Na de eerste versie in 2005 brengt KTM in 2014 het derde model van de SuperDuke uit, al spreken ze zelf over de vierde editie wegens de kleine upgrade in 2011. De nieuwe 1290 SuperDuke R heeft een geheel nieuw V-twin motorblok met 1301 cc, waaruit een enorme 180 pk aan topvermogen en een extreem maximum koppel van 144 maar 189 kilo aan drooggewicht aandrijven. 

Motorblok 
KTM zegt zelf veel aan rijden op deellast te hebben gewerkt, een goede keuze want bij alle vorige versies van het LC8-blok was dit een zwakke plek. Nu is dit dan ook prima in orde, alleen de allereerste opening van het gas zorgt nog heel even voor een minimaal gevoel van aan naar uit, maar als geheel krijgt de gasdosering van het ride-by-wire systeem een dikke voldoende. De dikke V-twin klinkt geweldig en loopt zo soepel dat elke versnelling over het hele toerengebied altijd voldoende power heeft en zo moeiteloos schakelluit gereden kan worden. Alleen onder de 4000 toeren rijden is niet echt fijn, de V-twin voelt dan bokkerig aan. Daarboven trekt het blok zo ontstellend hard, dat in de eerste drie versnellingen een uitgeschakelde traction control bij elk toerental voor vette wheelies zorgt, daarboven is een klein hobbeltje genoeg voor hetzelfde. Op dit vlak bevestigt KTM alle claims: de 1,3-liter SuperDuke is de overtreffende trap van snel, sterke en woest. De nieuwe SuperDuke is wel te lang gegeared, bij 120 in de zesde versnelling blijf je onder de 4000 toeren, en dat is dus het toerengebied waar hij zich niet lekker voelt. In de praktijk is zelfs de vijfde versnelling overbodig, pas bij ruim illegale snelheden is er meer dan de vierde versnelling nodig. Korter gearen lijkt geen optie wegens nog meer trekkracht.

Electronica
Om dergelijke krachten in bedwang te houden is er vooral een beroep op de moderne electronica gedaan, in de vorm van een Bosch ABS en traction control (MTC) systeem. Dit is overigens niet gelijk aan dat van de 1290 Adventure, er kan dus later ook geen MSC stabiliteitssysteem op komen. De ABS is er niet een van het soort zoals je die op moderne supersportmotoren tegenkomt. Op straat werkt het naar behoren, maar op het circuit is uitschakelen de beste keuze om te vroeg ingrijpen op de voorrem te voorkomen, ook in de sportstand. Er is ook een “supermoto” stand voor het ABS, waarmee het mogelijk is de achterkant te laten glijden op de rem. Een optie die alleen interessant is voor zéér ervaren rijders en als zodanig iets meer een gimmick dan een bruikbare optie. De Bosch-traction control is wel een topsysteem. Dit bleek vooral op het bizar slechte asfalt van een Spaanse kruising tussen een bergpas en een boerenweggetje. Een dappere keuze van KTM voor een kwieke testroute van een naked bike met 180 PK en 144 NM aan koppel. Het systeem greep hier continu in, in het begin nog als eng ervaren, later iets wat vol vertrouwen in de elektronica gaf. Op het circuit van Ascari blijkt de waarde van de TC net zo goed, in de haakse linkerbocht gaat het lampje wel aan als teken van een ingreep, maar de motor blijft strak en laat de tractie-ingreep niet eens voelen. Enige echt minpunt is het irritante uit- en inschakelenvan zowel ABS als MTC, dit kan alleen stilstaand en vraagt dan om 5 seconden indrukken van een knop. Hierdoor kan je dus niet onder het rijden inspelen op andere situaties. Volgens KTM is dit uit veiligheidsoverwegingen, een wat betuttelende keuze van een fabrikant die een 180 PK naked bike verkoopt.

