De grootste Triumph is in 2015, als het gaat om zijn omvang, de Trophy 1200. Met ruim 300 kilogram op de weegschaal is het zeker geen lichte motorfiets en met een breedte van bijna 98 cm ook geen kleintje. De motor straalt comfort uit en comfortabel is de Triumph Trophy zeker, het zadel is eenvoudig in twee hoogtes verstelbaar en zit uitstekend. Ook met de windbescherming is het prima gesteld; met de ruit in de hoogste stand is het bijna windstil rondom je helm maar wel heb je als berijder het gevoel dat iemand je een duwtje in de rug geeft. Met de ruit halverwege zit je ook uit de wind en met de ruit in de laagste stand zit je met je hoofd vol in de wind, maar dan wel zonder enige turbulentie. De spiegels zijn trillingvrij en geven een goed zicht naar achteren. De Trophy SE is voorzien van cruise control, deze zit op de rechter stuurhelft en is eenvoudig te bedienen en werkt goed. Het is wel een gemis dat er standaard geen handvatverwarming op zit, dat had het plaatje compleet gemaakt als het gaat om luxe. De motor is uitgerust met zijkoffers. Deze zijn groot genoeg om een integraalhelm in op te bergen en zijn voorzien van een systeem dat toelaat dat de koffers vij graden vrij kunnen bewegen, waardoor de motor stabieler aanvoelt tijdens het rijden als de koffers gevuld zijn. Ze zijn daarbij ook eenvoudig te openen en te sluiten met de sleutel van het contactslot. De Trophy SE heeft ook een radio aan boord. Naast de normale zenders is er ook een USB aansluiting te vinden in het afsluitbare vakje in de kuip, om zo een iPod of andere MP3-speler op aan te sluiten, met de mogelijkheid om de muziek via Bluetooth naar een communicatiesysteem te zenden.

Uitrusting
Het dashboard van de Trophy is in eerste instantie overzichtelijk. Twee klassiek vorm gegeven ronde tellers die de snelheid en het toerental overzichtelijk aangeven en daartussen in een digitaal scherm voor overige informatie. Die overige informatie is veel, héél veel. Op het scherm valt onder andere af te lezen hoe de vering staat afgesteld, de buitentemperatuur, twee kilometertellers, het brandstofniveau, het brandstofverbruik, hoeveel kilometers er met het huidige brandstofniveau nog kan worden afgelegd, de temperatuur van de koelvloeistof, in welke versnelling er gereden wordt, de tijd, op welke zender de radio staat ingesteld, de bandenspanning, welke stand de optionele handvatverwarming staat ingesteld en ook kan de schijnhoek van de koplamp worden ingesteld met deze boardcomputer. Al deze informatie kan worden opgeroepen door een knop op het linker gedeelte van het stuur, maar omdat het om nogal veel informatie betreft, zie je soms door de bomen het bos niet meer in de verschillende menu’s. Om aanpassingen te doen in het menu moet de berijder een klein knopje indrukken en dat is onlogisch rechts onderin verstopt. Niet handig ontworpen en lastig te bedienen dus.

Motorblok
Het motorblok met een inhoud van 1215cc is uitstekend, het onmiskenbare driecilinder geluid is meteen present zodra de motor gestart is. Over het hele toerengebied heb je meer dan voldoende koppel, schakellui rijden is dan ook geen enkel probleem. De motor is ook niet vies van flink gas geven. Als je flink doortrekt wordt de berijder getrakteerd op een stukje beleving wat hoort bij het motorrijden, de driecilinder laat lekker van zich horen en dat is vaak een gemis bij de grote tourmotoren. De versnellingsbak schakelt goed maar is wel wat luidruchtig. Bij het wegrijden is er van het gewicht van ruim 300 kg weinig meer te merken. De motor voelt licht aan en de vering van de Trophy 1200 is goed op de motor afgestemd en deze is elektronisch verstelbaar in verschillende standen. Zo is er een stand voor beladen, onbeladen, met duo passagier, zonder duo passagier en is er een keuze of je de motor comfortabel geveerd wil hebben of sportief. Aan de voorzijde zijn de 4-zuiger remklauwen van Nissin eenvoudig met één vinger te bedienen maar achter moet verhoudingsgewijs redelijk wat druk gezet worden op het rempedaal om het geheel tot stoppen te dwingen. De motor heeft standaard ABS, deze is echter niet uit te schakelen.

Het rijden met de Trophy SE is, zoals het eerste aanblik al doet vermoeden, comfortabel en gemaakt om kilometers mee te maken. Maar, de motor presteert niet alleen op de snelweg naar behoren want ook op B-wegen is het uitstekend rijden met de Britse Grand Tour motorfiets. Het motorblok is veelzijdig en geeft je, naast ontspannen toeren, ook de mogelijkheid om vlot door te rijden. Ook als de kwaliteit van het wegdek te wensen overlaat blijft het comfort gewaarborgd. De vering doet goed zijn werk en de Triumph laat zich eenvoudig besturen. Lange doordraaiers of krap bochtenwerk op dijkjes, het gaat kinderlijk eenvoudig. Met een verbruik van gemiddeld 1:18 en een tankinhoud van 25 liter heeft deze Triumph een bereik van zo’n 450 km en dat is best fors te noemen.

Conclusie
De woorden ergonomie en beleving passen uitstekend bij deze Engelse reismotor. De zithouding, windbescherming zijn erg goed en de motor is verrassend makkelijk te berijden. De vermogensafgifte is over het gehele toerengebied meer dan voldoende; de Trophy weegt dan misschien wel ruim 300 kg maar het 1215cc driecilinder blok kan dit gewicht met gemak aan. De WP vering doet goed zijn werk, met één vinger is het geheel tot stilstand gebracht door de goede remmen aan de voorzijde en de elektronica grijpt in waar nodig. Nadelen van de Triumph Trophy 1200 zijn de luidruchtige versnellingsbak, een aantal knoppen op de linker stuurhelft die lastig te bedienen zijn en het soms wat onoverzichtelijke menu van de motor. Buiten deze punten is de Triumph Trophy 1200 SE een uitstekende motor die breed inzetbaar is en een geduchte concurrent is voor de gevestigde orde van de Grand Tour motoren.

Tekst: Marco Hendriks – Foto’s: Gonda van Geemen