Eind 2017 reden we tijdens de perspresentatie voor het eerst met de toen gloednieuwe Kawasaki Z900RS. Een superslimme retro op basis van de populaire Z900, met als extra’s ook nog de elektronica die de Z900 zelf ontbeerde: traction control en radiaal gemonteerde remklauwen. Begin 2018 zette Kawasaki deze demoversie op kenteken, waarna hij aan elke testrijder die zich meldde werd meegegeven. De 4533 afgelegde kilometers die nu op de klok staan zijn er dus helemaal niet veel, maar we weten uit eigen ervaring dat testritjes meestal niet al te rustig gaan, met hier een daar een wheelie voor de foto of een overenthousiaste testrijder die al uitproberend bewust de grenzen van het bereik van de Z opzoekt. Omdat veel zaken pas na langere tijd aan het licht komen, kiezen we bewust voor een test met een (zeer goed onderhouden) occasion, zodat we sneller kunnen zien hoe de Kawasaki op termijn blijft functioneren. 

4533 – 4626 km. (Iwan)
Als we de Z900RS ophalen zijn er net nieuwe Bridgestone Battlax S22’s gemonteerd, dat zorgt er gelukkig voor dat we niet met de uiterst matige Dunlop SportMax GPR-300 banden, waaarop de Z900 wordt afgeleverd, hoeven te rijden. Rijdend valt direct wel de al bekende aan-uit gasreactie op, die alleen maar voelbaar is als de gashendel helemaal dicht is en dan iets open wordt gedraaid. Misschien moeten we eens kijken of daar niks aan te doen is met een Powercommander of ECU-flash. Verder valt op dat onze Z maar matig remt. Het is aan de voorzijde wat gevoelloos en dat herinneren we ons zeker niet zo van de introductie, waar de radiale remklauwen ons niet direct enorm opvielen. Misschien die rubberen remleidingen eens vervangen door staal? OK, als laatste dan: de stuuruitslag is wat kort en de koppeling is te ver afgesteld. Dit uit de weg hebbende komen de zaken die de Z900RS juist zo fantastisch maken: het schitterende uiterlijk en de sublieme afwerking, vooral qua spuitwerk op tank, kontje en voorspatbord. Alles ziet er na 4626 kilometer nog subliem uit. Als eerste hebben we een RAM-mount op het stuur gezet, zodat we daar allerlei verschillende accessoires op kunnen fixen. Nu rijden we met een houder voor een telefoon erop, maar dat zal gaan wisselen met andere apparatuur.

 1 juni – Plaats: Bleskensgraaf 4626-5751 (Arjan)

Voor Testmotor is de Kawasaki Z900rs in zijn eerste weekend bij de redactie direct ingezet voor een flinke tourtocht van meer dan 400 kilometer. De totale dagafstand komt hiermee ruim boven de 600 kilometer uit. Tijdens deze tourtocht (georganiseerd door de Stichting VMTC-Rotary) is naast Nederland ook Duitsland aangedaan, in deelstaat Noordrijn-Westfalen rondom Münster. Op de bochtige wegen die in dit gebied liggen, hebben we een goed beeld van de motor kunnen krijgen.

Eerste dat opvalt bij het ophalen van de motor is het uiterlijk. De kleuren combinatie is werkelijk fantastisch en de gebruikte materialen zijn van een goede kwaliteit. Tijdens het wegrijden valt op dat de koppeling wel erg licht en hierdoor gevoelloos is. Op het begin is het hierdoor even zoeken naar het aangrijppunt, dit went echter vrij snel. Tijdens de snelwegrit naar het startpunt van de route in Putten toe valt eigenlijk pas op hoe breed het stuur is. Hierdoor heb je redelijk wat druk op je bovenlichaam wat op den duur vermoeiend is, maar goed hier is de motor dan ook niet voor bedoeld. De motor komt het beste tot z’n recht op bochtige wegen, met name daar waar de snelheid flink omhoog kan. Insturen gaat heel precies en vol gevoel. De gemonteerde banden geven hierbij ook voldoende feedback. Bij het uit accelereren van een bocht bieden de banden ook ruim voldoende grip om de 112 pk die de motor heeft te bedwingen. Hierbij produceert de standaard gemonteerde uitlaat een vol en krachtig geluid.

