Met de komst van de nieuwe 2021 Yamaha MT-09 maakt het Japanse merk direct duidelijk hoe belangrijk de MT-serie voor haar is. Er is dan ook niet gekozen voor een simpele upgrade om aan de EURO5 emissie-eisen te voldoen. Om het vermogen en koppel in dat Europese “afknijpproces” niet te laten dalen, een veel voorkomend gevolg van de Euro5 aanpassingen, koos men dan ook voor de meest doeltreffende upgrade: meer cc’s voor de driecilinder. Het uiterlijk van de Yamaha MT-09 heeft in modeljaar 2021 ook een flinke upgrade gekregen, die vooral qua koplamp opvalt. Aan de eerste reacties te zien, werd die niet overal even positief ontvangen, maar in het echt lijkt de commotie wat onnodig. Niet dat de lichtgevende bol en twee ledstrepen nou opeens supermooi zijn, maar als geheel is het eigenlijk minder opvallend dan op de duistere marketingfoto’s die tot nu toe werden getoond. Vreemd genoeg zijn het juist twee zaken onder de koplamp die meer de aandacht trekken: de remslangen zien er daar niet zo mooi uit en de claxon is er blijkbaar alsnog, op het laatste moment, opgeplakt. 

Ook zullen veel mensen eraan moeten wennen dat de zijkapjes onder het zadel verdwenen zijn. De een vindt het mooi, de ander kaal, maar je kijkt nu in een soort gat waar de achterschokdemper en wat kabels normaal buiten het zicht zitten. Qua afwerking staat ook deze Yamaha weer op een zeer hoog niveau, al blijft het belachelijk dat op een motorfiets van 11.000 euro de kleuraccenten stickers zijn, die er los opzitten en niet meegespoten of onder de blanke lak werden verwerkt. Maar verder: alles past, glimt en voelt zoals je dat van een Yamaha mag verwachten.  

Het heeft even geduurd voor Yamaha om was, dus dit is de eerste keer dat er een TFT-kleurenscherm op een MT zit. Ze willen daar dan blijkbaar voorzichtig mee beginnen, want het scherm is met 3,5 inch wel héél klein, maar het zit wel bomvol info en is erg makkelijk bedienbaar. Traction control, lift control (anti-wheelie), slide control, het zit er door de komst van een IMU allemaal op en is in de “manual” stand ook nog zelf instelbaar. Daarbij is er nog keuze uit 4 rijmodi, waarbij vooral de manier van oppakken van het gas te kiezen is. Stand 1 is (in de beste MT-09 traditie) te abrupt aan/uit, stand 2 is veel beter en wordt dan ook de vaste keuze, ook omdat 3 misschien nèt nog wat fijner oppakt, maar dan onderin even wat tammer blijft. Stand 4 is voor regen, gelukkig was dat niet aan de orde in de omgeving van Barcelona.

Dan zijn er nog de instelbare slide control en anti-wheelie. Het eerst komt van de R1 superbike af, waarmee je wat zijwaartse beweging in een bocht toestaat. Eerlijk gezegd vraag je je af wat je daarmee op een straatmotor zou willen, maar het is wel zo dat we dat ook dachten van traction control en quickshifters. Toch: we hebben er niks van gemerkt. Van de lift-control des te meer, want de MT-09 is natuurlijk een ideaal wheelie-kanon. Dat wordt keurig ingeperkt, met een netjes afgevlakt vermogen als dat even nodig is; amper voelbaar maar vooral erg waardevol op de kronkelige bergwegen, waar het asfalt vaak even onder je voorwiel wegvalt.

