Met de toevoeging van een 1100cc uitvoering heeft Ducati de Scrambler line-up nu opnieuw compleet met modellen in 3 verschillende klassen; een 400, 800 en nu dan 1100cc. Net zoals de Scramblers in de jaren ’60 – 70 beschikbaar waren in een 250, 350 en 450 cc uitvoering. De Scrambler 1100 komt, naast de standaardversie, voorzien van veiligheidssystemen als Traction Control en bochten-ABS, ook uit in een Special- en Sport versie en is zelfs leverbaar in 35kW voor het A2 rijbewijs. Tijdens de persintroductie in Lissabon hebben we een dag met de Special kunnen rijden in zowel druk stadsverkeer als in heuvelachtig gebied met kronkelroutes.

De Scrambler 1100 heeft een volwassener uitstraling gekregen met zijn meer robuuste traanvormige tank met verwisselbare zijpanelen, de kenmerkende hooggeplaatste uitlaten, fraaie en opvallende goudkleurige upside-down voorvork, mooi afgewerkt zadel en mooie details zoals de X in de koplamp met Ducati logo en LED dagrijverlichting. Het geheel straalt kwaliteit uit door de zeer fraaie afwerking en door veel gebruik te maken van aluminium in plaats van kunststof. Jammer is wel dat de fraaie spaakwielen alleen onder de Special worden gezet, deze geven het geheel een extra klassieke uitstraling die ook bij de Standaard en Sport zeker niet hadden misstaan. Geheel in retrostijl is het tweedelige instrumentenpaneel uitgevoerd met een klassiek, rond gedeelte voor de volledig digitale toerenteller en een ovaal gedeelte voor de snelheidsmeter. De lange remslang rondom de tellerpartij vormt in eerste oogopslag wel een dissonant in het geheel, maar benadrukt daarmee wel het klassieke uiterlijk dat uitstekend past bij de Scrambler.

De Special-uitvoering heeft, naast de zwarte spaakwielen, een ‘modern klassieke’ uitstraling meegekregen dankzij de grijze kleurstelling in combinatie met de verchroomde uitlaatbochten en aluminium spatborden voor en achter. Verder onderscheidt de Special zich van de standaardversie door een lager stuur en een bruin zadel. Bij de Sport-uitvoering heeft Ducati het niet gezocht in een krachtiger motorblok, maar komt het sportievere karakter tot uiting door de toegepaste Öhlins voor- en achterwielophanging. De Standaard en Special moeten het doen met een Marzocchi voorvork en Kayaba achtershock. Daarnaast is bij alle drie uitvoeringen het subframe demonteerbaar, zodat het customizen makkelijker wordt, en zo het geheel een nog meer eigen gezicht te kunnen geven.

Rijeigenschappen
Ondanks dat de Scrambler opgewaardeerd is naar 1100cc, ziet de motor er niet fors en intimiderend uit. Sterker nog, de zadelhoogte van 810 mm (voor alle drie de versies) zorgt ervoor dat je heel gemakkelijk op kunt stappen en met de voeten bij de grond kunt. Het brede stuur ligt lekker in de hand en vergroot het gevoel dat je de motor goed onder controle hebt, waarbij de goedgeplaatste voetstepjes, ondanks een sportieve kniehoek, zorgen voor een ontspannen zithouding. De Special en Sport hebben een lager stuur, waardoor je een wat meer sportiever en actievere houding aanneemt, maar dit staat een comfortabele zithouding zeker niet in de weg.

De hydraulisch bediende koppeling pakt mooi op en is goed te doseren. Iets wat ook over de gasopname gezegd kan worden, zodat je lekker vlot en soepel van de plek komt en door druk stadsverkeer kunt laveren. Voor het aanpassen van de rijeigenschappen is te kiezen uit de drie rijmodi die de Scrambler tot zijn beschikking heeft: Actief, Reis en Stad. In de stand Actief is sprake van het volledige vermogen van 86 pk, een directere gasopname en een tractiecontrole-niveau dat past bij sportief gebruik. De Reis-mode is bedoeld voor dagelijks gebruik, waarbij wel het volledige vermogen ter beschikking komt, maar de gasopname vloeiender en minder direct is en de traction control eerder ingrijpt. De derde rijmodus, Stad, zal je waarschijnlijk niet veel gaan gebruiken, deze verlaagt het vermogen namelijk tot 75 pk bij een gelijkblijvend koppel van 88 Nm. Een waarde als van de Scrambler 800, waarbij het gas nog rustiger oppakt en waarbij de Traction Control maximaal ingrijpt.