Op de bochtige wegen die gereden worden nodigt de Z900rs dan ook uit tot het betere stuurwerk. Optrekken, opschakelen en verder doortrekken tot snelheden die net iets (lees: heel veel) te hoog liggen gaat dan ook heel gemakkelijk. De gevoelloosheid van de koppeling verdwijnt hier volledig en het is het erg prettig dat er maar twee vingers nodig zijn voor het bedienen van de koppeling. Wat echter wel opvalt is dat de motor licht in het voorwiel wordt bij snelheden boven de 170 kilometer per uur. Bij flink optrekken heeft de motor hier geen last van, wel resulteert dit in een opknipperend lampje van de traction control in stand twee van de drie. De traction control grijpt echter niet hardhandig in enkel aan het lampje merk je dat deze aan het werk is. Zoals eerder benoemd zijn de remmen aan de voorzijde wat gevoelloos, dit neemt echter niet weg dat er bij het aanremmen van een bocht toch flink doorgeremd kan worden en Z900rs goed vertraagd. De rem aan de achterzijde wordt wel geplaagd door een hyperactief ABS dat veel te snel ingrijpt.

Doordat de Kawasaki goed stug geveerd is stuurt deze ook erg direct. Een ingezette lijn wordt goed vast gehouden en op lange doordraaiers kan er vroeg op het gas gegaan worden zonder dat de motor te ver in de vering gedrukt wordt en gaat deinen. Verder valt op dat het blok bijzonder soepel is. Bij 40 kilometer per uur in de vierde versnelling draait het blok minder dan 3000 toeren per minuut. Wanneer er dan gas gegeven wordt pakt het blok goed op zonder trillingen of bokken. Hierbij heeft het blok ook al voldoende koppel om flinke stappen te zetten. Rond de 4500 toeren begint het blok er echt goed aan te trekken en blijft dit doen tot ver bovenin de toeren. Hierdoor is de Kawasaki Z900rs enorm schakellui en rustig te rijden. Toch voelt de motor zich het beste wanneer deze ver in de toeren doorgejaagd wordt en bochten op een hoog tempo aan elkaar gereden kunnen worden. Het gemiddelde verbruik komt dan uit op een hele nette 1 op 19.

5 juni 2019 – Route: Amersfoort – Oschersleben v.v. 5751 – 6721 km. (Iwan)
Van Amersfoort naar het circuit in Oschersleben is qua route heel simpel: ga de A1 op bij Amersfoort en ga er 500 kilometer verder weer af bij de afslag Eilsleben, net na oude oude Oost-Duitse grens. De naakte Z900RS lijkt hiervoor niet de ideale motorfiets, maar het is wat het is. Qua zithouding is alles prima in orde, maar er is inderdaad amper windbescherming. Voordeel daarvan is weer dat er ook geen turbulentie rondom de Arai helm is. Met een magneet-tanktas voor wat spullen lijkt de Z ideaal, maar als we -in een soort wedstrijdje met een Porsche- boven de 210 km/u komen, blijken de magneten niet krachtig genoeg en moet het snoertje over het balhoofd ons redden. Afgezien van dat vol in de wind zitten, is de Z900RS juist weer wèl ideaal voor lange afstanden. Het zadel is echt heel erg goed, de zit ontspannen en motorisch is de Kawasaki prima voor de Duitse Autobahn, hij kan lekker rustig aan en heel hard. Van de trillingen die de Z1000 vaak teisteren hebben we op de 900 geen enkele hinder. Na zo’n 200 kilometer stevig doorrijden gaat het tanklampje aan, maar dat blijkt steeds zorg om niks want dan is er pas zo’n 12 van de 17 liter op. Puur op de snelweg schommelt het verbruik tussen 1 op 16 en 1 op 1 op 19, wat zeker niet verkeerd is gezien de gemiddelde snelheid. Bijna 1000 kilometer later stappen we relatief fris van de motor. Knappe prestatie van de retro-naked!