Op deze schitterende bochtenwegen rondom Barcelona, voel je direct weer waarom de MT-09 zo’n enorme hit is voor Yamaha. De driecilinder is werkelijk geweldig, met volop koppel onderin, voldoende vermogen bovenin en daartussen een hele voorspelbare opbouw, die toch niet saai wordt. Als je ooit op zoek gaat naar een nieuwe naked bike in deze prijsklasse, ben je dom bezig als dit nooit geprobeerd hebt. De extra cc’s maken het nog makkelijk om eigenlijk alles in de derde versnelling te kunnen doen, vanaf de laagste toeren denkbaar tot helemaal boven in de rare toerentellerstreepjes, die onderweg mooi van kleur veranderen. Die rare toerenteller moet iets met muziek te maken hebben. Onnodig, want het geluid van de ‘triple’ is voor de berijder mooier geworden, maar met minder geluid voor de omgeving: erg goed gedaan!

Schakelen hoeft misschien niet, maar door de standaard up&down quickshifter wil je dat wel zoveel als je maar kan. Zowel op- als terugschakelen gaat heel lekker, met de bak die op zich erg goed aanvoelt. Wel kwamen we in de ochtendrit meerdere malen in een valse neutraal uit tussen 1 en 2, maar door extra secuur schakelen lukte het later om dit te voorkomen. Omdat je de koppeling eigenlijk alleen bij wegrijden nog nodig hebt, is het erg korte aangrijpen ervan niet ideaal, maar ook hier valt wel aan te wennen. Echt, eenmaal gewend aan een quickshifter van dit niveau, wil je nooit meer zonder. 

Met een nieuwe, radiaal geplaatste voorremcilinder op de rechterstuurhelft, bieden de remmen van de MT-09 echt meerwaarde. OK, het zijn geen chique Brembo’s, maar de Nissins leveren echt zeer goede stopkracht, met lekker gevoel en perfecte dosering, ook met twee vingers aan het hendel. Ook bijremmen in een bocht veroorzaakt geen enkele onrust, de MT-09 gaat niet rechtop en is ook nog serieus bij te remmen onder hellingshoek, met het bochten-ABS als vangnet. Vreemd genoeg is die bochten-functie van het ABS wel uitschakelbaar maar het ABS zelf niet, wat op een jaarlijkse circuitdag misschien lastig wordt. Vergeleken met de fijne dosering aan de voorkant is de achterrem wat lomper, maar als geheel scoren de remmen een zéér ruime voldoende.

Yamaha zegt dat het frame volledig nieuw is, maar heel eerlijk gezegd is dat niet echt waarneembaar. Wel is het subframe, nu dus zonder die zijkapjes, niet meer van staal maar ook van aluminium, alleen hiervan merk je net zomin iets als je erop zit. Niet nodig ook, want wat de vorige MT-09 had en de nieuwe nu ook weer biedt, is vooral qua rijeigenschappen ruim boven het gemiddelde. De MT combineert zeer flitsende bochten met stabiliteit op elke snelheid, het voorwiel schudt alleen als de anti-wheelie ingrijpt en het voorwiel toch iets lichter is dan normaal. Maar, dan ligt het tempo al zeer ruim buiten de meeste verkeersregels. Insturen en ook van kant naar kant omgooien gaat erg makkelijk, met fijne vering, de lekker actieve zithouding van de naked èn de lichtere wielen als extra hulp.

Conclusie
Ondanks de grotere cilinderinhoud is de nieuwe MT-09 nog bijna dezelfde motorfiets als het vorige model. Nog steeds is de driecilinder de belangrijkste reden om voor deze naked te gaan, met veel koppel, genoeg vermogen en lekker geluid. Daarbij is de nieuwe elektronica altijd welkom, vooral het nu via een (weliswaar erg klein) TFT-dashboard is te bedienen. De versnellingsbak en koppeling roepen soms wat twijfel op, maar de standaard quickshifter is erg fijn. Verder klopt het hele pakket zoals het dat ook al deed: vering, zithouding, frame en rijeigenschappen zijn bovengemiddeld goed, met de nieuwe remmen als extra plus. De belangrijkste plus is alleen niet snel in cijfers te vangen: de opvallend grote funfactor die de Yamaha MT-09 ook in modeljaar 2021 nog steeds biedt.

 Tekst: Iwan van der Valk. Foto’s: Yamaha Motor Espana, Fransesc’s Crew, Testmotor 

Technische gegevens 2021 Yamaha MT-09