De MGX-21 Flying Fortress is een exclusieve en imposante verschijning met een geheel eigen gezicht vanwege de kenmerkende dwarsgeplaatste V-twin, dat nog eens geaccentueerd wordt door de vuurrode cilinderkoppen die sterk afsteken tegen de matzwarte kleurstelling. Maar ook zijn ‘onderuitgezakte’ voorvork, 21 inch voorwiel met gesloten carbon afdekkap, ‘batwing’ stuurkuip en zeer, zeer veel carbon maken hem bijzonder. Dat alles is ook nog eens zeer fraai afgewerkt, waarbij de carbondelen naadloos aansluiten op het overige plaatwerk en daarbij net even wat afsteken tegen de matzwarte kleurstelling.

Rijeigenschappen
Maar goed, een motor is niet alleen om naar te kijken, hoe fraai het design en de afwerking ook is, je moet er ook nog mee kunnen sturen. Nu hoef je bij een cruiser niet bang te zijn dat je niet met je voeten bij de grond kunt en zo is dat ook bij de Flying Fortress. Opstappen is erg gemakkelijk, maar het kost je toch echt even wat kracht om hem vanaf de jiffy rechtop te trekken. De cruiser weegt dan ook 341 kg (rijklaar zonder benzine), maar zit je eenmaal dan merk je dat de ergonomie goed voor elkaar is. De zithouding is lekker ontspannen, waarbij het stuur niet te ver weg staat en je voeten makkelijk de vooruitstaande stepjes kunnen bereiken. Voor iemand van 1.80 m heb je ook beenruimte genoeg achter de cilinders, waarbij je niet bang hoeft te zijn dat je knieën geroosterd worden door de hitte van de cilinders. Zelfs bij een buitentemperatuur van 30 graden en de motor op volle bedrijfstemperatuur voel je totaal geen warmteafstraling van het lucht- en oliegekoelde blok en cilinders.

Wegrijden gaat gepaard met het volstrekt geruisloos inschakelen van de eerste versnelling en dankzij de lichte en goed doseerbare koppeling kom je zeer beheerst van de plek. De versnellingsbak schakelt zeer soepel op en bij het terugschakelen heb je geen tussengas nodig om nare bakgeluiden te voorkomen. De versnellingsbak zou dan ook een 9+ verdienen, ware het niet dat het vinden van de neutraalstand regelmatig onbegonnen werk is. Vaak moet je de motor bij een stoplicht maar uitzetten en met ingetrokken koppeling weer starten om te vertrekken. Net voor stilstand in de vrij zetten is dan ook het devies en omzeilt het probleem, maar dit is absoluut voor verbetering vatbaar. Niet alleen het schakelen gaat tijdens het rijden bijzonder soepel en trefzeker, ook de Brembo remmen met ABS doen het meer dan uitstekend, waarbij ook de achterrem serieus meedoet.

Manoeuvreren op wandeltempo is ondanks het lage zwaartepunt en de grote balhoofdshoek niet eenvoudig en ook even keren op een smalle weg is vanwege de grote draaicirkel geen pretje. Naarmate je het tempo opvoert merk je wel dat het gewicht van de motor ‘wegvalt’. Bij krappe/langzame bochten stuurt de MGX-21 nog wel zwaar en moet je zelfs wat tegensturen om hem op lijn te houden en bij links/rechts combinaties moet je hem bewust ‘omgooien’, maar naarmate de snelheid hoger wordt gaat het allemaal steeds meer vanzelf. Een gekozen lijn wordt keurig gevolgd, zonder neiging tot over- of onderstuur en mocht je de bocht verkeerd hebben ingeschat is deze ook eenvoudig te corrigeren. Ondanks dat de MGX-21 op comfort is afgeveerd, blijft het geheel, ook bij slecht wegdek, zeer stabiel en strak aanvoelen. De demping aan de voor- en achterzijde is niet instelbaar, maar wel de veervoorspanning aan de achterzijde via een handige draaiknop om deze aan te passen aan de belading en duopassagier. De Guzzi zal ook niet snel van de wijs gebracht worden door spoorvorming of lengterichels, ook niet op de snelweg. Tenminste, tot een bepaalde hoogte. Tot 150 km/h blijft alles stabiel op zowel het rechte eind als in bochten, maar daarboven kan er onrust in het geheel komen bij het passeren van vrachtwagens, spoorvorming of als er een straffe wind staat. Niet dat het gevaarlijk wordt of zo aanvoelt, maar ga je richting de (begrensde) top van 182 km/h kan hij zo maar licht gaan pendelen.

