Staand op de stepjes van een nieuwe Yamaha Teneré 700 draaien we van de ene zandweg naar het andere bospad. Hop, even een asfaltweg over en dan weer terug het terrein in. Niet even een weggetje, maar weg na weg, pad na pad, uur na uur. Achter de gids aan genieten we van alles wat Nederland nog steeds te bieden heeft voor de liefhebber van ècht allroad motorrijden. Het is bijna niet te geloven, maar dit is gewoon ons eigen landje, waarin normaal vaak meer verboden lijkt dan toegestaan.
Het lijkt er soms op dat offroad motorrijden niet bestaat in Nederland, tenzij je het hebt over de enorm druk bezochte offroadritten op afgesloten routes in het voor- en najaar. Echter, het blijkt dat het in op de grens tussen Brabant, Limburg en Duitsland nog wemelt van de onverharde openbare wegen, waar je dus gewoon met de motor op mag. En Peter van der Sanden kent die wegen ècht allemaal.

’s Morgens spreken we om 9 uur af bij Yamaha-dealer Gerard van Sleeuwen in Volkel. Bij hem staat een hele rij fonkelnieuwe Tenere 700’s te wachten, de hardcore-offroadversie van de populaire Tracer 700. Van Sleeuwen rijdt zelf ook nog graag offroad, maar de gids in ons avontuur is Peter van der Sanden, een offroadveteraan die bandensporen achterliet over de hele wereld. Normaliter zit Van der Sanden een groot deel van het jaar in Alentejo in Portugal, waar hij een vergelijkbare operatie draait, maar je kan hem werkelijk overal ter wereld tegenkomen, als de ondergrond maar zacht is.
Vandaag zijn de vier Tenere’s voor matig ervaren zandrijders, maar er zijn ook dagen met een stel wat lichtere XT600’s voor beginners. Op je eigen allroad is ook een optie, regelmatig voert Peter een kleine groep GS-en, Africa Twins, Tigers of Adventures aan als die zelf voor voldoende deelnemers zorgen. Maar, eerlijk gezegd is die dikke BMW R1250GS misschien wel je lust en je leven, maar offroad is hij vooral heel groot en zwaar, terwijl hij meestal ook nog op straatbanden met stoer blokprofiel staat. Nee, dan de Teneré 700: licht, makkelijk sturend en op de AX41’s met voldoende grip in het zand.
Peter is van de oude stempel, uit de niet-lullen-maar-poetsen categorie. Geen glimmende website, geen herriepijpen onder de motoren en geen kleding in schreeuwende crosskleuren. Wel een degelijke organisatie, Brabantse gastvrijheid en beschaafd gedrag tegenover anderen in het bos. Bij passerende paarden even langs de route stoppen, tegen hondenuitlaters even vriendelijk zwaaien, wandelaars keurig groeten. Die laatste categorie kijkt vaak nogal verbaasd als ze vier motoren tegenkomen op een zandpad, maar na vier keer zwaaien en vier keer ‘goedemorgen!’ kijken ze al veel vrolijker.
Wat veel mensen niet weten, is dat er vooral in dit deel van Nederland nog heel veel wegen onverhard zijn gebleven. Die zijn gewoon opengesteld voor alle verkeer, wat dus ook voor motoren geldt. Op de grens tussen Brabant, Limburg en Duitsland zijn dat er honderden, waar Peter je dus allemaal overheen loodst. Wat harder als het stil is, maar rustig als er anderen zijn, al is het op deze doordeweekse dag (aanrader!) bijna overal doodstil. Soms kijken mensen dus eerste wel even geïrriteerd, maar dat komt dus door eigen onwetendheid, niet omdat zijn het alleenrecht hebben daar te lopen, zoals wandelaars dat vaak lijken te voelen.
Zo rijden we uren off the road. Langs boerenakkers, maar ook over bospaden en stoffige wegen waarop ooit gebroken puin als wegverharding is gestort. Gelukkig heeft het recent geregend, anders zijn nogal wat stukken toch best pittig. Over het algemeen is het niveau voor alle motorrijders haalbaar, al zal je soms iets meer lef moeten hebben dan normaal. Peter geeft geen les, maar komt tijdens de dag zo nu en dan met slimme tips, waardoor je aan het einde van de dag veel beter gaat dan aan het begin.
Onderweg eten we bij een willekeurig restaurant wat. Niks geks, gewoon even een broodje en weer door. Dat gaat de hele dag zo: gewoon lekker rijden, heel even wat drinken of genieten van het prachtige uitzicht, en door. Verbluffend waar je dan allemaal terechtkomt, dat Nederland (en een heel klein stukje over de Duitse grens) zo mooi zijn wist je zeker nog niet, want op veel van de gekozen wegen komt nooit iemand, behalve een boer op zijn trekker of een verdwaalde mountainbiker.
Tijdens de hele dag rijden we zo’n 250 kilometer, waarvan geschat de helft op het asfalt en de andere helft ernaast. Dat asfalt is vaak in korte stukjes tussendoor, allemaal achter Peter aan, die op twee GPS-apparaten tegelijk vaak even improviseert en het overzicht houdt. Dit betekent dat als een weg opeens is afgesloten of door te veel/weinig water niet begaanbaar, hij direct de route aan kan passen. Dat stelt ook de wat minder ervaren zandrijder gerust, want als iemand het toch te zwaar vindt, kan er zo gelijk teruggeschakeld worden.
Na een dag in het zand komen we terug in Volkel, nèt onder een paar landende F16’s door. Iedereen heeft een enorme grijns op zijn gezicht, al is de vermoeidheid toch ook wel voelbaar. Ondanks dat Peter van der Sanden dit al honderden keren heeft gedaan, is hij minstens net zo enthousiast als wij. Een hele dag offroad genieten in eigen land, het kan ook niet snel mooier dan dit worden.
Zelf doen? Link: https://mtrn.ws/allroadtours
Tekst / beeld: Iwan van der Valk















