Met de introductie van de Pirelli Angel GT wil de Italiaanse bandenfabrikant een sporttoerband bieden die een breder inzetgebied heeft dan de gebruikelijke sportieve tourmotoren, er wordt dan ook nadrukkelijk op nakeds en zelfs op supersportmotoren gemikt. Vandaar werd tijdens de test op een “handling circuit’ in Zuid-Italië dan ook een breed variërend scala aan motoren uit modeljaar 2013 neergezet: BMW R1200RT en R1200R, Yamaha FJR1300 en FZ8, Kawasaki ZX1000SX en Kawasaki Z800, Versys 1000, Triumph Speed Triple & Street Triple, Suzuki GSR750 en de Honda Crossrunner. Pirelli noemde daarbij zelf de namen van de concurrentie voor de nieuwe Angel GT: de Michelin Pilot Road 3, Dunlop Sportmax 2, Conti Road Attack 2 en de Bridgestone BT023, die binnenkort overigens vervangen wordt door de Bridgestone T30.
Hoofdfactoren bij de ontwikkeling van de Angel GT zijn (volgens Pirelli zelf) levensduur en grip in de regen geweest, waarbij tegelijkertijd een meer sportieve weg werd ingeslagen dan bij de voorganger, de Angel ST. De nieuwe Angel GT heeft kleinere groeven (-10%), normaliter iets waarmee je juist in de regen minder grip zou verwachten, maar door een nieuwe vorm is er een groter contactvlak en de grip is door Pirelli verbeterd met een geheel nieuwe compound die voorzien is van ‘hybride polymeren”. Daarnaast is er een stijver, veel sportiever karkas en biedt de afgeplatte, breder uitlopende vorm meer hellingshoek. De voorband is voorzien van één compound, de achterband heeft er twee in een 40-20-40 verdeling, waarbij het middelste “20” deel meer slijtage aankan door minder gebruik van Silica.
Pirelli claimt dat de actieradius van de Angel GT met maar liefst 30% is gestegen ten opzichte van de Angel ST, waarbij ook de rijeigenschappen na lang gebruik beter moeten blijven. Dit was tijdens de korte introductie natuurlijk niet te controleren, wat bij de beloofde extra grip in de regen wel zo was. Niet tijdens de natte ABS-remmentest op een wel zeer opvallende locatie, namelijk het dek van vliegdekschip ITS Cavour, maar wel tijdens de sessie op de ‘handling track’, waar het tijdens een sessie licht begon te regenen. De baan werd hierdoor niet helemaal drijfnat, maar vochtig genoeg om te kunnen melden dat het doorgegeven vertrouwen in het nieuwe rubber inderdaad van hoog niveau bleef.
Ook van zeer hoog niveau is de grip in droge omstandigheden. De door Pirelli geclaimde 5% aan extra hellingshoek zorgt er al snel voor dat machines als de Versys 1000, R1200RT en FJR1300 bij elke bocht de grond volop raken, waarbij op de band een halve centimeter ongebruikt blijft. Hier wordt dus al snel niet de band, maar de motor de beperkende factor om niet nog harder gaan. Bij nakeds zoals de Triumph Speed Triple en de lichtere Street Triple is het ook al snel een kwestie van krassende stepjes, maar dan wel met gebruik van de hele band, die dan zeer stabiel en koersvast blijft. Insturen gaat dan niet zo licht als je van een sportievere band zou verwachten, maar de mate van grip en precisie is indrukwekkend. De Angel ST legt op snelheid haarscherp de briljante stuureigenschappen van de lichtgewicht Street Triple en de zwakke prestaties van de BMW F800R vast, iets wat door andere sportieve toerbanden nog wel eens minder uitgefilterd wordt.
Opvallend positief was de manier waarop er met nieuwe, koude banden toch al heel snel doorgereden kan worden, de opwarmtijd van de nieuwe Angel GT is zeker meer dan in orde. Daarna is de band qua grip en bestuurbaarheid zo sportief dat hij eigenlijk gewoon te goed is voor een toermotor, zelfs voor sportief ingestelde varianten als de Yamaha FJR1300. Dit kan namelijk normaliter alleen in een ruil voor levensduur. Als het Pirelli nou echt gelukt is die ruil te beperken en de Angel GT desondanks toch erg veel langer meegaat, hebben ze een bijzonder goede, ècht nieuwe motorband neer weten te zetten, die zowel onder sporttoermotoren als zeer kwiek rijdende nakeds of mild knallende supersports voor veel rijplezier kan zorgen.
Tekst: Iwan van der Valk
