Sinds 2019 is de Speed Twin er als retro naked en meer relaxte versie van de Thruxton, die dan juist weer een meer sportieve versie van de Bonneville T120 is. Feitelijk brengt dat de Speed Twin weer dicht terug in de buurt van Bonnie, maar dan met een sportiever randje. Op het 2021-model is er ook niet alleen aan de Euro5-homologatie voldaan, maar kwam er ook een nieuwe Marzocchi voorvork met daarop Brembo’s M50 radiaal gemonteerd. Ook kreeg de nieuwste versie fraaie 12-spaaks wielen met daaronder Metzeler Racetec RR banden, een zéér sportieve band, om de richting van de Speed Twin nog verder te onderstrepen.

Meest opvallend aan het uiterlijk van de Speed Twin zijn misschien toch wel de slanke uitlaten, waarbij het lijkt of ze gewoon van de twee cilinders naar de megafoon achteraan lopen. Echter, Triumph is al langer handig in het doen alsof. Zo kreeg een eerder retromodel nep-carburateurs over de injectie-units en dweept het merk graag met haar Britse afkomst, terwijl alle motoren nu feitelijk in Thailand worden gebouwd. Ook bij de uitlaat halen ze zo’n slimme truc uit: de buis loopt helemaal niet rechtdoor maar slaat onder het blok af naar de katalysator, verstopt achter een chromen cover tussen voor- en achterdeel van de uitlaat. Oftewel: die ene buis is helemaal geen volledige uitlaatpijp. Eerlijk is eerlijk: ze spelen het spel wel erg goed, want het ziet er gewoon fantastisch uit.

Afwerking

Waar Triumph zich onderscheidt van veel andere motormerken, is de afwerking. Ook de Speed Twin 1200 ziet er geweldig uit van dichtbij, met een prachtige laklaag over de tank. Alle motormerken die zeggen dat ze stickers ‘voor dat geld’ niet meer onder een laklaag kunnen doen, staan volledig in hun hemd. Fraaie bar-end spiegels, mooie details van geborsteld aluminium, de combinatie van zwarte cilinderkoppen met de metalen randen van de koelribben, de strakke uitlaatlijn, het dunne “bench” zadel, de bedieningselementen en de stijlvolle LED-verlichting rondom; het plaatje klopt helemaal met een totale bouwkwaliteit die de perfectie benadert.

Naked bike?

Qua zithouding hebben we het niet over een naked bike zoals we die tegenwoordig kennen, ook al noemt Triumph zelf de Speed Twin wel zo. Maar, daarvoor zit het stuur te laag en is de houding niet agressief genoeg. Het zadel zit prima, maar omdat het zo dun is wordt het na een paar uur wel minder comfortabel. Toch valt het niet eens tegen hoe lang je daarna nog prima door kan gaan, zonder dat het echt vervelend wordt. Alle bediening gaat ook prima, met als minpunt wel dat de cijfers op het digitale deel van de tellers zó klein zijn, dat ook de motorrijders zonder leesbril er moeite mee zullen hebben. Met als uitschieter de minuscule versnellingsindicator in een hoekje van het linker LCD-schermpje.

Snel

Waar de oudere moderne classics van Triumph wel mooi waren, maar vooral qua prestaties en remmen zwak presteerden, is daar bij deze Speed Twin geen enkele sprake meer van. Het motorblok heeft met 100 PK uit 1200 cc weliswaar geen enorme prestaties, maar door het bizar sterke koppel trekt het uiterst indrukwekkend, met een zeer vlakke koppelkromme over het hele toerental tussen 2000 en meer dan 6000. Vooral vanaf 4000 toeren is de versnelling sensationeel en zo sterk, dat je opeens het idee hebt dat het allemaal wel erg hard gaat voor een motor met deze klein aanvoelende afmetingen en zithouding. supersnel sturen of topsnelheid moet je de moderne naked bikes voor laten gaan, maar vooral qua tussensprintjes en eerste acceleratie moet je op een bochtige route prima mee kunnen komen met de Street Triples, Z900’s en MT-09’s, ondanks het relatief hoge gewicht van de Triumph.

