In modeljaar 2019 volgt de Kawasaki Z400 de Z300 als lichte naked bike op, zoals dat al eerder bij de Ninja 400 supersport gebeurde. Logisch, want de Ninja en Z verschillen niet zoveel van elkaar qua technische basis. Met een redelijk simpele onbouw is deze Z400 toch een echte naked, met een volwassen en stoer uiterlijk. Bij de overgang naar 399 cc groeide het vermogen van 39 naar 45 pk en van 27 naar 38 Nm voor de 167 kilo wegende middengewicht. Daarnaast kwam er een 41 mm voorvork in plaats van de 37 mm vork in de 300. Met de Z400 laat Kawasaki nog eens zien het A2-rijbewijssegment uiterst serieus te nemen, waarbij ze een volwassen ogende motorfiets neerzetten voor 6000 (-1) euro. Met zo’n scherpe prijs kan het daarnaast misschien ook voor bezitters van een “vol” motorrijbewijs opeens een zeer serieus alternatief zijn. 

Uitrusting 
Als je naar de prijs kijkt, zet Kawasaki qua afwerking een bovengemiddelde motorfiets neer. Natuurlijk is die superscherpe prijs verantwoordelijk voor stickers die niet onder de lak zitten, wat kale boutjes in beeld en een wat gedateerd ogend dashboard van de Z650, maar de Z400 legt de lat qua afwerking heel hoog, met mooi kuipwerk en LED-verlichting. Daarnaast is op alle testmotoren het Performance Pakket van 600 euro gemonteerd. Een uiterst schappelijke extra investering voor een mooi klinkende en veel beter uitziende Akrapovic uitlaatdemper, een afdekkap in kleur voor het passagierszadel en natuurlijk een tankpad. Op onze testmotoren is door de importeur nog iets opvallends gemonteerd, namelijk een set Bridgestone RS10 banden. Deze komen in plaats van de Dunlop GPR300 banden die er (samen met de al even matige D222’s) standaard als “OEM” onder zitten bij een aantal Japanse motoren. Een keuze die steeds maar weer een zeer goede motorfiets iets minder goed maakt, maar wat zo blijft gaan als gevolg van Japanse politieke verhoudingen tussen motor- en bandenfabrikanten. Duidelijker dan de importeur het gelukkig zelf al doet, kunnen wij het dan ook niet maken: die Dunlop’s wil je bij aankoop uitonderhandelen naar een setje betere banden, zoals (bijvoorbeeld) deze prima werkende Bridgestones.

Zeer groot pluspunt van de Z400 is de prima zithouding; lekker rechtop met een goede positie voor stuur, stepjes en zadel, waarvan het laatste wat schuin naar voren afloopt, zodat je steeds helemaal vooraan komt te zitten. Minpunt is weer dat, ondanks de houding die veel overzicht rondom geeft, de spiegels amper zicht naar achteren geven, een wat langere spiegelsteel was beter geweest. Het zicht op het LCD-dashboard is dan wel weer prima, daarop staan alle waarden duidelijk aangegeven, met een duidelijk zichtbare versnellingsindicator als belangrijkste. Elektronische systemen ontbreken op het ABS na, maar dat is niet meer dan logisch op een motorfiets van dit kaliber, en vooral, de extreem lage prijs voor zo’n goed uitziende motor. 

