Van motorblok, tot rijwielgedeelte en het uiterlijk aan toe: de 2024 Royal Enfield Himalayan 452 is gloednieuw. De meest interessante vernieuwing is ongetwijfeld het motorblok, Sherpa genaamd. De luchtgekoelde eencilinder van 411cc maakt plaats voor een moderner opgebouwde en daarbij vloeistofgekoelde variant van 452cc. Dat doet al veel op de weegschaal, want dit nieuwe blok is ruim tien kilo lichter. Ook qua prestaties is het geen vergelijk: met 40 pk aan vermogen en 40 Nm aan koppel voelt dit blok levendig en alert vanaf lage toerentallen.
Sierlijker
Misschien is de Himalayan wel wat minder herkenbaar geworden, iets minder Enfield. Ronder, lieflijker en misschien toch ook wat sierlijker. Wat opvalt is de grotere benzinetank, goed voor 17 liter. Nou blijft uiterlijk een kwestie van smaak, maar wat je in ieder geval níet over de Enfield kunt zeggen is dat -ie eenheidsworst is. Het blijft een redelijk eigenzinnig gezicht tussen de concurrentie.
Simpel uitzicht
In het zadel oogt het stuur met dashboard vooral eenvoudig, met simpele, ronde spiegels die op een simpel stokje staan, waarvoor je een steeksleutel nodig hebt om ze juist af te stellen. Het zicht erin valt dan weer heel erg mee. Het blok trilt zeker, maar richting het zadel, de handvatten, spiegels en voetsteps heeft Royal Enfield de trillingen er heel goed uit weten te filteren. Vooral bij de voetsteps was dat blijkbaar niet makkelijk, getuige het vele rubber dat daar terug te vinden is. Mooi detail daarin is dat je het rubber bovenop de voetsteps met gemak eraf haalt, voor optimale grip wanneer je offroad gaat rijden.
Dashboard met navigatie
Royal Enfield is nogal trots op het nieuwe dashboard. De ronde, digitale TFT-klok is inderdaad behoorlijk bij de tijd. De bediening is simpel, gewoon met knopjes op het stuur. De linker joystick mist wel wat stevigheid, waardoor je -zeker met winterhandschoenen- soms verkeerd drukt. Alle informatie die je anno 2024 op een digitaal dashboard verwacht, is zo’n beetje aanwezig, net als de keuze tussen vier rijmodi. Vlak voor het dashboard is er een laadpoortje voor je mobiele telefoon geïnstalleerd, die er wat gekunsteld uit ziet.
Stroom nodig
Die stroom voor je telefoon zul je nodig hebben ook, want de navigatie -die fullscreen op het dashboard projecteerbaar is- geschiedt vanaf je telefoon. Dat werkt op zich vlekkeloos en heel gemakkelijk, maar op lange ritten gaat je telefoon heel gauw leeg. De USB-laadpoort biedt dan wel uitkomst, maar waar laat je je telefoon dan? Op het stuur? Dat kan, maar dan heb je daarvoor nog een houder nodig en ben je eigenlijk precies aan het doen wat Royal Enfield juist wilde voorkomen, door de navigatie op het dashboard te zetten.
TESTVIDEO
Zesde versnelling
In de praktijk is het dan ook vooral de sterkere allround motorloop die de Himalayan onderscheidt van z’n voorganger. Het voelt beduidend minder tractor-achtig en er is vermogen beschikbaar over een breder toerengebied. Het is een rijdbaar, goed te doseren, modern motorblok dat minder klassiek aanvoelt. De nieuwe zesde versnelling is daarbij een goede toevoeging voor op de snelweg, je kunt ‘m nu laagtoeriger rijden, wat bij een eencilinder als deze -vooral qua trillingen- goed nieuws is. Vanaf iets meer dan 3000 toeren wordt al 90% van het koppel aangesproken, zo claimt Royal Enfield, iets waaraan ik na deze rij-test op Sardinië niet twijfel. Ook mooi zijn de verschillende rij-modi beschikbaar dankzij ride-by-wire, een primeur voor Royal Enfield.