25 juni 2019 – Route: Utrecht – rondje Luxemburg 6722 – 8017 km. (Michiel)
Foto’s doen de Z900RS geen recht; in het echt is het écht een tof ding. Dit gevoel werd later nog meermaals bevestigd door vrienden en kennissen, men was gecharmeerd. De dubbelwandige uitlaat blijft mooi en er staan na deze kilometers nog geen ingebrande laarzen in. Wat glimt blijft glimmen. Minder charmerend: het agressieve aangrijpen van de koppeling. Hinderlijk bij rustig rijden, zodanig dat ik de motor 3 maal af heb laten slaan in de 500km die ik er mee heb afgelegd. Probleem wordt minder merkbaar als je rap optrekt, dus dat was goed op te lossen. Het doet wel een beetje af aan de eerste indruk die de motor wekt. Bij rustig rijden en stationair draaien is er ook een bijgeluidje vanaf de kop hoorbaar. Ik dacht eerst de distributie, maar het soms wegvallen van het geluid doet relatie met ontsteking vermoeden. Niet hinderlijk, maar viel wel op.

Korte 1-5e versnelling dus altijd voldoende koppel, zonder zenuwachtig te worden. De stap naar 6 voelt alsof met 7-mijlslaarzen genomen; de ‘accelerando rapido’ zoals ze dat nergens zeggen houdt dan een beetje op. Ik had de 5 liever ietsje langer gezien, zodat de laatste stap niet zo groot was. Tijdens acceleratie maakt de motor een lekker geluid, dat vooral waarneembaar is door de bestuurder. Met de traction control op standje ‘2’ (meest ingrijpend) houdt de motor merkbaar in bij snel optrekken. Is dan ook bedoeld voor gladde omstandigheden. Standje 1 is praktisch niet merkbaar en fungeert tegelijk als soort wheelie control; prima functie, lekker aan laten staan. Gas voorzichtig dicht draaien resulteert in vrij abrupt stoppende injectie. Dit ondanks de tweede gasklep, die overigens hoorbaar effect op het lekkere inductiegeluid lijkt te hebben. ABS is een beetje overactief en grijpt zowel voor als achter sneller in dan ik prettig vind. In combinatie met slipperclutch moeilijk spelen tijdens aanremmen.

De ‘eco’ indicator op het dashboard geeft aan wanneer je zuinig bent; bij constante gematigde snelheid of rustig optrekkend. Geen wereldschokkend nieuws en ook geen meerwaarde. Gemiddeld gezien is het best een ‘eco’ ding trouwens, alleen rappe snelwegritten doen het verbruik echt stijgen. Eerste tankje (woonwerk) dan ook net meer dan 1 op 15. Tijdens een snelwegrit liepen bovendien de bouten van de kentekenplaathouder allebei los. Zou niet moeten gebeuren. Tijdens een plezierrit zonder moeite ruim 1 op 18 gehaald. Plezierritjes doet de Z900RS trouwens goed: hij zit lekker, de vering en demping zijn goed op elkaar afgestemd, de motor wijkt niet van zijn lijn af en staat zowel rustig als rap rijden toe. Verzitten is geen probleem op het goed gevormde zadel en de korte verzetten sluiten goed op elkaar aan. Enkel voorrem gooit wat roet in het eten en geeft niet de zekerheid die je verwacht te krijgen; voelt verouderd en mist gevoel. Eigenlijk een hele leuke fiets, waar best wat dingen over te zeggen zijn, maar wel ééntje waar je elke keer weer op stapt en met plezier op rondrijdt.