Naast stadsverkeer, blijkt de 1100 zich ook prima thuis te voelen op de kronkelwegen in heuvelachtig gebied rondom Lissabon. Je kunt er lekker vlot mee rijden, waarbij het rijwielgedeelte zich uitstekend staande houdt, ook als het wat harder gaat en het wegdek slecht is. Ducati heeft een prima balans weten te vinden tussen comfort en stuureigenschappen. Hij stuurt lekker neutraal en vlot een bocht in, vertoont geen over- of onderstuur en je kunt hem ook prima corrigeren als je een bocht verkeerd hebt ingeschat. Schakelen gaat ook trefzeker zoals dat hoort, geen luide klonk bij het in de één zetten en ook de neutraalstand is makkelijk te vinden. Hierbij wordt de bak geholpen door de koppeling, waarvan de slipper-functie de destabilisatie van het achterwiel beperkt bij al te bruusk terugschakelen.

Zowel de Standaard-, Special- als Sportversie hebben een veerweg voor en achter van 150 mm, wat voldoende is om ook onverharde (gravel)paden op te gaan. De gemonteerde Pirelli MT60 RS banden bieden hier ook de gelegenheid voor en ook op het asfalt zijn ze op hun taak berekend.

Een nieuwe L-twin
De 1079cc olie- en luchtgekoelde L-twin is een doorontwikkeld Monster 1100-blok, dat speciaal voor de Scrambler is aangepast. Het is uitgerust met een volledige via Ride-by-Wire aangestuurd gasklephuis, wat samen met twee injectoren, dubbele bougies per cilinder en een royale airbox, zorgt voor een soepele vermogensafgifte en nauwkeurige gascontrole. Ook in de meest sportieve rijmode is er dan ook geen sprake van een aan-uit effect. Het blok pakt vanaf 2500 toeren al lekker op, waarbij het maximale vermogen uitkomt op 86 pk bij 7.500 tpm. Het maximumkoppel van 88.4 Nm is al bij 4.750 tpm beschikbaar, wat ook nog eens over een groot toerenbereik mooi vlak blijft, zodat je altijd voldoende trekkracht beschikbaar hebt, ook al zit je er een versnelling naast. Trillingen zijn hierbij natuurlijk goed voelbaar als je in de toeren klimt, maar hinderlijk wordt het nooit en het uitlaatsysteem met dubbele einddempers levert hierbij een bescheiden, maar mooie roffel.

Uitrusting
De Scrambler 1100 is vrij basic uitgevoerd, zoals een Scrambler betaamt, maar er is een uitgebreid accessoire pakket beschikbaar. Daarin onder andere een tanktas, zadeltassen en een windscherm, zodat de Scrambler voor meer ingezet kan worden dan alleen een zondagse plezierrit.

De standaard 1100 komt uit in de kleuren ’62 Yellow en Shining Black en gaat 15.290 euro kosten, de 1100 Special in Custom Grey 16.790 euro en de 1100 Sport is leverbaar in Viper Black voor 17.890 euro.

Conclusie
Kort samengevat zou je de Scrambler 1100 kunnen omschrijven met 3 C’s: Cool, Comfortabel en Charmant. Cool vanwege de stoere uitsraling. Comfortabel door de prettige, relaxte zithouding en rijgedrag, waarmee je het een hele dag vol kunt houden. Charmant vanwege de verwijzing naar het stijlicoon uit de jaren ’60. Met de komst van een 1100 cc uitvoering heeft de Scrambler een volwassener uitstraling gekregen, die in 3 uitvoeringen te verkrijgen is en dankzij het gescheiden subframe ook nog eens eenvoudig is te customizen. De afwerking is van een hoog niveau en het geheel straalt kwaliteit uit met fraaie details, waar echt aandacht aan besteed is. Daarnaast zijn de Scramblers rijkelijk bedeeld met elektronica als instelbare rijmodi en Traction Control. Wat vooral de veiligheid ten goede komt zijn de systemen die je niet direct op motoren van dit genre zou verwachten; bochten-ABS en een koppeling met slipper functie. Naast het uiterlijk is de Scrambler daardoor ook qua inzetgebied een stuk volwassener geworden.

Tekst: Dirk van het Hekke, Fotografie: Ducati (medewerkers Milagro)