Rijwielgedeelte
De Brembo M50 Monobloc remmen hebben zichzelf al op vele andere motoren bewezen en doen dat op de 1290 SuperDuke weer, met keihard maar keurig gedoseerd remmen, zonder de angst jezelf bij wat mindere omstandigheden onderuit te trekken. Daarbij biedt de prettige zithouding veel controle en zelfs comfort, de kniehoek is prima en het zadel precies goed, ondanks wat weinig bewegingsruimte naar achteren. Schakelen gaat vanzelfsprekend, al was er tijdens een woeste rit over kronkelwegen wel eens een valse neutraal, maar dat kan goed aan de nogal hectische manier van rijden gelegen hebben. Het nieuw vakwerkframe wordt qua vering (zoals altijd) met WP-elementen afgeveerd. De voorvork heeft gescheiden bediening van de ingaande- en uitgaande demping op één vorkpoot. Als geheel is de SuperDuke duidelijk geen naakte versie van een supersportmotor, er zit meer beweging in het gehele rijwielgedeelte bij supersportief rijden. Dat is eerst even wennen, maar je vertrouwt al snel op de flexibiliteit van het geheel. De prestaties van de voorkant waren wat wisselvallig, soms met volop vertrouwen vanaf de Dunlop Sportsmart2, soms met opeens minder grip dan gedacht. Volgens KTM waren er geen aanpassingen aan de machine gedaan, we kwamen er dan ook niet achter waar de wisselende feedback en grip vandaan kwamen.
Aan de achterzijde is het wiel eenzijdig opgehangen, een prachtige constructie waarop alleen de lelijke beschermstickers uit de toon vallen, ze zitten daar om ervoor te zorgen dat motorlaarzen er geen krassen in maken, maar gelukkig zijn hiervoor ook carbon beschermkapjes te koop. De achterkant is altijd stabiel, strak, vertrouwenwekkend en door het MTC 100% beheersbaar.

Afwerking
De afwerking van alle onderdelen ziet er zeer goed uit, alleen de goedkoop ogende uitlaat is daar een opvallende uitzondering op. KTM biedt (natuurlijk) een compleet Akrapovic systeem aan, waarvoor nog eens 12 pk extra worden beloofd, maar waarvoor zeer flink betaald moet worden (ong. 2500 euro). De koplamp met opvallende LED-dagrijverlichting valt vooral op door zijn lage positie, in het echt een gewenningspunt qua uiterlijk. De koplamp schakelt zelf aan en uit, volgens ons nog steeds iets waar de berijder zelf verantwoordelijk voor moet blijven, maar het schakelen tussen donker en licht gaat al veel beter dan het zenuwachtige geknipper van de 1190 Adventure. Alle onderdelen zien er keurig uit en sluiten goed op elkaar aan, de 2013 SuperDuke overtuigt qua afwerking absoluut.

Conclusie:
Met een forse prijs van 17.599,- euro voor een naked bike, had KTM best wat carbon en een race-ABS op de nieuwe 1290 SuperDuke R mogen monteren, maar echte minpunten heeft de nieuwe KTM niet, of het zou die irritante bediening van de ABS en MTC moeten zijn. Als geheel biedt de 2014 KTM 1290 SuperDuke R exact dat wat beloofd wordt: een bizarre naked bike met extreem veel vermogen en koppel, wat dan weer door elektronica afgeroomd wordt om beheersbaar te zijn. Je kunt je daar de theoretische (on)zin van afvragen, maar in de praktijk biedt vooral het enorme koppel heel veel rijplezier, de 1290 SuperDuke R een bocht uit laten knallen geeft elke keer weer een machtig gevoel. De stoere zithouding en het opwindende stuurgedrag zorgen voor het totaalconcept van een dikke naked bike: een motorfiets die ècht altijd meer dan genoeg power op voorraad heeft, er stoer uitziet en je binnen een week je rijbewijs kost.

Tekst: Iwan van der Valk, fotografie/video KTM, editing Overtake Media.

Gebruikte vering- en demping instellingen tijdens de presslaunch: