davidson, deze Bobber heeft een onmiskenbare vintage look, waarbij de “peanut” tank , het eenpersoonszadel en de 16 ” ballonbanden direct in het oog springen. Spiegels lijken te ontbreken maar zijn slim onderaan het stuur gemonteerd, waardoor de basic lijn van de forty eight niet wordt verstoord. Het zitcomfort is minimaal, wat nog wordt benadrukt door de erg lage zitpositie en de ver naar voren geplaatste voetsteunen. Het kleine tankje geeft daarbij weinig steun aan de benen.
Het zitcomfort is minimaal, wat nog wordt benadrukt door de erg lage zitpositie en de ver naar voren geplaatste voetsteunen. Het kleine tankje geeft daarbij weinig steun aan de benen. Starten van het matzwarte Evolution 1200 cc, in rubbers gemonteerde, V-Twin motorblok gaat gemakkelijk door een druk op de knop. Inschakelen van de eerste versnelling gaat gepaard met een harde klak, die overigens ook voelbaar is bij het doorschakelen naar hogere versnellingen. Wegrijden gaat wel erg soepel en gemakkelijk door de 107 Nm meters die de V-twin afgeeft bij 4000 RPM. Het gewicht van248 kg is onverwacht hoog, vooral gezien de bescheiden afmetingen van de Forty Eight, maar door het laag geplaatste zwaartepunt heb je hier geen hinder van tijdens het rijden. De laaggeplaatste spiegels geven een goed zicht naar achteren en zijn opvallend trillingsvrij. De Forty Eight rijdt prima maar is vooral geschikt voor korte stukjes rijden. Lange afstanden zijn sowieso niet mogelijk door de beperkte inhoud van de peanut tank. Tussendoor stop je graag even om de benen te strekken. Om een passagier mee te nemen is het mogelijk een “opplak” zadel te monteren op het spatbord maar je moet er niet aan denken dat dit langer dan 10 minuten moet duren. Bagage mogelijkheden zijn er buiten een zelf mee te dragen rugzak niet. Zoals past in een Bobber is het dashboard minimaal uitgevoerd, het bestaat uit enkel een snelheidsmeter en wat hoognodige controle lampjes. Knipperlichten worden bediend door een knop op linker en rechter stuurhelft, zoals bekend is bij Harley Daviidson. Door de lage zitpositie zit je overigens wel heel snel met de voetsteunen en uitlaat aan de grond
Rijden
De Forty eight is duidelijk gemaakt om gezien te worden, het rijden blinkt dan ook niet uit door gemak. Zeker niet als de afstanden wat groter worden zit je vol in de wind, je knieën hebben weinig steun en worden bij hogere snelheden naar buiten gedrukt door de rijwind. Ook mijdt je liever klinker wegen want de niet instelbare vering is erg kort en stug, dit herkenden we van de Iron waar we vorig jaar mee reden.
De bediening en dosering van de koppeling gaat erg licht en soepel, de voorrem vraagt, zeker bij flink remmen, wel forse knijpkracht maar in combinatie met de achterrem is de remkracht acceptabel. Schakelen gaat prima maar door de ver naar voren geplaatste schakelpedaal zit je behoorlijk actief omdat je je voeten niet goed kunt afsteunen op de pedalen. Dit is op den duur vermoeiend. Hetzelfde geldt voor het voetrempedaal.
Het motorblok is kenmerkend Harley Davidson. soepel en stampend maar nooit op een hinderlijke manier. Sterker nog, het geeft de Forty Eight het kenmerkende Harley gevoel waar de liefhebbers juist voor gaan. Het nemen van een korte bocht gaat door de dikke banden niet echt licht, lange bochten daarentegen gaan wel soepel.. Het brandstofverbruik ligt rond de 1:18, maar door de zeer beperkte inhoud van de mini-peanuttank moet je na een kleine 100 km de benzinepomp alweer opzoeken. Vermogen wordt niet opgegeven, maar de Forty Eight trekt wel fors door, wat met name te danken is aan het forse koppel wat de langeslag V-twin via een belt drive aan het achterwiel afgeeft.
Show of Go?
De nadruk van de Forty Eight ligt vooral op het keurig afgewerkte uiterlijk, de rauwe elementaire uitstraling zie je overal in terug. We noemden het zwarte motorblok, de dikke banden, de peanuttank en spiegels, maar ook het ogenschijnlijk ontbreken van het achterlicht. Alle achterlichtcomponenten zijn namelijk weggewerkt in de knipperlichten. Helaas is om deze uitstraling te krijgen wel een flinke ader gelaten ten koste van het rijcomfort. Maar daarvoor koop je een Forty eight ook niet. Die koop je om je te laten zien en gezien te worden.
Tekst: Andrew Thijssen
>