Prima sturen
Sturen doet de Himalayan prima. Niet superscherp, maar wel ontzettend neutraal, als resultaat van een nieuw rijwielgedeelte waarvan het buizenframe keurig in balans is, deels als gevolg van een bredere achterband en grotere wielbasis. Het brede stuur is goed gepositioneerd, ook over de zithouding valt niks te klagen. De windbescherming dan wel buiten beschouwing gelaten, want die is minimaal. De zitplaats is, voor zo’n kleine eencilinder, best ruim. Het zadel is breed maar aan de voorzijde smaller dan dat van z’n voorganger. Dat is voor kleinere mensen prettig bij keren-op-de-weg of krap manoeuvreerwerk.
Zacht zadel
Aan het eind van de rij-test had ik met 1.90 aan lichaamslengte weinig te klagen over de zithouding, enkel een pijnlijk achterwerk door dat toch wel erg zachte zadel. In de praktijk zijn hardere zadels nou eenmaal beter voor lange ritten, hoe gek dat ook klinkt.
Staand offroad
Staand op de voetsteps over onverharde wegen gaat prima, met redelijk ruime grondspeling en voldoende veerwegen voor recreatief offroad rijden. Als je buiten het asfalt harder gaat rijden komen de beperkingen vanzelfsprekend in zicht. We hebben het hier natuurlijk nog wel steeds over een budgetmotor, zonder instelbare veerelementen, op de veervoorspanning van de achterschokdemper na. Maar tegenvallen doet -ie zeker niet, en het is in het zand opnieuw het blok dat echt indruk maakt. Zo bruikbaar, zo makkelijk; echt top.
Remmen
De enkele –remklauw aan de voorkant werkt niet super, maar wel ruim voldoende. Het ABS werkt prima en is bovendien gemakkelijk uitschakelbaar op het achterwiel; perfect voor het rijden buiten de gebaande paden. Wat jammer is, is dat het remhendel niet instelbaar is. Himalayan-rijders met kleine handen moeten ongetwijfeld de aftermarket-markt op, aangezien Royal Enfield (ondanks een boordevol accessoire-pakket) geen instelbare hendels beschikbaar heeft. Datzelfde geldt dus ook voor het koppelingshendel, dat behoorlijk ver weg staat. Juist bij deze motor, die beginnende rijders zal aantrekken, is dat toch jammer.
Over het niet instelbare koppelingshendel gesproken; de Himalayan beschikt over een assist- en slipfunctie. Dat betekent een lichte bediening van het koppelingshendel, hetgeen simpelweg modern aanvoelt, al had het aangrijppunt nét iets duidelijker mogen zijn.
Conclusie
Het enige dat ik écht kan opmerken aan de Himalayan, is dat het Enfield-gevoel misschien wat ontbreekt. De klappende krukas is verleden tijd en het gevoel dat je rijdt op een luchtgekoelde tractor die nooit, maar dan ook nooit van opgeven weet, is er ook niet meer. Dat heet vooruitgang. Vooruitgang die ons in het zadel van een uiterst bruikbare, functionele en in balans zijnde Himalayan brengt. Een Himalayan die z’n voorganger wel volledig aftroeft qua vermogen, bruikbaarheid en het ontzettend neutrale rijwielgedeelte.
Tekst: Eddie de Vries. Fotografie & Video: Royal Enfield. Video edit: Reno @ VanDijkMedia.
Technische gegevens 2024 Royal Enfield Himalayan 452
Type | Vloeistofgekoelde eencilinder, 4 kleppen, DOHC |
Inhoud | 452 cc |
Boring | 84 mm |
Slag | 81,5 mm |
Compressieverhouding | 11,5:1 |
Max. vermogen EC | 40 PK (29,44 kW) @ 8000 tpm |
Max. koppel EC | 40 Nm @ 5500 tpm |
Versnellingsbak | 6 versnellingen |
Frame | Stalen frame, dubbelbuis |
Banden | CEAT Gripp V: 90/90-21 A: 140/80-17 |
Voorvering | 43-mm upside-down voorvork, niet instelbaar, 200 mm veerweg |
Achtervering | Monoshock, instelbare voorspanning, 200 mm veerweg |
Voorrem | Enkele Bybre remklauw, dubbelzuiger |
Achterrem | Enkele schijf, eenzuiger remklauw |
Zadelhoogte | 825 – 845 mm |
Wielbasis | 1510 mm |
Tankinhoud | 17 liter |
Gewicht met 90% volle tank | 196 kilo |
Kleuren 2024 | Wit met camo, zwart-goud, grijs-blauw, grijs-rood, bruin |
Prijs Nederland (2024) | € 6999,- |