23 juli 2019 Plaats: Bleskensgraaf 8082 – 9162 (Arjan)
Afgelopen twee weken is de Kawasaki met name ingezet voor woon verkeer over een afstand enkele reis van 54 kilometer. Na twee weken gereden te hebben op de BMW 850 GS is het weer opstappen de Z900 RS even wennen. Na enkele meters valt echter direct weer op dat de motor fantastisch instuurt en hierbij licht aanvoelt. Ondanks dat het merendeel van de woon-werk route verloopt over de snelweg, is het op de Z900 goed uit te houden. Daarnaast is het door het wendbare karakter van de motorfiets prettig om vlot tussen files door te rijden. Stapvoets rijden is echter ook wel eens nodig en hier is de Kawasaki duidelijk minder z’n element. Het koppelingshendel is vrij gevoelloos, waardoor op de koppeling rijden met voetrem ingedrukt soms resulteert in een bijna stilvallende motor. hierbij werkt de gasrespons vanuit bijna gasdicht ook niet echt aan mee. Hierdoor pakt de Z900 soms hortend en stotend op, niet onoverkomelijk, wel erg hinderlijk. Afstelling van de koppelingskabel kan hierin misschien enige soelaas bieden.

Toch vergeef je dit alles de RS weer op het moment dat de motor vrij baan heeft. Het geluid tijdens het flink doortrekken in de toeren is namelijk flink verslavend. Tevens is de soepele vermogens opbouw fenomenaal, nergens een dip in vermogen of juist een enorme plotselinge toename van het vermogen. Alles gebeurd heel lineair, ondanks dat je merkbaar steeds sneller steeds harder gaat. Daarnaast stuurt de Kawasaki messcherp en krijg je als rijder voldoende feedback en vertrouwen om steeds verder te gaan. Regelmatig werd er dan ook een omweg naar huis genomen, omdat die ‘ene’ bocht zo lekker is of gewoon omdat het rijden op de Z900RS echt heel erg leuk is! Enige wat misschien ontbreekt om er de ideale motor van te maken voor plezier ritjes en woon-werk verkeer zijn een klein setje zijtassen om toch wat mee te kunnen nemen. Gelukkig zijn er verschillende aanbieders te vinden die geheel in de retrostijl van de Kawasaki (leren) tassensets verkopen.

5 september 2019 Plaats: Utrecht 9250 – 10030 km. (Michiel)
Voor de tweede maal met de Kawa op weg. Inmiddels bekend met de motor, dus rapido op weg en vlotjes door de bochten die nog altijd heel erg makkelijk insturen door de combi van Bridgestone S22’s en het brede stuur. De geometrie heeft vast ook nog een vinger in de pap. Tijdens werk-woonritjes heeft de motor dagelijks uitgenodigd tot ‘omrijden’, met plezier tot gevolg. De opeenvolgende ritten gingen allemaal steeds wat sneller, met als grootste nadelen de beperkte grondspeling en toch wel wat gevoelloze voorrem. Remt prima, maar hard remmen voelt niet zo fijn en mist gevoel. Is dan ook geen racer, ondanks de RS-badge. Het gaat dan voornamelijk om het gevoel in de hendel, want de motor houdt zeer goed zijn lijn aan bij remmen in de bocht, wat erg veel vertrouwen geeft in combinatie met ABS. Zowel met voorzichtig bijremmen als stuurcorrecties blijft de motor goedmoedig en helpt je de bocht door.

Het nadeel van het stuurgemak is dat je bij wat sportiever rijden wordt beperkt door de grondspeling. Bij ritjes door de stad of over de snelweg eigenlijk nooit een probleem; dus gebruik je hem daar zul je het zelden merken. Ga je dijkjes pakken of in de Eifel een lekker stukje sturen, dan zul je echt de grenzen tegen kunnen komen en moeten respecteren, al zou je misschien harder willen. Wel was ik inmiddels wat meer gewend aan de koppeling en, zodra de olie warm was, altijd als snelste weg bij het verkeerslicht. Pak aan, al het andere! Dat typeert de Z900RS meteen een beetje. Heel rap van zijn plek, soepel en makkelijk te rijden. Daar is hij waarschijnlijk ook bedoeld, en niet om te gaan racen op het circuit of dijkrecords te zetten. Als je rustiger rijdt kunnen bovendien nog meer mensen je zien, ook.