Kawasaki herintroduceert met de geheel nieuw ontwikkelde Ninja 400 opnieuw een model in het 400cc-segment, dat dankzij het lichte A2 rijbewijs steeds populairder wordt. De Ninja 400 heeft een krachtiger blok met verbeterd frame, vering en remmen gekregen en is lichter uitgevoerd dan zijn voorganger, de Ninja 300. Ook qua uitstraling heeft de nieuweling de weg omhoog ingeslagen met een luxere uitrusting en een styling die veel weg heeft van de Ninja H2.

Zo op een afstandje ziet de Ninja 400 er best groot en volwassen uit, maar neem je plaats dan merk je dat je met een lichte supersport van doen hebt. Een lage zithoogte van 785 mm in combinatie met een smaller zadel maakt de Ninja 400 dan ook geschikt voor kleinere motorrijders. Maar ook voor de lange motorrijder biedt de 400 voldoende (been) ruimte om te gaan verzitten, kan je achter het ruitje kruipen bij een circuitdagje en is er een 30 mm hoger zitje verkrijgbaar. Kawasaki geeft aan de Ninja 400 te hebben ontwikkeld zodat deze makkelijk(er) snel te rijden zal zijn op zowel het circuit als op straat. Dat vraagt om compromissen natuurlijk, wat onder andere te zien is aan de stuurhelften die boven de kroonplaat staan, waardoor de zithouding niet extreem sportief is.

Circuit
We hebben de Ninja 400 uitgebreid op het kartcircuit van Motorland Aragon aan de tand kunnen voelen. Een technisch baantje met veel krappe bochten, precies waar de Ninja volledig tot zijn recht komt en er van compromissen geen sprake lijkt te zijn. Met de lichte supersport kun je moeiteloos je rijlijnen kiezen en ver de bocht inremmen, zonder dat er sprake is van over- of onderstuur. Omgooien in zowel snelle als langzame bochtencombinaties gaat ook zeer gemakkelijk en lichtvoetig, waarbij we de Ninja niet konden betrappen op onrust in het rijwielgedeelte. Prima gewoon, maar vooral de remmen, met aan de voorkant een 310 mm wave schijf met tweezuiger remklauw en Bosch ABS imponeren op het circuit. Ze grijpen goed aan, zijn prima te doseren en krachtig genoeg voor onafgebroken stevig doorknallen. Er was dan ook geen sprake van fading na vele sessies achter elkaar rijden, waarbij toch veel voluit geremd diende te worden. Een hele dikke plus wat betreft de remmen dus. Ook de voor- en achtervering doen goed mee op het circuit, ondanks dat alleen de veervoorspanning van de achtershock te verstellen is. Bij al te bruusk terugschakelen voorkomt de slipkoppeling daarnaast blokkeren van het achterwiel. Alles bij elkaar opgeteld zorgt het geheel dan ook voor veel vertrouwen, zodat Kawasaki in de brochure geen woord gelogen heeft dat je gemakkelijk snel op straat en het circuit kunt rijden. Enkele kleine minpuntjes zijn er echter ook. Zo laat de grondspeling wel wat te wensen over omdat je de stepjes wat al te gemakkelijk aan de grond rijdt. Je moet dan ook ver naast de motor hangen om deze rechterop te houden en dat te voorkomen. De lefknopjes eraf schroeven, de veervoorspanning wat opschroeven of een ander rem-schakelsetje monteren zal daarvoor uitkomst kunnen bieden, nog voordat je aan een ander achterschokbreker hoeft te denken. Ander minpuntje is de beperkte ruimte voor je rechterlaars als je met de bal van de voet op de stepjes rust, dit omdat de uitlaatdemper in de weg zit. Maar ook dit is te verhelpen door te kiezen voor de Akrapovic demper uit het ‘Performance Pakket’. Deze biedt wat meer ruimte.

