Hoe goed de nieuwe importeurs van Moto Morini ook hun best doen om de Italiaanse historie van het merk (‘sinds 1937’) te benadrukken; de realiteit is dat het merk momenteel volledig uit China komt, nadat de rechten uit de failliete boedel van de laatste Italiaanse incarnatie (2018) werden opgekocht. Er zijn op sommige plekken nog wat modellen over uit de Italiaanse periode, maar die zijn niet meer Euro5 gehomologeerd en mogen dus niet meer nieuw verkocht worden. Morini belooft dat eventuele toekomstige “zware” modellen nog in Italië ontwikkeld èn gebouwd gaan worden, maar zover is het nog lang niet, als dit ooit al zal gaan gebeuren. 

China

Momenteel is Morini dus een product van de Zhongneng Vehicle Group, goed voor een jaarlijkse megaproductie van 600.000 motorblokken, 300.000 elektrische motorfietsen en 500.000 lichte motorfietsen op benzine. Daarnaast produceren ze volgens eigen zeggen onderdelen voor Harley-Davidson, Triumph, Honda, Ducati, Benelli en Suzuki. OK, China dus. Van de recente test met een CF Moto weten we dat de kwaliteit en afwerking daar met sprongen vooruit kan gaan, dus de slechte reputatie van Chinese motoren is in een steeds groter aantal gevallen niet meer reëel. Dat moet ook wel, want in dit segment is de concurrentie enorm.

Pirelli, Marzocchi, Brembo, Kawasaki, BOSCH

Deze Moto Morini kan eigenlijk nooit verkeerd zijn, want alle componenten hebben zich al lang bewezen: het 650cc motorblok wordt onder licentie van Kawasaki gebouwd, dat kennen we dus al uit de ER-6 en huidige 650-modellen van het Japanse merk. (update: dit blijkt achteraf niet te kloppen, zie deze link) Het buizenframe lijkt daarnaast ook best veel op dat van Kawasaki; een zeer bewezen concept voor een prima motorblok en chassis dus. Het ABS en de injectie komen van Bosch, remmen van Brembo, vering van Marzocchi en KYB, banden van Pirelli; de technische basis staat dan ook als een huis, aangevuld met een nieuw uiterlijk, spaakwielen en een enorm 7 inch TFT-kleurenscherm als prachtig dashboard.

Qua afwerking scoort Zhongneng een ruime voldoende, de hele machine ziet er keurig uit, zonder rare losse eindjes. Voor de X-Cape 650 geldt wel dat het uiterlijk ons van dichtbij doet denken aan een MZ1000SF, maar veel collega’s vinden het wel erg mooi en het is zeker opvallend. Qua bouwkwaliteit scoren de Morini’s een zeer ruime voldoende, het model waar we in Nederland mee reden zag er echt geweldig netjes uit, met als enige uitzondering de grove lassen op het frame en de wat vage draaiknop voor de hoogteverstelling van de ruit. Op de productieversie zien we ook verlichting achter de bedieningsknoppen op het stuur en een fraai, groot TFT-scherm. Daarop vind je, behalve de rijmodi Ride en Off Road, weinig echte instellingen, maar wel de theoretische mogelijkheid om je headset te bedienen met muziek en telefoon. Plus, wat je niet veel ziet in dit segment, een TPMS bandendrukmonitor. 

Kawasaki 650 motorblok

Met 60 PK en 56 Nm heb je het niet over enorme waarden, maar uit de Kawasaki’s wisten we dat dit wel voor erg veel onbezorgd rijplezier kan zorgen, dat is dan zeker ook waar voor de Morini. In het midden van het toerengebied voel je daarbij wel wat vibraties uit het motorblok op de voetsteunen, maar dat is acceptabel. Lekker roffelend is de 650 prima op snelheid te houden, al helpt het dan wel het middelste deel van het toerengebied aan te houden, want zowel onderin als bovenin is het wat minder qua direct vermogen. Zo levert de 650 precies wat je ervan mag verwachten: gewoon ontspannen motorrijden. 

Qua pit helpt het gewicht niet mee, want eigenlijk is de nieuwe 650 nogal aan de zware kant, als je hem bijvoorbeeld afzet tegen de veel pittigere Yamaha Tracer 7. Maar, daarmee is eigenlijk gelijk alles gezegd over het motorblok: het loopt pretentieloos leuk en doet precies wat het moet doen, zonder grote plus- of minpunten maar met een zeer fijn gevoel en prima rijeigenschappen.

