De Stevio, de Col du Galibier en de Col de la Bonnette zijn voor de doorsnee motorvakantie-vierende motorrijder geen onbekende. Ieder jaar gaan dan ook grote hoeveelheden motorrijders naar het zuiden om daar een aantal dagen te gaan rijden, dit al dan niet met een allroad motor. Maar als je diezelfde allroadrijders vraagt naar de singletracks rondom Granvik, de bospaden in de buurt van Laxå of het enduropark in de bossen van Finnerödja zal niemand je begrijpen en dat is logisch. Wij motorrijders gaan bijna allemaal naar het zuiden en niet naar het noorden. Tóch is daar voor de allroad motorrijder héél veel plezier te beleven én het is waar je allroad motor voor is gemaakt. Nou ja gemaakt, je kán ermee de bossen in!

Op eigen houtje in Zweden het bos in gaan en daar even jezelf lekker gaan uitleven is verre van verstandig en nog gevaarlijk ook. De bossen zijn dermate groot dat je zomaar verdwaald en daarnaast zijn de paden wel even wat anders dan wat je gewend bent op de Veluwe. Je hebt lang niet overal verbinding met je GSM dus even bellen na een valpartij is er in sommige gevallen niet bij. Beter is het om iemand in te huren die daar bekend is én die de ongetrainde allroadrijder wat instructie te geven wat hij/zij allemaal wél moet doen maar zeker ook wat je niet moet doen. Richard Verhulst van AllroadZweden is zo iemand. Een Nederlander die 7 jaar geleden geëmigreerd is naar Zweden en volledig verzorgde trainingen geeft in de bossen rondom Tiveden.

Met onze vriendengroep zijn we aangekomen bij resort Hamgården, een klein park met een aantal Zweedse stuga’s dat eveneens gerund word door Nederlanders. Dit is onze uitvalsbasis, hier eten we, drinken en slapen we. Tijdens de eerste briefing is het duidelijk, wij zijn te gast in het bos en wij moeten het bos respecteren. Niet van de paden af, geen rotzooi achter laten en we laten de dieren met rust. Komen we ruiters tegen dan gaan de motoren uit en wachten we tot deze weg zijn, komen we wandelaars tegen dan gaat de snelheid eruit en zo kan iedereen gebruik maken van het bos. Ook in Zweden ligt het allroad/offroad rijden flink onder een vergrootglas en Richard wil absoluut dat we volgend jaar terug kunnen komen dus moeten we zorgen dat de sceptici en tegenstanders van onze hobby geen reden hebben om dit aan banden te kunnen leggen. Daarnaast is veiligheid ook een steeds terugkerend item, we zitten niet te wachten op botbreuken of andere lichamelijke ongemakken.

Op de eerste rij-dag worden alle motoren gecontroleerd, banden worden op spanning gebracht, een aantal rijders krijgen een rugtas met wat proviand en de eerste kilometers worden gemaakt. Eenmaal op het gravel begint het allemaal relaxed, men moet even wennen aan het gedrag van de motor. Langzaam stijgt de moeilijkheidsgraad en snel komt dan ook het bericht dat er iemand gevallen is. Een onschuldige schuiver op een nat stuk gras zorgde voor het oponthoud. Motor controleren, opstappen en door. Dit hoort er een beetje bij en je moet er lering uit trekken. Als het tijd is voor de lunch stoppen we aan één van de vele meren die we tegen komen. Een vuurtje word gemaakt en al snel liggen de hamburgers te bakken op een rooster. Dat kan hier, niemand die er moeilijk over doet zolang je maar je spullen weer netjes opruimt. Na het eten rijden we dieper het bos in en komt het punt dat er een groepslid aangeeft dat hij dit uitdagende stuk niet ziet zitten. Richard geeft hem wat extra aandacht, de groep staat langs de steile klim en moedigd hem aan. Resultaat: Zonder enige moeite pakt hij de steile klim. Grens verlegd, high fives van de groep en weer verder. Samen doe je de training en je helpt elkaar waar je kan. Rond de klok van 5 komen we aan bij Hamgården en worden er wat biertjes gedronken, het diner genuttigd en kruipt men vroeg onder de wol voor een goede nachtrust.

Zo gaat het 4 dagen waarbij je na de laatste dag dingen gedaan hebt met je motor waar je op dag één misschien nog niet over durfde te dromen. Grenzen verlegd, fantastisch motor gereden in een geweldige omgeving, onwijs veel geleerd én een leuke tijd gehad met vrienden. Nu hoef je echt niet in het bezit te zijn van een enduro motor om dit te doen, met je eigen V-Strom, Africa Twin of BMW GS kan dit allemaal prima. Wel moet je er voor zorgen dat de motor op noppenbanden staat. Michelin Anakee Wild, Continental TKC80 of Heidenau K60’s volstaan hiervoor. Verder moet je motor in goede staat zijn maar dat is logisch, je moet natuurlijk wel beschermende motorkleding aan maar daarvoor heb je aan een normaal motorpak genoeg.

Wat kost zo’n tripje nou? Je kunt ervoor kiezen om vanuit Nederland naar Zweden te rijden met je noppenbanden, het is goed te doen en de noppenbanden van tegenwoordig kunnen de reis (retourtje is ongeveer 2500 km) prima aan. Via Duitsland en Denemarken is het in één hele stevige dag te doen maar neem maar lekker een B&B halverwege, dan is het wat relaxter. Wij hebben ervoor gekozen om een grote aanhanger te huren, twee reisgenoten hebben deze naar Zweden toe gereden en de overige 4 hebben een vliegticket geboekt naar Stockholm. Voor ons kwam het totaalplaatje voor de reis op zo’n €1100,- per persoon, dit lijkt misschien stevig maar dit was dan wel all-inn. Vergelijk het maar eens met een reis door een weekje rijden in de Dolomieten, tel alle kosten bij elkaar op en dan scheelt het niet zo veel. De beste tijd om te gaan is van mei tot en met augustus. Het weer is dan even wat geschikter en de dagen lang genoeg voor een hoop plezier. Ga je later dan worden de dagen kort en de temperaturen zullen dan ook flink onderuit gaan. Daarnaast heb je ook te maken met de jacht, vanaf september mag er weer gejaagd worden op bepaalde dieren en je wilt een jager met een geweer niet boos maken omdat jij nét een eland opgejaagd hebt met het geluid van je motor.

Conclusie

Zweden is voor veel motorrijders een onbekend stukje Europa en ook écht allroad rijden is voor de doorsnee allroad bezitter onbekend terrein. Eigenlijk best jammer, Zweden is een geweldig motorland, ook de asfaltwegen zijn goed en met je navigatiesysteem op standje kronkelroutes spannend genoeg om een flinke lach op je gezicht te krijgen. Maar we kwamen voor allroad en we kregen allroad. Richard gaf een goede training en iedereen kreeg de aandacht die hij nodig had om naar een hoger niveau te kunnen gaan. De routes die hij had uitgestippeld mochten er ook zijn. Van stationair kruip en sluip door een dicht begroeid stuk bos tot lekker op tempo over een gravelweg met mooie vergezichten. Er werd goed naar de groep gekeken en als er een wat uitdagender gedeelte afgerond was kon de groep op een eenvoudiger stukje route weer op adem komen. Ook de accomodatie Hamgården was uitstekend, voor de motorrijder misschien bijna te veel luxe. Al met al een geslaagde reis en de plannen voor een vervolgtraining zijn al weer gemaakt!

Wil je meer informatie omtrent een allroadtraining in Zweden? Klik dan HIER.