De straat
Naast het circuit hebben we de Ninja ook op straat kunnen berijden, waarbij ook hier geldt dat er geen compromis tussen de straat en het circuit lijkt te zijn gemaakt. Hij is dan wel vrij stug afgeveerd, wat natuurlijk vooral te merken is bij slecht wegdek, maar dat staat comfortabel toeren zeker niet in de weg. Met de stuurhelften boven de kroonplaat kun je ook redelijk rechtop zitten, zonder op je polsen te hoeven leunen en de kniehoek is ontspannen genoeg. Ook op straat laat het rijwielgedeelte zich van zijn beste kant zien. Je kunt hem in de bergen lekker omgooien in links-rechtscombinaties, ook bij ‘golvend’ wegdek, waarbij wat ruiger rijgedrag vlekkeloos geaccepteerd wordt en je in staat gesteld wordt te corrigeren als je een bocht verkeerd hebt ingeschat. Opvallend is ook de hoge mate van stabiliteit bij hoge snelheidsbochten. De kleine Ninja houdt keurig de gekozen rijlijn en is ook dan prima te corrigeren. Dat geeft veel vertrouwen, zodat je, inderdaad daar zijn we weer, sneller hard durft te gaan.
De 400 kan zich ook prima handhaven op de snelweg. Natuurlijk zal je bij inhaalacties wel een versnelling (of 2) terug moeten schakelen, maar trek je hem door naar zijn top van 185-190 km/h op de teller (wel achter het ruitje kruipen), dan blijft het geheel strak aanvoelen. Het lage ruitje houdt op hoge snelheden de rijwind ook goed van je bovenlichaam en van vervelende turbulentie rond je helm is ook niet veel te merken. Grote afstanden zijn dus goed te doen, mede geholpen door het fijne zadel, waarop je het een hele dag vol kunt houden zonder pijnlijk zitvlak.

Motorblok
Het geheel nieuwe 399 cc parallel tweecilinder blok is getuned op betere prestaties en een optimale en voorspelbare gasrespons. Het levert dan ook een stevige 45 pk bij 10.0000 rpm en heeft 38 Nm koppel bij 8000 rpm, beduidend meer dan de 39 pk en 27 Nm van zijn voorganger, de Ninja 300. Het blok pakt lekker op van onderuit en over het gehele toerenbereik is er voldoende koppel beschikbaar om te toeren, maar voor (relatief) snel accelereren zal je de toerenteller wel bovenin moeten houden. De injectie staat hierbij garant voor een soepele gasopname, zonder dat je last hebt van vervelend aan-uit effect. Het blok loopt ook mooi trillingsarm, zodat je geen last zult krijgen van tintelvingers of -voeten. Het uitlaatgeluid klinkt helaas niet erg spannend, is misschien wel wat suffig te noemen, maar de Akrapovic demper uit het accessoire pakket doet het wat dat betreft wel (wat) beter.
Een lichte motorfiets vraagt veel schakelen als je het tempo erin wilt houden en dat is ondanks het verhoogde koppel ook zo bij de Ninja 400. Een straf is dat zeker niet gezien de goede versnellingsbak in combinatie met de licht te bedienen en goed te doseren koppeling. De Ninja schakelt namelijk zeer trefzeker, de neutraalstand is ook goed te vinden, maar de bak is wel ietwat stroef. Wat meer km’s op de teller zal dat misschien nog wel verbeteren.

Uitrusting
Het op de Ninja ZX-10R geïnspireerde LED-achterlicht en dubbele LED-koplampen geven het geheel een up-to-date en ‘volwassener’ uitstraling. Het overzichtelijke dashboard heeft een grote analoge toerenteller en LCD scherm met digitale snelheidsmeter, versnellingsindicator en zelfs een economische rijindicator voor zuinig rijden. Als extra is er een Performance Pakket beschikbaar met een Akrapovic uitlaat, buddyseat-Cover en Tankpad en daarnaast zijn er diverse accessoires te verkrijgen, waaronder een 12-Volts connector, hoger ruitje, verhoogd zadel en duozitcover. De Ninja 400 wordt geleverd in de kleuren Lime green/Ebony (KRT Edition) voor een prijs van 6.899 euro (incl. BTW en BPM) en Metallic Spark Black voor een prijs van 6.999 euro. Voor het Performance pakket dien je 799 euro extra te betalen.

Conclusie
Met de Ninja 400 is Kawasaki de weg omhoog ingeslagen in het lichte supersport-segment. Het blok is krachtiger geworden en dankzij een stijver frame, betere vering en prima remmen is de 400 een zeer uitgebalanceerde supersport geworden, waarmee je zowel op straat als op het circuit prima mee uit de voeten kunt. Het maakt hem dan ook bij uitstek geschikt voor A2 rijbewijshouders die ook op het circuit de eerste schreden willen zetten. Maar ook qua uitstraling heeft Kawasaki met de Ninja 400 een hogere trede weten te vinden dankzij een (kwalitatief) rijkere uitrusting. Naast successen in het World Supersport 300 kampioenschap zou de Ninja 400 het dan ook wel eens goed kunnen gaan doen in de verkopen. Aan de Ninja 400 zelf zal het niet liggen.

Tekst: Dirk van het Hekke, Fotografie: Pien Meppelink (Target Press), Kawasaki