Koppel

In de stedelijke omgeving valt op dat de dikke tweecilinder wel veel warmte afgeeft, waarbij vooral de rechterzijde je knie goed opwarmt. Daar voel je ook iets meer van de trillingen in het blok, al voelen die zeker niet vervelend aan. Wel is de injectie qua aan/uit gevoel wat sterker dan we gewend zijn van een Triumph, maar helaas is dat, als gevolg van de nieuwe Euro5-homologatie, momenteel bij alle nieuwe motoren snel voelbaar. Afgezien daarvan loopt het motorblok geweldig: zeer sterk accelererend met een mooi geluid, een perfect bewijs dat koppel en topvermogen totaal andere dingen zijn, waarbij de Triumph vooral aan Newtonmeters meer dan zat in huis heeft. Daarmee onderscheidt de Triumph zich dan ook makkelijk van concurrenten als de BMW R NineT of de Kawasaki Z900, die allebei iets makkelijker rijden, maar daardoor ook minder opwindend zijn.

Remmen gaat, zoals gemeld, erg goed, zowel voor als achter kan je heel goed doseren. Schakelen wil ook prima, al moet je dat wel netjes doen om valse neutraals te vermijden, vooral tussen 2 en 3. Terugschakelen gaat het beste met een handmatige, forse streep tussengas, opschakelen kan ook zonder koppeling prima. Opvallend is verder dat het qua roffelend geluid genieten is als je achter een andere Speed Twin rijdt, dan hoor je bij terugschakelen ook de “Pops & Bangs” vanuit de sierlijke uitlaten, maar als berijder krijg je daar, vanuit je eigen machine, net iets minder van mee.

Sportief vs. comfortabel

Qua rijcomfort doet de Speed Twin wat Triumph belooft, namelijk die met de nieuwe Marzocchi-voorvork deels inruilen voor sportieve rijeigenschappen. Dat is prima voor als je vlot door het Portugese landschap wil vliegen, maar iets minder aan te raden als je puur de hippe “urban jungle” als doelgebied hebt. De voorzijde is daarbij duidelijk sportiever geveerd dan de achterkant. De keuze voor beter sturen geldt ook voor de profielarme Metzeler Racetec RR’s, die het fantastisch doen op warm Zuid-Europees asfalt, maar voor de Hollandse realiteit lijken ze eigenlijk net wat te sportief, Triumph noemt zelf de Pirelli Diablo Rosso 2 als alternatief, die lijken inderdaad veel meer klaar voor de dagelijkse werkelijkheid.

Compressie

Je rijdt dus snel hard op de Speed Twin, maar het is zeker niet zo dat dat je zomaar overkomt. De Triumph heeft vooral dat machtige motorblok en nu ook een paar fantastische remmen, maar het gaat niet allemaal vanzelf. Dit komt doordat het blok wat stug aanvoelt en de dunne tank tussen je knieën niet het gevoel geeft dat je op een enorme machine zit. Daar komt bij dat de motorrem heel erg sterk is, mogelijk als gevolg van de gestegen compressie, waardoor je er vooral de eerste kilometers eens goed voor moet gaan zitten als voorrijdster Maria Costello het tempo opschroeft. Maar, dat je er dan wat voor moet doen, maakt het eigenlijk alleen maar leuker om wat door te rijden; met meer focus en concentratie wordt motorrijden nog meer een manier om even los te komen van alle andere zaken.

Conclusie

Met de 2021 Triumph Speed Twin levert de Britse fabrikant inderdaad een iets sportievere retro-classic dan de Bonneville. Leuke daarvan is dat je voor dat sportieve deel wel je best moet doen, waardoor hij ook eerder voor ervaren motorrijders is bestemd dan voor beginners. Dat klopt geheel met het idee van Triumph, want als je het kalmer aan wil doen, kan je beter een “gewone” Bonneville kiezen. Als je dan toch gaat voor de Speed Twin, koop je een zéér goed afgewerkte, klassieke uitziende machine met een zéér sterk motorblok, goede remmen en de potentie om serieus hard te gaan.

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Triumph, Kingdom Creative, Testmotor.

Technische gegevens 2021 Triumph Motorcycles Speed Twin