Met als basis de MT09, is de Tracer omgebouwd tot een asfalt-allroad. Met de minimalistisch vormgegeven, maar toch (handmatig) verstelbare ruit, grote handkappen en brede tank is het een hele verschijning. De koplampen (waarvan er maar één brandt), geven niet alleen veel en prettig licht, maar dragen ook bij aan het stoere uiterlijk. Alhoewel het ruwe uiterlijk meer doet vermoeden, is er niets aan de Tracer wat je aanspoort de weg te verlaten, het oog heeft verreweg het meeste aan de allroad uitstraling van de Tracer. En dat is helemaal niet erg, want het onderstel is door de redelijke harde instelling van de (meervoudige instelbare) voor- en achter vering prima geschikt om er stevig mee door te rijden. Yamaha erkent de Tracer ook vooral voor straatgebruik en geeft je standaard een sport-toerband mee. De grotere veerwegen zijn vooral merkbaar bij hard remmen, wanneer de voorvork fors induikt. Het toerenverloop is typisch voor een driecilinder, waarbij onderin een ruime hoeveelheid koppel beschikbaar is, wat voor een vlotte versnelling zorgt zonder dat je direct hoeft terug te schakelen. Als je de MT-09 Tracer doortrekt klimt het blok snel door de toeren heen waarbij het vermogen snel opbouwt, maar met redelijk wat trillingen door het hogere toeren bereik. De vibraties grenzen in hoge toeren aan oncomfortabele proporties, maar het gaat dan al snel erg hard. De versnellingsbak met indicator werkt prima en trefzeker, waarbij het pedaal je genoeg feedback geeft om de versnelling goed in te zetten.

De zithouding is ruim en het stuur is breed. Zelfs zo breed dat je met een Tracer niet iedere poort zomaar binnen kan. Het voordeel van dit brede stuur is het gemak waarmee je kan manoeuvreren op lage snelheden, wat mede zo prettig verloop door de ruime stuuruitslag, hoge stabiliteit en de goed doseerbare achterrem. De voetsteunen staan ver van het (in twee standen verstelbare) zadel af, wat resulteert in een aangenaam grote heup- en kniehoek. De zit is perfect rechtop, wat een fijne houding is om ver te rijden. De forse tankinhoud zorgt daarbij ook voor een acceptabele actieradius. Het zadel laat dit jammer genoeg niet zo makkelijk toe. Het is hard, vlak en breed en heeft geen aflopende zijkanten, waardoor de rand na een flinke snelweg rit in je benen drukt. Met een actieve rit met veel bochten is dit veel minder een probleem. Door de hoge en rechte zit heb je veel overzicht op het verkeer. De spiegels staan, mede doordat ze op het stuur gemonteerd zijn, redelijk dichtbij. Door de mooi gestijlde vorm van de spiegels is het zicht niet altijd goed, omdat de hoek rechtsonder mist. Daarnaast geeft het stuur trillingen goed door, die ook doorgegeven worden aan de spiegels en zo het zicht niet verbeteren.

Zoals eerder gezegd is de Tracer motor voor op de weg, met alleen optisch een ruw randje. Hij voelt zich verreweg het beste thuis op de verharde weg en daar is ie prima op zijn plek. Het liefst zoek je dan een bochtige weg op, want de Yamaha nodigt je keer op keer uit om sportief te rijden. Insturen gaat soepel en bij zowel insturen, in de bocht houden en uit accelereren blijft de motor neutraal aanvoelen. Het brede stuur geeft je veel controle over de motor. Bij het omgooien van de motor in een bochten combinatie komt er nauwelijks onbalans in het onderstel en is de juiste hellingshoek snel gevonden. Met de Tracer heb je gewoon lol, waarbij ik mijzelf er meerdere malen op heb betrapt met woon werk verkeer een afslag over te slaan om zo dat ene bochtige weggetje te kunnen nemen. Op de Tracer is de mapping instelbaar in drie standen, waarvan de “A”-stand nerveus aanvoelt. Dagelijks woon werk verkeer met regen in deze stand is niet prettig, maar er is traction control aan boord (uitschakelbaar) die de 115 pk en 87,5 nm koppel moeten inperken als het te ver gaat. De A stand lokt vooral lomp gasgeven uit, aangezien voorzichtige correcties onrust veroorzaken, waar vol gas geven daarentegen resulteert in een kleine wheelie met bijbehorend snelle acceleratie. Op papier lijkt 115pk niet veel, waar tegenwoordig adventures op de markt komen met meer dan 150pk, maar in de praktijk voelt het veel krachtig genoeg en vooral bruikbaar. Het lichte gevoel wat de motor heeft als je er mee rijdt versterkt het gevoel dat er genoeg power is.

De Tracer is uitgerust met het zelfde dashboard als de Super Tenere, en de bedieningselementen van diezelfde motor en de FJR1300. Het dashboard geeft je meerdere functies waar je doorheen kan scrollen met de toetsen op het stuur. Meerdere dagtellers, een verbruiksmeter en informatie over temperaturen kan je zo bekijken. Het verbruik komt met een doorsnee rijstijl op ongeveer 1:17, maar met rustig rijden is ook 1:20 en beter haalbaar. Om de zaak weer af te remmen heeft Yamaha twee 289mm schijven in het voorwiel gehangen die prima afgeremd worden met radiaal gemonteerde klauwen, die veel gevoel geven bij het remmen. De ABS grijpt wel vroeg en heftig in op beide wielen. Yamaha had de testmotor voorzien van een aantal opties uit de accessoire-lijst. Voor bijna 1200 euro is er nuttige en minder nuttige opsmuk gemonteerd, waarbij vooral de carterprotectie (224 euro per set) en de Billet verstelbare rem- en koppelingshendels (109 euro per stuk) nuttige accessoires zijn. Verder was ook de Billet verstelbare riser set gemonteerd (à €202,-), die zorgt dat je het stuur van de Tracer zo kan instellen dat je het fijnste zit.

Conclusie
De 2015 Yamaha MT-09 Tracer daagt je uit om sportief te rijden en voelt zich door zijn stabiele onderstel en krachtig motorblok goed thuis op bochtige wegen. De houding is daarbij altijd comfortabel rechtop met een ruime kniehoek. Hele lange stukken snelweg zijn geen fijn vooruitzicht door het harde zadel en trillingen in de motor bij hoge snelheid. Maar de Tracer biedt vooral veel plezier in dagtochten en alledaags motorrijden. De Yamaha MT-09 Tracer is leverbaar in drie kleuren (Matt Grey, Lava Red en Race Blue) en kost €10.999,-, wat een redelijke prijs is voor het geheel wat je krijgt. De testmotor kwam met de accessoires op een totaal van €12.195,-, maar niet alle van deze prijzige accessoires waren even nuttig.

Tekst: Eef Voogd – Fotografie: Antony Schraven