Ontspannen motorrijden

Remmen gaat goed, zowel voor als achter is de Italiaanse combinatie Brembo/Marzocchi/Pirelli zeer adequaat. Daarbij is de zithouding prima, al valt op dat je je benen een héél klein beetje in een soort O-stand moet hebben, de stepjes zitten ook wat wijd maar dat went snel. Schakelen door de zesversnellingsbak gaat prima, de koppeling werkt goed en de bediening van alle functies gaat zoals het zou moeten. Daarbij zit je achter een aardige kuip met verstelbaar windscherm, al is die verstelbaarheid niet heel luxe uitgevoerd en is de draaiknop (zoals eerder gezegd) nog niet helemaal goed, daar zou wel wat aan gedaan mogen worden. Technisch gezien is alles zoals dat moet zijn op een middenklasse adventure, de Moto Morini doet qua rijbeleving zeker niet onder voor de andere modellen in dit segment. 

Sturen

Je zit er dusdanig goed op, dat je de machine prima onder controle hebt. Daar komt bij dat de X-Cape prima stuurt, ondanks het grote voorwiel. Dat ligt grotendeels aan de zithouding, het brede stuur en de uitstekende geometrie, maar ook aan de goede Pirelli’s. Die blinken vooral uit op forse snelheid, bij regen en over een weg met werkelijk belachelijk slecht asfalt, waar de Moto Morini zijn adventurecapaciteiten volledig waarmaakt. We rijden een paar kilometer onverhard, dat gaat ook best. Enige punt van aandacht is de comfortabele vering, die ervoor zorgt dat de voorvork bij hard aanremmen flink inveert, dat zou ook wel minder kunnen. Maar, afgezien daarvan is ook de vering zoals je die zou mogen verwachten op een motorfiets van dit kaliber. 

Opbouwfase

Bij een nieuw avontuur als dat van Motor Morini en Zhongneng moet elke koper zich beseffen dat er sprake is van een opbouwfase, zowel bij de productie als in de Nederlandse aftersales. Importeur MotoMondo werkt daar hard aan, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die hele keten nog zeker niet af is. Dat zou zich moeten vertalen in een zéér aantrekkelijke prijs, en daar wringt de schoen toch wel een beetje: de Morini kost maar 550 euro minder dan een Kawasaki Versys 650, die niet alleen een grotere reputatie en hogere restwaarde heeft, maar ook bewezen betrouwbaarheid en een hoogstaand dealernetwerk.

Conclusie

Na een eerste rit op pre-productiemodellen* zagen we al een leuke middenklasser, waarvan later de productieversie nog veel strakker bleek afgewerkt. Het toont wel aan dat het Chinese tijdperk van Moto Morini nog ‘work in progress’ is, al is deze X-Cape 650 wel degelijk een fijne, voorspelbare motor met een uiterst eigen design en een mooi TFT-dashboard. Pijnpunt is wel de prijs, waardoor de X-Cape 650 niet gericht is op koopjesjagers, maar het model op eigen uiterlijk en kwaliteiten zijn toekomstige berijders moet vinden. Die kopen met de Moto Morini X-Cape 650 een eigenwijs uitziende middenklasser met volop bewezen onderdelen, die op meerdere fronten het avontuurlijke in motorrijden aanspreekt. 

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Florian Meuret, Rodolphe Herpet, Testmotor. 

Technische gegevens 2022 Moto Morini X-Cape 650

Verantwoording*: We reden begin oktober 2021 al op Corsica met vier verschillende prototypes van de Moto Morini X-Cape 650. In de basis waren die prima, met een goed motorblok en een prima chassis, maar er waren ook een flink aantal zaken (nog) niet in orde. Omdat vooral bij deze nieuwe, Chinese versie van Moto Morini niet in te schatten was hoe goed deze zaken op de productiemodellen zouden zijn, hebben we besloten de test vast te houden tot we op de “klantenversie” konden rijden. Dit om te voorkomen dat we onze lezers op het verkeerde been zouden zetten, ongeacht of dit nou positief of negatief zou uitpakken. Eind februari 2022 was het zover, en reden we met één van de eerste productie-Moto Morini’s op Nederlands kenteken, waarbij de elektronica prima werkte en de uitlaat er iets anders uitzag.