In het enorme aanbod van circuitcursussen en aanbieders van trackdays, springt Racing School Europe er tussenuit om twee dingen: als eerste hebben ze een indrukwekkende huurvloot van BMW S1000RR’s, compleet met een volledig kledingpakket. Ten tweede kiezen ze bijna altijd voor de Grote Grand Prix circuits, vaak in weekends. We sluiten aan bij de tweedaagse op het Circuit Barcelona-Catalunya, waar de Racing School een aantal tijdslots heeft bij een ‘gewoon’ trackdays-evenement van het Duitse Speer Racing.

Om even aan te geven waar de ‘student’ zit: Ik rij voor het testen van nieuwe motoren regelmatig op circuits in de hele wereld, maar het gaat daarbij nooit over rijden op het circuit zelf. Even snel ontdekken hoe de baan loopt, kijken waar de fotograaf staat en onthouden wat-de-motor-waar-precies-doet is het belangrijkste qua rijden geworden. Door deze werkwijze ben in de afgelopen jaren slordig geworden. En langzaam. Ik was al nooit de snelste van de wereld, maar heb wel een aantal jaren op een bescheiden niveau geraced. Nu lijkt het wel of ik elk jaar een seconde langzamer wordt, wat al 15 jaar aan de gang is. Of 20.

Theorie

Tijd om daar eens wat aan te doen, en zonder eigen circuitmotor kom je dan al snel bij de Racing School Europe (RSE) uit. Onder leiding van Marcel Kramer is dat een voortzetting van de vroegere Racing Academy, waarbij Troy Corser een hoofdrol speelde, maar die is er de laatste tijd niet meer bij. Marcel zorgt nu (in het Engels) voor de theoretische kant, terwijl een aantal zeer ervaren instructeurs op de baan die theorie vertaalt naar de praktijk, vooral ondersteund door videomateriaal. Tel daarbij een heldere website, nog bij te boeken lunch en de vriendelijke hulp bij alles, zodat je zelf alleen maar voor reis en verblijf hoeft te zorgen; de rest staat keurig voor je klaar.

Anders

Groot verschil met veel andere circuitopleiders, is dat bij RSE er maar één sessie achter een instructeur aan gereden wordt. Die ene sessie gebruiken we om het circuit van Barcelona-Catalunya te leren kennen, maar daarna draaien ze de volgorde om: jij gaat gewoon rijden en zij komen achter je aan om je op video vast te leggen. Dat betekent dus wel dat je veel zelfstandiger moet zijn dan bij ‘gewone’ circuitcursussen, omdat je de theorie en video-feedback dus zelf moet proberen toe te passen, in plaats van gewoon maar achter de instructeur aan blijven rijden.

Wereldwijd

De doorsnee deelnemers komen niet uit Nederland, maar zijn toch de wat ruimer in het budget zittende motorrijders uit China, Brazilië, Koeweit, Tsjechië, Amerika of Bulgarije. Ik zit in een groep met een snelle Chinees uit Hong Kong en een mysterieuze derde persoon, die er heel even bij is, maar direct zijn eigen ding gaat doen; hij komt blijkbaar vooral voor de BMW en minder voor de instructie. Die zijn er meer. Daar tegenover zijn er ook weer deelnemers die juist volledig voor de instructie komen, want ze hebben nooit eerder op het circuit gereden. Ook die beginners zitten in dezelfde sessie op de baan, wat de snelheidsverschillen soms extreem maakt, waarbij inhalen soms uitdagend is, omdat ook zij niet achter een instructeur zitten en dus zelf beslissen wat ze gaan doen. Die keuze is vaak verrassend, maar nooit saai.

Keihard aantoonbaar

Na de tweede sessie is de video van instructeur Nico erg interessant. Het was me zelf al opgevallen, maar op haarscherp beeld is keihard aantoonbaar dat ik niet meer remmend de bocht in ga, maar eerst rem tot alle snelheid eruit is, en dan pas instuur. Vast een resultaat van hard op bochtige wegen in Spanje knallen, of van totale voorzichtigheid door het stijgen van leeftijd, maar het helpt niet om hard te gaan. Ja, remmen gaat best hard, maar er zit volgens de instructie een ‘paniekfase’ in. Midden in de bocht vliegt de cameramotor dan bijna achterin, zo langzaam gaat het ‘midcorner’. Dan de apex aan de binnenkant van de bocht raken doe ik nog te vaak slordig, met veel ruimte tussen mijn knie en de curbstone, waarna de exit dan juist niet helemaal beroerd gaat.

Indrukwekkend: BMW S1000RR

Tijdens die exit komen wel de beperkingen van de indrukwekkend sterke 2024 BMW S1000RR in beeld. Tenminste, van de combinatie van dik 200 PK in het “Free Practice” pakket (€ 1850 voor twee dagen, € 2700 voor drie) met de Metzeler Racetec K3 straatband zonder bandenwarmers, met de daarbij verplichte Dynamic-stand van de BMW. Resultaat van deze combinatie is dat de S1000RR continu in de traction control zit, wat alleen op te heffen is door de motor in de bocht verder overeind te drukken. Iets wat op zichzelf wel weer leuk en leerzaam is. Op dag 2 mag ik overstappen naar slicks met bandenwarmers, waarvoor wel zo’n € 200 bovenop de dagprijs komt.

