Met de komst van de Z650RS herhaalt Kawasaki de truc die ze eerder met de Z900RS uithaalden: over de basis van de populaire Z-naked een retro uiterlijk aanbrengen. De Z650RS is daarmee tegelijkertijd de volgende motorfiets op basis van het populaire 650-platform, waartoe dus de Z650 naked bike behoort, maar ook de Versys 650 en Ninja 650. Kawasaki noemt de nieuwe platformversie een Mid Weight Retro Sport, maar feitelijk heb je het over een naked middenklasser met retro uiterlijk. 

Kawasaki doet natuurlijk enorm haar best om de link naar de klassieke Z650 te leggen, maar dat is een beetje onzin, want behalve de styling van tank en achterkant staat de oude 650 mijlenver van deze huidige motor af. Dat zit hem in werkelijk alles, maar vooral in het motorblok; de klassieke Z was een viercilinder maar de huidige Z650 heeft een paralleltwin, inderdaad, exact diezelfde als in Z, Ninja en Versys 650’s. Kawasaki heeft het over een aangepaste airbox, maar in feite is de Z650RS motorisch exact gelijk aan de Z650. Dat geldt ook voor het frame, vering en de remmen, al kreeg de RS ronde remschijven, waar de Z de ‘bloemkoolschijven’ heeft. Het totaalverhaal mag duidelijk zijn: de overeenkomst tussen de Z650 en Z650RS is véél groter dan de verschillen.

Oude bekende: 650 parelleltwin

Dat ondertussen zeer bekende motorblok behoeft eigenlijk geen verdere uitleg; maar omdat de Z650RS ook zeker beginnende motorrijders zal aanspreken: onderin de toeren pakt de 650 echt keurig op, om dan vanaf 6500 toeren flink door te trekken tot zo’n 10.000 toeren, waar de toerenbegrenzer er een einde aan maakt. Daarbij zijn onderin, maar vooral tussen 5000 en 6000 toeren, wel vibraties te voelen. Het vermogen bouwt zich al snel duidelijk af, waardoor schakellui rijden in z’n 3 of vier eigenlijk prima werkt, maar hoger in de toeren pak je graag (heel soepel) een versnelling erbij. Dat ontspannen rijden komt nog meer tot zijn recht bij deze versie van het platform; op een retromodel verwacht je een iets rustigere rijstijl dan op de stoerdere Z naked bike. Qua blok scoort de 650 ook als RS zo een hele dikke voldoende; het is niet extreem opwindend maar nooit saai; de perfecte middenklasser dus.

Zitten

De zithouding is keurig rechtop, met het stuur voor kleinere motorrijders misschien net wat ver naar voren. Doordat het leuk uitziende zadel wat hoger is dan op de gewone Z, heb je iets meer beenruimte, maar de kniehoek blijft toch nog steeds aan de sportieve kant. Iets aan de onderkant van je zicht heb je dan een leuk, klassiek ogend dashboard met snelheidsmeter en toerenteller in ronde (plastic) klokken, met daar tussenin een niet al te goed afleesbaar LCD -schermpje achter de ronde LED-koplamp, op zo’n retromotor past dat wel. Net als bij de grote Z900RS is de tank werkelijk prachtig in de lak gezet, met de gekleurde lijnen onder die laklaag, maar op de ducktail achter het zadel zijn de pinstripes gewoon losse stickers, da’s dan weer een gemiste kans.

Kwaliteit

Verder is er helemaal niets op de Kawasaki aan te merken, alleen de twee ongebruikte bevestigingspunten bovenop de radiateur komen misschien wat slordig over. Maar, qua afwerking en bouwkwaliteit scoort de Z650RS bovenmatig goed. Door de prachtige tank scoort de RS zelfs meer punten dan de als basis gebruikte Z naked bike, terwijl ook de klassieke merkaanduiding en het stijlvolle totaalplaatje de kwalitatief hoogwaardige uitstraling versterken.

Wat zachter

Het bekende buizenframe is strak en biedt voldoende stijfheid, waardoor je als berijder genoeg feedback krijgt. Qua vering is er ietsje meer voor comfort gekozen, wat handig is voor in de stad. Op de bochtige bergwegen rondom Marseille, als het tempo er toch even goed inzit, is de voorzijde onder aanremmen nu wel zachter, terwijl de achterkant ook makkelijker begint te deinen. Op zich een logische ruil, de RS is iets meer gemaakt voor rustig rondtoeren, waar de gewone Z dat agressieve uiterlijk continu waar moet maken.

Jammer is dan weer de bandenkeuze om de prachtige wielen; voor de zoveelste keer komt Kawasaki met vage Dunlop’s eronder naar de dealers. Deze keer gaat het dan weer om de (in Europa amper leverbare) Sportmax RoadSport 2, die zeker niet slecht is, maar het blijft raar waarom ze niet gewoon voor gangbare banden kiezen; de Z650RS is dat zeker meer dan waard.

Remmen en schakelen

De remmen zijn goed genoeg voor een middenklasser als deze, al zorgt de combinatie met de wat snel duikende voorvork aan de voorzijde voor iets meer retro-ervaring dan op de gewone Z. Mogelijk is daarbij ook het wat hogere stuur een factor, maar de standaard-Z650 remt toch net wat helderder en harder. De achterrem is dan wel erg fijn, samen is het resultaat daardoor meer dan goed genoeg. Schakelen en koppelen gaat echt heel soepel en prettig, maar je zou best een sterker acterende slipperclutch of ander controlerend systeem voor de koppeling willen hebben, zodat snel terugschakelen geen invloed heeft op het achterwiel. Maar, controlerende systemen zijn er sowieso niet; elektronische hulpsystemen als traction control, anti-wheelie of wat dan ook, zijn volledig achterwege gelaten.

Conclusie

Alles bij elkaar genomen is de Z650RS een Z650 met een enorm goed gelukt retro uiterlijk. Niks meer, niks minder. Toch is er meer aan de hand, want waar de Z650 als moderne naked bike een ideale gooi-en-smijtfiets is, wil de Z650RS je toch net iets (!) meer van de stad en de omgeving laten genieten. Als je valt voor het klassieke uiterlijk, dan zit daaronder een meer dan gemiddelde middenklasser verstopt, die garant staat voor Japanse bouwkwaliteit en bovengemiddeld goede rijeigenschappen.

Tekst: Iwan van der Valk. Foto’s: Ulla Serra, Felix Romero. Video: Gary ‘Gaz’ Price. Edit: Reno @ VanDijkMedia 

Technische gegevens 2021 Kawasaki Z650RS