Motorblok
Met 97 pk bij 6500 rpm en een max. koppel van 121 Nm bij 3000 rpm levert de 1380 cc V-Twin weliswaar geen wereldprestatie, maar het is meer dan voldoende om de Flying Fortress fors te laten accelereren, ook bergop met volle bepakking en duopassagier. De MGX-21 is voorzien van instelbare rijmodi waarbij gekozen kan worden uit 3 standen: ‘Turismo’ voor toeristisch gebruik, ‘Veloce’ voor sportief gebruik en ‘Pioggia’ voor natte omstandigheden of slechte wegen, waarbij het koppel beperkt wordt en er rustiger inkomt en de max snelheid niet meer bereikt kan worden. Bij de Turismo-instelling voelt het geheel behoorlijk tammer aan, zodat je deze waarschijnlijk niet snel zult kiezen. Ook is er Traction Control beschikbaar dat je in 3 standen in kunt stellen, maar ook uit kunt schakelen.

Het ‘batwing’ stuurkuipje met zijn lage windscherm biedt verrassend veel windbescherming zonder al te veel turbulentie rond je helm en zijn er geen vervelende trillingen in het stuur en de voetstepjes. Het comfortabele zadel voorkomt bij lange ritten helaas niet dat je een pijnlijk zitvlak krijgt, maar dat is niet de enige reden dat je wat vaker zult willen stoppen. Ondanks de imposante afmetingen kan er slechts 20,5 liter (inclusief 5 liter reserve) in de benzinetank, waardoor het waarschuwingslampje van de reserve al bij zo’n 230 km begint op te lichten en je naarstig op zoek moet naar een benzinepomp. Het benzine verbruik komt dan ook uit op gemiddeld 1 liter per 15,5 km.

Uitrusting
Qua bagagemogelijkheden beschikt de MGX-21 standaard over 2 fraaie koffers, maar deze zijn zeer ondiep en bieden dan ook erg weinig ruimte. Zelf een tas op de duozit monteren is ook lastig omdat er geen bagagehaken of andere aanknopingspunten zijn om deze te bevestigen, zodat je aangewezen bent op het accessoire pakket waarin een lederen tanktas, bagagerek en topkoffer opgenomen zijn. Het dashboard is fraai geïntegreerd in de stuurkuip met 2 goed afleesbare ‘klokken’ waarop naast de gebruikelijk informatie ook een radio met bluetooth verbinding is opgenomen en de instelling van de Rijmodi, ABS, Cruise Control en Traction Control is af te lezen. Jammer is wel dat door de beperkte afmeting van het LCD-display de informatie hiervan niet tegelijkertijd kan worden getoond en zijn de instellingen lastig te wijzigen. Dat gaat zeker niet intuïtief, knoppen op het stuur zal je daarvoor een bepaald aantal seconden in moeten drukken, zodat je toch echt het instructieboekje eerst moet doornemen.

Conclusie
De MGX-21 Flying Fortress is een zeer fraai vormgegeven en afgewerkte cruiser met een eigen gezicht vanwege de dwarsgeplaatste V-twin dat nog eens extra geaccentueerd wordt door de felrode cilinderkoppen. Dat het niet alleen een motor is om naar te kijken blijkt uit zijn comfortabele zithouding, waar je echt lange afstanden mee kunt toeren en waarmee je ook nog eens fatsoenlijk kunt sturen. Stapvoets manoeuvreren, krappe langzame bochten en keren op de weg zijn niet bepaald zijn sterkste punten, maar eenmaal op snelheid komt hij pas echt tot zijn recht. Minpunten zijn er in de vorm van een (te) kleine actieradius, het slecht vinden van de neutraalstand en weinig bergruimte in de fraaie koffers. Moto Guzzi betreedt met de Flying Fortress de markt van de grote cruisers waarbij zijn exclusiviteit het grootste wapen lijkt te zijn, het is eens wat anders en daardoor een echte blikvanger. Aan dat alles hangt wel een stevig prijskaartje, want met een prijs van 26.694 euro plaatst het zich ook hiermee in het exclusieve marktsegment.

Tekst: Dirk van het Hekke, Foto’s: Eef Voogd