Motorblok
Qua weer is de testdag rondom Lloret de Mar een wisselende dag met regen en zon, resulterend in wegdek variërend van kurkdroog tot drijfnat. In een schitterende serie droge bochten roffelt de paralleltwin erg lekker qua opwindend gevoel en geluid, met een prima gasreactie bij openen en een iets abrupter gevoel bij sluiting van het gas. Op één exemplaar krijgen we gedurende de dag last van een onwillige versnellingsbak, maar bij de andere motoren is dat niet zo, dus dit zal iets exemplarisch zijn. Los daarvan schakelt de Z400 wel keurig duidelijk maar niet enorm soepel, maar dat kan te maken hebben met de uiterst lage kilometerstanden van de demo’s waarop we rijden.
Van onderuit pakt de Kawasaki prima op, waarna er rond 6000 een pittige versnelling volgt en de toerenteller schijnbaar oneindig door blijft lopen. De gang raakt er boven de 10.000 toeren wat uit, maar dan kan je nog weer door tot 12.000, voor de begrenzer er een einde aan maakt. Dat wijde toerengebied maakt dat je heel makkelijk in één versnelling veel kan doen, al is het logisch dat je voor een snelle inhaalactie twee versnellingen terug moet. Nu wil je die hele hoge toeren natuurlijk niet onnodig draaien, maar het kàn dus wel en vooral als het wat harder gaat is dat echt een extra funfactor. Overigens betekent dat niet dat je niet in lage toeren rustig rond kan rijden, ook dat is met de fijne twin prima te doen, zonder al te veel trillingen en met moeiteloos oppakken in elke stand. Zowel in de stad als op de ruime buitenwegen heeft de lichte paralleltwin ruim voldoende power en ook op de snelweg doe je prima mee. 130 is soepel haalbaar en als het moet kan 180 ook, maar dan is plat op de tank liggen wel nodig, ook al omdat op een naked bike de windbescherming bijna afwezig is.

Sturen
Qua besturing kan de Z400 het straffe tempo prima aan, maar bij het remmen moet je dan wel steeds harder gaan doorknijpen, wat er toe kan leiden dat het ABS op de enkele remschijf aan de voorkant te vroeg ingrijpt. Heel laat heel hard remmen is niet aan te bevelen, wat minder hard remmen en soepel de bocht inrollen wel, danis de rem goed te doseren en gelijkmatig qua remkracht. Ondanks de tricky omstandigheden van het afwisselend droge en natte asfalt, stijgt de snelheid toch al snel. Daarbij blijken de besturing en wegligging van de Z erg goed, natuurlijk wat geholpen door de fijne Bridgestones. De nieuwe voorvork geeft misschien niet extreem veel feedback, maar na een tijd rijden en proberen de grens op te zoeken, krijg je wel steeds meer vertrouwen in de kwaliteiten van de telescoopvork, die dan toch veel meer aankan dan je qua gevoel direct zou verwachten. Van de achterzijde krijg je als berijder direct al wat meer informatie; de 400 is duidelijk op comfort afgeveerd en kan elke wegdek goed aan, maar wil toch ook wel scherp sturen. Over het geheel is de grip ruim in orde, waarbij de lichte naked erg goed een gekozen lijn aanhoudt, maar zich ook nog laat corrigeren om de bocht toch nog wat korter te maken. Allemaal genoeg om te kunnen ontdekken dat de grondspeling van de Kawasaki best ruim is, je rijdt echt niet zomaar even wat aan de grond. Daarbij is de wegligging comfortabel, goed sturend en voorspelbaar, vooral als je bedenkt dat een complete set vering van Öhlins ongeveer hetzelfde kost als deze hele motorfiets.

Conclusie
Al met al blijkt de Z400 een zeer handzame en ruim inzetbare motorfiets, die er ook nog eens opvallend goed uitziet. Binnen deze prijsklasse is de Z een volwassen ogende naked bike met een ruim inzetgebied, waarvan de grenzen van het remsysteem pas bereikt worden als het hard gaat. Het uiterlijk klopt helemaal, het motorblok is leuk en uitdagend genoeg en de besturing zoals dat zou moeten zijn voor een motor in deze categorie. Daarmee is de 2019 Kawasaki Z400 niet alleen een fantastische motorfiets voor beginnende A2 motorrijders of berijd(st)ers met een klein postuur, maar tevens een absolute kandidaat als alternatief voor een occasion met vage historie of hogere leeftijd. Maar misschien ook als een praktische woon-werk-motor, of een wat minder hardcore-motor voor als je wat minder vaak rijdt, of gewoon ‘voor erbij’.

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Tom Haanstra, Ula Serra.

Technische gegevens 2019 Kawasaki Z400