Met de komt van de 1199 Panigale slaat Ducati toch een ietwat andere weg in qua motorblok. Het nieuwe “Superquadro” motorblok heeft twee enorm grote zuigers en een wat kortere slag, waardoor de bekende enorme V-twin-klappen veranderen in iets meer, kortere klappen. Positief gevolg is dat de 1199 er een enorme 195 pk aan topvermogen uitgooit, die vooral vanaf 7000 toeren op een ongelooflijk spectaculaire manier inkomen, waarop de toerenteller in no-time op de 11.000 staat en de toerenbegrenzer ingrijpt. Minder leuk is wel dat hiervoor het lage- en middengebied compleet weggevaagd werd, tenminste als je dat vergelijkt met alle vorige Ducati’s. Onder die 7000 toeren pakt de Mitsubishi-injectie weliswaar vanaf gesloten gas lekker op, maar onder deellast is het toch vaak behelpen.. Het gevoelsmatige gebrek aan koppel verdwijnt weer als de “7K” bereikt wordt, het vermogen wordt dan zo sensationeel ontplooid dat het gas echt vol open houden zowel in de eerste, tweede als derde versnelling geen optie is. Punt is daarbij natuurlijk ook dat die derde versnelling goed is voor 230 kilometer per uur. Een kwiek ritje op de Panigale is dan ook standaard riskant voor het behoud van je rijbewijs. Enige redmiddel daarvoor is goed opletten op politie-activiteiten, gekoppeld aan de werkelijk briljante Brembo monoblock remmen, waarbij de aanwezigheid van het race-ABS een uiterst prettige gedachte is bij laatste-moment remacties.

Dagelijks verkeer

Dat enorme vermogen wordt naar het achterwiel doorgegeven via een versnellingsbak die perfect werkt, vooral de standaard quickshifter is een gaaf aanvoelende (en klinkende) optie. Als er toch gebruik gemaakt moet worden van de koppeling is die nogal gevoelloos in het hendel, maar de slipperclutch is juist wel heel erg goed. Door de indeling van de versnellingsbak en het gebrek aan vermogen onderin moet je de eerste versnelling overigens (te) vaak gebruiken in het dagelijkse verkeer. Echt groot minpunt is de extreme warmte die het blok omhoog stuwt, ook de vreemd geplaatse uitlaatbocht voor het achterwiel draagt daar nog wat aan bij. Hierdoor is zelfs tijdens flink doorrijden de opstijgende warmte goed te voelen.

De door ons geteste, meer dan 32.000 euro kostende “S Tricolore” is voorzien van Ducati Electronic Suspension, oftewel elektrisch instelbare vering. Dit geldt alleen voor de ingaande- en uitgaande demping, de veervoorspanning moet nog handmatig ingesteld worden en dat is echt jammer, die zou je juist eerder “on the move” willen aanpassen dan de dempingssettings. Daarbij zijn juist die dempingswaarden vaak heel erg makkelijke met een schroevendraaier in te stellen, terwijl de veervoorspanning allerlei moeilijke acties met C-sleutels vraagt.
 

Dashboard

Al rijdend kan je snel schakelen tussen Race, Sport en Wet, waarbij je (stilstaand) voor alle drie de standen werkelijk elke setting in het dashboard kan voorprogrammeren. De instelmogelijkheden van de Traction Control (DTC), elektronisch instelbare vering (DES), motorrem (EBC), quickshifter (DQS) en het nog niet uitgeleverde datalogsysteem (DDA) zijn ontelbaar. Sommige zaken hebben hierbij wel 30 standen (demping), andere kunnen simpel aan- of uitgezet worden (quickshifter). De bediening hiervan is in de praktijk gelukkig simpel en intuïtief, de 152 pagina’s (!) hierover in het handboek zijn alleen nodig om de finesses te doorgronden.

Door de montage van topcomponenten zoals de Öhlins NIX30 voorvork en TTX36 achterschokbreker is de vering voor het circuit vast helemaal goed, maar voor straatgebruik is het best moeilijk een goede stand te kiezen, waarbij het schipperen blijft tussen comfort en makkelijk sturen. Daarbij helpt het niet dat de Panigale niet echt 100% stabiel te krijgen is op hoge snelheid; de vroeger legendarische rechtuitstabiliteit is door het inruilen van het traditionele vakwerkframe voor een monocoque verdwenen. Voordeel hiervan is wel dat korte bochten veel makkelijker in te sturen zijn en zelfs in druk stadsverkeer de Panigale makkelijk bestuurbaar blijft, dit ondanks de enorme 20-centimeter brede achterband.
 

Ergernissen

Bij een Ducati horen kleine irritaties en de Panigale is daarop geen uitzondering. Om te beginnen is het belachelijk dat dit nieuwe model al voor vijf ‘probleempjes’ terug moest naar de dealer, waarmee de productiekwaliteit van Ducati nou niet bepaald een voldoende scoort. Daarnaast zijn er de nodige kleine dingetjes. Bij de 1199 gaat het dan om de lelijke plastic kapjes en slappe spiegels die op een motor van 32.000 euro absoluut niet thuishoren. Of de turbulentie van de voorruit (die overigens onderaan niet schoon te maken is door een onhandige montage), het ontbreken van he beloofde DDA datalogsysteem (“nog niet geleverd”) en de irritante dubbelfunctie van de uitzetknop van de knipperlichten. Daarbij was op ons testexmplaar de “bijgeleverde” Termignoni gemonteerd, waarmee het geluidsniveau –ondanks de schitterende sound- echt door de pijngrens gaat.

Maar daar zet de extreemste superbike, ooit in Bologna gebouwd, opvallend veel praktische pluspunten tegenover. Zo is een acceptabel benzineverbruik (gem 1 op 14) met een 17 liter tank goed voor 200 kilometer per tank. Ook de zithouding is opvallend ruim, vooral het bovenlijf zit goed en niet te veel voorover, alleen de benen moeten best hoog opgetrokken worden, maar zeker niet extremer dan op een gemiddelde 600 supersport.

Conclusie 

Ondanks het feit dat deze nieuwe Italiaanse superbike puur op het circuit gericht lijkt te zijn, is het voornamelijkste inzetgebied toch de openbare weg. Misschien wel tegen de verwachtingen in scoort de 2012 Ducati Panigale 1199 S Tricolore daar opvallend goed, door een goede praktische inzetbaarheid gekoppeld aan de extreme prestaties. Enig echte minpunten zijn de opstijgende warmte, het matige middengebied en het ongelukkige begin qua terugroepacties. Daar tegenover staan wel een groot aantal pluspunten als het enorm indrukwekkende vermogen, de fantastische remmen, de prima versnellingsbak met gave quickshifter en de makkelijk te bedienden elektronische hulpsystemen. En dan hebben we het nog niet gehad over de hoge patsfactor die zich bij verkeerslichten, terrasjes en benzinestations bewijst.



Link: 2012 Ducati prijzen (Nieuwsmotor.nl)
Link: Technische gegevens (Ducati NL)