Hard werken

De warme dagen kosten veel energie. Dit komt niet alleen door de 5 rijsessies, maar ook door de theorieklas vóór elke sessie, plus de nodige sessies met je instructeur met video. Dat maakt de eerste dag wel een beetje gehaast, waarop het tijdschema voor de tweede dag wat kalmer wordt. Mijn instructeur heeft maar drie rijders, maar toch zie ik hem niet zo heel vaak, wat de tijd tussen de sessies wel vergroot maar me soms iets te weinig informatie oplevert. Ik schrijf een opschrijfboek vol met aantekeningen uit de lessen en video-evaluaties; het is gewoon erg veel dus er moeten keuzes gemaakt worden waaraan ik wil werken.

Zelf aan de slag

Qua les is enige mate van zelfstandigheid wel gewenst, want uiteindelijk krijg je alles wel aangereikt, maar moet je het zelf gaan uitvoeren; zonder instructeur die je daarbij alles voordoet. De keren dat de videomotor me heeft gevonden, leveren genoeg keuzes op. Zo draai ik duidelijk mijn lijf naar binnen in linkse bochten, blijft het niet-inremmen (‘trail braking”) echt een ding om elke sessie aan te werken, met tegelijkertijd meer rust en minder paniek bij het hard aanremmen voor bochten 1 en 10.

Ook het stuur minder hard vastklemmen en minder ‘counter steering’ staan op mijn shortlist, maar doel is vooral om wat rust te brengen, in plaats van de haast die ik gewend ben en waarmee ik er zo’n potje van maak. Er zijn gelukkig ook positieve punten: de hoofdstukken “sturen met het gas” en “voetposities wisselen” doe ik al. Mooi, want soms denk je even dat je er gewoon echt niks meer van kan, dus opstekers tellen dubbel.

Om harder te gaan moet alles eerst weer gaan verlopen zoals het hoort. Timing is alles: gas eraf, rem erop, (direct!) terugschakelen, insturen, ik rommelde maar wat aan en wil me nu weer daarop focussen. Resultaat: het gaat juist langzamer maar wel netjes. Eerder remmen, meer rust, alles keurig op volgorde doen. Lastigste wordt dan dat alles opnieuw moet: alle referentiepunten kloppen niet meer. Vroeger je rempunt pakken, maar als ‘trailbraking’ weer lukt en het “paniekremmen” minder wordt, gevolgd door minder lichaamsgewicht op het stuur zetten, blijkt juist dat er veel later geremd kan worden. Lastig doseren, omdat je anders te vroeg de snelheid kwijt bent en daardoor te lang op hellingshoek moet sturen. Oftewel: het is een domino-effect waarbij twee dagen en 10 sessie opeens kort in plaats van lang lijken.

Rustig aan!

Omdat er zoveel rijtijd is, lukt het beter om het snel-snel-snel gevoel te overwinnen, en bezig te blijven met de handelingen. Elke sessie voelt vooral aan alsof ik alles beter onder controle heb en de volgorde klopt. Dat helpt ook om de focus op dingen als rempunten en bochtensnelheid te houden, waar normaal nooit tijd voor is. OK, het voelt allemaal nog niet zo snel aan, maar het idee is om de lessen netjes te volgen en dan in de laatste sessie van de dag te kijken of dat tot tijdwinst heeft geleid.

Het is dan slim, maar toch ook wel heel jammer, als de transponders juist in die laatste sessie eraf gehaald wordt, omdat er anders te makkelijk ongelukken (eigen risico: € 2500) gebeuren. Aan de ene kant logisch, aan de andere is de stopwatch toch altijd datgene waarmee je bepaalt of je vooruitgang hebt geboekt of niet, die keiharde afrekening van de resultaten ontbreekt nu.

Conclusie

De grootste meerwaarde van de Racing School Europe is absoluut de pitbox vol kant-en-klaar circuitmotoren, waarbij de BMW S1000RR de ideale combinatie van opwinding en beheersing biedt. Daarnaast biedt de RSE een geheel eigen manier van instructie. Voor beginnende motorrijders of mensen die graag ‘aan de hand meegenomen’ worden, zijn er circuitcursussen waarbij je strakker in de schoolklas zit en je daardoor minder zelf hoeft na te denken. Als je al een beetje ervaring hebt en het vooral leuk vindt om te genieten van het circuitrijden, terwijl je jezelf toch intensief verbetert, dan is Racing School Europe echt wat voor je. Daar doe je je eigen ding, met kristalheldere feedback vanuit de instructeur en zijn videobeelden en genoeg theorie om jezelf te verbeteren. 

Tekst: Iwan van der Valk. Fotografie: Fabien @ La Makina. Video: Testmotor, RSE, La Makina; edit Reno @ VanDijkMedia